Παρένθετη Μητρότητα
Άκουσα χθες στην τηλεόραση για ενα ζητημα που με είχε προβληματίσει και στο παρελθόν.
Παρένθετη μητρότητα. Ενα δύσκολο θεμα. Ποιος μπορεί να παρει θέση?
Η επιστήμη και η νομοθεσία αποφάνθηκε. Είναι ομως τοσο απλο?
Ακούγεται η άποψη οτι γυναίκα μετατρέπεται σε μηχανή τεκνοποίησης.Αλήθεια αυτο ειναι το πρόβλημά μας ? Στη παρούσα φάση δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα.Επικεντρώνομαι στα ηθικά διλλήματα.
Απ'τη μια μεριά εχουμε ενα ζευγάρι που αγωνιά και υποφέρει διοτι σοβαρα προβληματα υγειας το εμποδίζει να φερει στο κοσμο ενα δικο του παιδί.
Απ'την αλλη εχουμε μια γυναίκα που θα δανείσει τη μήτρα της και θα φιλοξενήσει μεσα της ενα παιδι για εννεα μηνες. ΚΑΙ ΜΕΤΑ? Αυτη η γυναικα δεν εμπλέκεται συναισθηματικά ?
Ολοι γνωριζουμε και ειδικα οσες εχουμε γινει μητέρες τι σημαινει αυτο.Μην γελιόμαστε .Εχεις στα σπλαχνα σου ενα παιδι ακουει τους κτυπους της καρδιας σου και εσυ αισθανεσαι την καθε του κινηση.Μπορεις να αποκοπεις ξαφνικά?
Το παιδί μετα το πρώτο κλάμα και αφου βγει στον εξω κόσμο νιώθει απροστάτευτο.Χρειάζεται την αγκαλια του ανθρώπου που του έδωσε ζώη, να ακούσει τους ιδιους κτύπους καρδιας, να ακούσει την ιδια φωνή.
Δεν θέλω να πάρω θέση αλλα δεν κρύβω την αμφισβήτησή μου για το ολο θεμα.
Φοβάμαι για την έκβαση των γεγονότων απο εδω και στο εξής.....
Παρένθετη μητρότητα. Ενα δύσκολο θεμα. Ποιος μπορεί να παρει θέση?
Η επιστήμη και η νομοθεσία αποφάνθηκε. Είναι ομως τοσο απλο?
Ακούγεται η άποψη οτι γυναίκα μετατρέπεται σε μηχανή τεκνοποίησης.Αλήθεια αυτο ειναι το πρόβλημά μας ? Στη παρούσα φάση δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα.Επικεντρώνομαι στα ηθικά διλλήματα.
Απ'τη μια μεριά εχουμε ενα ζευγάρι που αγωνιά και υποφέρει διοτι σοβαρα προβληματα υγειας το εμποδίζει να φερει στο κοσμο ενα δικο του παιδί.
Απ'την αλλη εχουμε μια γυναίκα που θα δανείσει τη μήτρα της και θα φιλοξενήσει μεσα της ενα παιδι για εννεα μηνες. ΚΑΙ ΜΕΤΑ? Αυτη η γυναικα δεν εμπλέκεται συναισθηματικά ?
Ολοι γνωριζουμε και ειδικα οσες εχουμε γινει μητέρες τι σημαινει αυτο.Μην γελιόμαστε .Εχεις στα σπλαχνα σου ενα παιδι ακουει τους κτυπους της καρδιας σου και εσυ αισθανεσαι την καθε του κινηση.Μπορεις να αποκοπεις ξαφνικά?
Το παιδί μετα το πρώτο κλάμα και αφου βγει στον εξω κόσμο νιώθει απροστάτευτο.Χρειάζεται την αγκαλια του ανθρώπου που του έδωσε ζώη, να ακούσει τους ιδιους κτύπους καρδιας, να ακούσει την ιδια φωνή.
Δεν θέλω να πάρω θέση αλλα δεν κρύβω την αμφισβήτησή μου για το ολο θεμα.
Φοβάμαι για την έκβαση των γεγονότων απο εδω και στο εξής.....
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
10:04 π.μ.
11 σχόλια:
Η μητρότητα πάντα ήταν και θα είναι ένα δύσκολο θέμα. Σε όλες τις κοινωνίες η έγκυος γυναίκα αντιμετωπίζεται με σεβασμό.
Οι εποχές αλλάζουν, και τα ηθικά διλλήματα επίσης. Κάποιες καταστάσεις που σε κάποιες εποχές ήταν δύσκολες έως κατακριτέες, σε κάποια άλλη φάση θεωρούνται σωστές και κατανοητές. Να υπενθυμίσω τα διλλήματα που είχαν οι γυναίκες όταν πριν από 20 χρόνια φοβόντουσαν να κάνουν "παιδί του σωλήνα" - και σήμερα 300.000 γυναίκες το χρόνο κάνουν μια προσπάθεια εξωσωματικής κάθε χρόνο μόνο στην Ελλάδα.
Πιστεύω ότι είμαστε σε αυτή τη φάση, που πρέπει να ζυμωθεί κι αυτή η νέα πραγματικότητα. Η γυναίκα που αναλαμβάνει το ρόλο της παρένθετης δεν πρέπει να εμπλακεί συναισθηματικά. Πρέπει, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, να δει τον εαυτό της σαν αναπαραγωγική μηχανή, σαν το μηχάνημα που κλωσσάει τα αυγά. Φιλοξενεί στο σώμα της ένα άτομο με άλλα γονίδια, με άλλη μητέρα. Προσφέρει το σώμα της για να χαρίσει ζωή.
Η ελληνική νομοθεσία ορίζει να γίνεται ανειδιοτελώς. Κάποιες άλλες προβλέπουν και χρηματική αμοιβή. Όποιο κι αν είναι το κίνητρο όμως, ο ρόλος της θα σταματήσει με τον τοκετό. Και στο δωμάτιο του τοκετού θα είναι η άλλη γυναίκα, η "μάνα", που θα αγκαλιάσει το παιδί και δεν θα το αφήσει να νιώσει απροστάτευτο.
Μάλλον θα χρειαστεί να ορίσουμε εκ νέου τι σημαίνει "μάνα". Αλλά σε κάθε εποχή, μάνα είναι αυτή που νιώθει τον πόνο μας, που ξενυχτάει στο προσκεφάλι μας, που πανηγυρίζει με τις μικρές νίκες μας. Και αυτό δεν αλλάζει ούτε με αλλάξουν οι συνθήκες σύλληψης, εγκυμοσύνης, τοκετού.
Να προβληματιζόμαστε, ναι. Να βρίσκουμε νέους τρόπους σκέψης και δράσης, ναι. Αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε την εξέλιξη.
ΑΝΝΑ καλωσορισες στο φτωχικο μου!
Δεν φοβαμαι την επιστημη, φοβαμαι τους ανθρωπους.
Αν μπορει μια γυναικα να νιωσει σαν αναπαραγωγικη μηχανη και να προσφερει σε μια οικογενεια ευτυχια καλως να το κανει και μπραβο της.
Αυτο που με ανησυχει ειναι αν συμβει το αντιθετο και προσπαθησει σαν αγρια λυκαινα να προστατευσει το μικρο της..τοτε ουτε η νομοθεσια ουτε κανεις αλλο μπορει να προβλεψει τι θα συμβει μετα.
Οπως όλα τα τεχνολογικά επιτέυγματα είναι και αυτό ένα ''εργαλείο''.
Ο σκοπός του κάθε εργαλείου εξαρτάται από τις προθέσεις του μάστορα.
Ο μάστορας μπορεί να πάρει ένα τσεκουρι και να πελεκίσει ένα τότεμ ή να κοψει ξύλα για το τζάκι ή να πάρει το κεφάλι κάποιου.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το θέμα είναι δύσκολο.Προσωπικα δεν θα το σκεφτόμουν κάν.Οπως δεν θα έκανα και τεχνιτη γονιμοποιηση.Θα σκεφτόμουν την υιοθεσια.Είναι και αυτό κατι δυσκολο και χρονοβόρο για ένα ζευγαρι αλλα αν όλα τα ζευγαρια που δεν μπορούν να κανουν παιδι πιέζαν προς τα εκεί ίσως να γινόντουσαν και καλύτερα τα πραγματα.
Για σκέψου Αβρα μου εσυ που έκανες παιδί την λαχταρα που θα έχει η μάνα που θα το μεγαλώσει να το βλέπει 9 μήνες στην κοιλιά της γυναικάς που θα το γεννησει.Και σκέψου την γυναικα που θα το έχει 9 μήνες μέσα της, να το νιώθει να μεγαλώνει.Και πως θα είναι αυτή η γυναικα αν περάσει έστω και μια μικρη κατάθλιψη μετα την γέννα και δεν έχει το παιδί.Γιατι τους τα παίρνουν αμέσως και δεν τα αγκαλιάζουν ούτε όταν βγούν απο την κοιλιά.
Δυσκολο πολύ....
Καλημέρα!!!
lex luthor06 καλως ηρθες.Ναι ολα ειναι ενα εργαλειο, εχεις δικιο.Δεν πρεπει να αφοριζουμε τιποτα αλλα να τα χρησιμοποιουμε σωστα.
tassoula αλιμονο σε οσες γυναικες εχουν βρεθει σε αυτη τη δυσκολη θεση.Δεν ξερω αν μου συνεβαινε τι αποφαση θα επαιρνα.Απλα και εγω ανησυχω γι'αυτα ακριβως που γραφεις στις τελευταιες σειρες.
Αυτο ηθελα να εκφρασω με το ποστ.
Δεν ξέρω πραγματικά τι να πω.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πεις οτι η μια ή η άλλη άποψη είναι η σωστή.
Είναι ένα σημαντικό ζήτημα και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε όλες τις απόψεις.
Δύσκολη απόφαση για οποιαδήποτε γυναίκα σε όποια θέση και αν είναι. Κατά τη γνώμη μου είναι μια διαδικασία που αλλάζει αναλόγως τους πρωταγωνιστές, άλλοτε είναι καλύτερα να μην υπάρχει επαφή πέραν των 9 μηνών και άλλοτε να υπάρχει. Αν και τείνω προς το πρώτο τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι.
Ποτέ δεν ξέρεις.
Δεν γίνεται να ξέρεις.
Η επιστήμη, στην περίπτωση αυτή, έχω την αίσθηση ότι προσπαθεί να βοηθήσει.
Να προτείνει λύσεις.
Εμπλέκονται ανθρώπινα συναισθήματα όμως και, ποιός στ' αλήθεια ξέρει;
Όποιος αναλάβει το ρίσκο, θα 'χει -λεω- να περάσει βουνό.
Ως κάποιος που δεν μπορεί να χαρεί τη μητρότητα (εκ θέσης και φύσης) βλέπω το δίλημμα ηθικό. Δηλαδή, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Πιστεύω, πάντως, ότι για να πάρεις μια τέτοια απόφαση(είτε να προσφέρεις ένα παιδί, είτε να το δεχτείς) θα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά το είναι σου. Να ψάξεις ένδον, για να αποφασίσεις αν μπορείς.
Και πάλι, ένα ερώτημα θα παραμένει: πες ότι ος παρένθετη μητέρα δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά, προσφέρεις και φεύγεις. Πες ότι ως μητέρα αυτού του παιδιού, αποδέχεσαι και γίνεσαι μάνα φυσική, μάνα στο τετράγωνο δηλαδή. Με το παιδί τι γίνεται; ΔΗλαδή, όταν γίνει με το καλό 16, 17 χρόνων, κάθεστε γύρω από το τζάκι, του τα εξηγείτε και ούτε γάτα ούτε ζημιά;
diastimata: Συγνώμη που επεμβαίνω αλλά γιατί να είναι τραγικό για το παιδί. Δηλαδή σκέψου να έρθει η μαμά σου μια μέρα και να σου πει:
"Ξέρεις δεν γεννήθηκες ακριβώς όπως τα άλλα τα παιδάκια. Θέλαμε να κάνουμε πολύ ένα παιδί αλλά εγώ δεν μπορούσα γιατί η μήτρα μου ήταν πολύ αδύναμη και ένα παιδάκι δεν μπορούσε να μεγαλώσει εκεί μέσα. Έτσι όταν ήσουν ακόμη ένα με δύο κύτταρα μια άλλη κυρία πρόσφερε τη μήτρα της ώστε να μεγαλώσεις εκεί. Δυστυχώς δεν μπορούσα να σε νιώσω μέσα μου αυτούς τους εννιά μήνες αλλά στο πρώτο σου κλάμα ήσουν στην αγκαλιά μου!" Λοιπόν τι να πεις στην μάμα σου μετά από αυτό; Άντε το πολύ πολύ να θέλεις να γνωρίσεις εκείνη την κυρία. Αν δε, σου πουν πως είναι η τάδε θεία δεν θα την αγαπήσεις περισσότερο;
Δεν νομιζω οτι ειναι μεγαλο προβλημα το να το μαθει το παιδι.Ουτε ομως και τοσο απλο.Μπορεις να το εξηγησεις στο παιδι την καταλληλη στιγμη και στην καταλληλη ηλικια.Ισως μετα την εφηβεια γιατι οι εφηβοι εχουν υπερβολικες αντιδρασεις συνηθως.
Παντοτε παιζουν ρολο οι σχεσεις μεσα στην οικογενεια, αν υπαρχει ισορροπια ειναι τα πραγματα πολυ ευκολοτερα.
Διαφωνω ως προς την γνωριμια.Αυτο ειναι ενα αλλο κεφαλαιο.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα