Πέμπτη, Φεβρουαρίου 08, 2007

UPDATE

Ο μικρός βράζει με 39 πυρετό.Ο γιατρός διέγνωσε αρχικά ίωση αλλα στην πορεία τον πείραξε το αναπνευστικό του.Ακροαστικά και βροχίτιδα....Αντιβίωση, 2 σπρέη, σταγόνες, αντιβηχικό,αντιπυρετικά...και να του εχει κοπεί και η όρεξη, δεν τρώει τιποτα, ούτε γάλα πίνει.

Στο γραφείο πνίγομαι.Εχω περάσει πολυ δυσκολότερες περιόδους εργασιακής πίεσης αλλα αυτη τη φορά καταρρέω...Ισως γιατί τα βράδια με το παιδί να ψήνεται και να βήχει ολη νύχτα, δεν κοιμόμαστε σχεδόν καθόλου.

Τα νεύρα μου επίσης ειναι σε κακά χάλια εκνευρίζομαι με το παραμικρό.Με όλους και με όλα ακόμη και με το παιδί.Υστερα θέλω να βάλω τα κλάμματα.Πλησιάζουν και έκεινες οι μέρες...Εκείνο το τετριμμένο που ακούγεται σε κάποια σλόγκαν ''τι δύσκολο, ώρες ώρες , να είσαι γυναίκα''..είναι πέρα για πέρα αληθινό!....
Νιώθω τον ουρανό να με πλακώνει.Το γραφείο, το παιδί, ο νεροχύτης, το πλυντήριο, το μαγείρεμα,το σιδέρωμα, η κοιλιά μου και το κεφάλι μου να πονάνε....ακούγομαι σαν υστερική γυναικούλα, νιώθω όμως χάλια!

Θα επανέλθω οταν βγάλω απο πανω μου την μιζέρια....

31 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Σκούρα τα πράματα. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να είσαι μητέρα, όχι γυναίκα. Δυστυχώς το επάγγελμα "μητέρα" είανι 24αώρου απασχολήσεως και πολλές φορές είναι εξοντωτικό να το συνδιάζεις με άλλα επαγγέλματα...

Τί κακό κι αυτό να μην μπορεί η κοινωνία να κατανοήσει πως η ζωή χρειάζεται αλληλοσυμπλήρωμα και να δυσκολεύει την ζωή των μελών της :(

Περαστικά και "Μάνα κουράγιο :)"

10:46 π.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Περαστικά avra μου και στο μικρό σου και σε σένα. Κουράγιο και όλα θα περάσουν. Σου στέλνω όλη τη θετική μου ενέργεια μήπως και περάσουν πιο γρήγορα.
Τα φιλιά μου...

11:16 π.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger Klearchos είπε...

Περαστικά!!

11:45 π.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger Ντεφι είπε...

συμπάσχω.
πυρετός επίσης, γκρίνια και ξενύχτι γιατί εμείς βγάζουμε το 3ο μας δόντι...

σε φιλώ και ελπίζω να συνέλθουν άμεσα τα μικρά να συνέλθουμε κι εμείς.

σμούτς

12:04 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger An-Lu είπε...

Ωχ-ωχ αυρούλα....ρίχτο στον ανάδρομο Ερμή, θα έρθει στα ίσια του το Σ-Κ και εσύ μαζί του!

12:33 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger tzo είπε...

Γλυκιά μου υπομονή, μια αγκαλιά στο παιδάκι σου, έρχεται και σκ, να μείνεις σπίτι να ξεκουραστείς όσο μπορείς! Φιλιά

1:00 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger YO!Reeka's είπε...

πουλάκι μου, κάνε ριζέτ και όρμα στα προβλήματα! θετική ενέργεια! σε φιλώ (κι εδώ μια από τα ίδια)

1:26 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger ο δείμος του πολίτη είπε...

Τι να σας ευχηθώ; Περαστικά. Είναι δύκσολα όταν αρρωσταίνει ένα παιδί.

1:42 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ καμηλιερα ειναι πολυ δυσκολο να εισαι γυναικα πιστεψε με,οταν δε,εισαι μανα δεν το συζητω.Χαιρομαι που αν και αντρας το καταλαβαινεις!
Βρε πουλακι εχω μια απορια ομως.Οταν ειστε εκτος της καταστασης μας στηριζετε ,γιατι οταν ειστε συζυγοι σηκωνετε τα χερια ψηλα?..εκει σε θελω καβουρα! :-))

2:24 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ evita μου, χρειαζομαι λιγη θετικη ενεργεια αυτο ειναι αληθεια, τα εχω παιξει...

@ Κλεαρχε ευχαριστω!

@ ντεφι μου ..τελικα υπαρχουν και χειροτερα.Τουλαχιστον ο δικος μου μιλαει, ενω το μωρακι σου αντε να το παρηγορησεις!περαστικα του!

@ γοργονιτσα αυτον τον αναδρομο ετσι και τον πιασω ....του εχω μαζεμενα πολλα :-)

2:31 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ αλλιτνιλ, Γιωρικα, δειμο να ειστε καλα , ευχαριστω για την συμπαρασταση!

2:33 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger Clowd είπε...

Ψιτ κοπελιά!
Υπομονή και περαστικά στο τσιπιρίκι!
Θα περάσει, δύσκολα μεν, αλλά θα περάσει.
Αν μπορούμε να βοηθήσουμε στα του γραφείου, σφύρα μας...και το εννοώ!
Δώσε στο τσιπιρίκι ένα φιλάκι κι από εμένα!!!

2:45 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger tatine είπε...

περαστικά σε μαμάδες και πιτσιρικάκια.
:-)

3:50 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger nassos είπε...

Περαστικά και υπομονή.

Το παιδί κυρίως να γίνει καλά.

4:14 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger Sigmataf είπε...

περαστικά να είναι τα ζόρια σας.

Καλό και ήρεμο βράδυ να έχουμε.

7:57 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger Nemertes είπε...

Είσαι η Μαίρη Παναγιωταρά. Δεν είναι κακό. Θα συνηθίσεις! :)

8:18 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Έναν αγιασμό, έναν εξορκισμό, ένα βουντού κάτι; Το έχετε σκεφτεί?

Περαστικούλια του και υπομονή γλυκιά μου :))

10:23 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Blogger Hlias είπε...

Το μονο σιγουρο ειναι οτι αυτα ειναι περαστικα,το πολυ να διαρκεσουν 3-4 μερουλες και επειτα ολα θα ερθουν παλι στους κανονικους τους ρυθμους.Να, η πρωτη μερα περασε κιολας!! :):)





καλησπερα περα ως περα!!!

11:00 μ.μ., Φεβρουαρίου 08, 2007  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.Γρηγορα περαστικά έυχομαι και κουράγιο!!
Τασούλα

12:53 μ.μ., Φεβρουαρίου 09, 2007  
Ο χρήστης Blogger nassos είπε...

Περαστικά και να γίνειόσο πιο γρήγορα γίνεται καλά το παιδί.

7:32 μ.μ., Φεβρουαρίου 09, 2007  
Ο χρήστης Blogger ~~kindergarden teacher ~~ είπε...

ποσες φορές το χω νοιωσει αυτοοοοοοοο ουυυυυ
πωπω ευτυχως μεγαλωσαν... τουλαχιστον η μεγαλη δεν αρρωσταινει τοσο ευκολα ...η μικρη
στρωνεικιαυτη σιγα σιγα ...αντιβιωση δεν ηπιαν φετος φτου φτου φτου μας .περαστικα στο μικρουλη κιεσυ οποτε μπορεις να ξεκουραζεσαι ας μην γινουν κι ολα οπως πρεπει ....

9:19 μ.μ., Φεβρουαρίου 09, 2007  
Ο χρήστης Blogger diastimata είπε...

Έλα, έλα! Περαστικά θα είναι, θα το δεις! Να, ήδη το παιδί είναι καλύτερα. Δες! Σου χαμογελάει. Δώρισέ του κι εσύ ένα χαμόγελο...

2:21 π.μ., Φεβρουαρίου 11, 2007  
Ο χρήστης Blogger STATLER-WALDORF είπε...

Αυτο δεν ειναι μιζερια, αυτο ειναι γυναικα στα προθυρα νευρικης κρισης!Μαλλον μια υπερτατη δυναμη τις γυναικες σας εχει εξοπλισει με ενα αγαθο παραπανω σε σχεση με μας τους ανδρες και δεν ειναι αλλο απο την υπομονη .Ερχονται και δυσκολες στιγμες σε οτι αφορα την μητροτητα αλλα αν τα βαλεις κατω και το σκεφτεις ποσες αμετρητες στιγμες ευτηχιας σου εχουν χαρισει τα παιδια θα καταλαβεις ποσο συμαντικο ειναι , αν και ειμαι σιγουρος πως το εχεις σκεφτει...!Οποτε υπομονη και καλο κουραγιο...

6:37 μ.μ., Φεβρουαρίου 11, 2007  
Ο χρήστης Blogger demonia είπε...

Το ξέρω ότι δεν είναι πολύ παρηγορητικό,αλλά όλοι τα περνάμε έτσι πού και πού...:(

9:50 μ.μ., Φεβρουαρίου 11, 2007  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Περαστικά σας κούκλα μου!!..και γρήγορα να ξαναβρείτε τους ρυθμούς σας,δίχως προβλήματα..;)

10:08 μ.μ., Φεβρουαρίου 11, 2007  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

δεν μπορεσα να απαντησω νωριτερα...
παντως ο μικρος ειναι πολυ καλυτερα αν και θα κρατησει μερες ακομη η κατασταση, τουλαχιστον υποχωρησε ο πυρετος.
Τα νευρα μου ομως δεν ειναι ειναι καλυτερα...που θα πανε θα υποχωρησουν και αυτα :-))

10:30 μ.μ., Φεβρουαρίου 11, 2007  
Ο χρήστης Blogger tatine είπε...

ο μίκρούλης, κάπως καλύτερα;;;

1:30 μ.μ., Φεβρουαρίου 12, 2007  
Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Δυστυχώς για εσάς, η μητέρα δεν αντικαθίσταται, οπότε πολλές φορές δεν γίνεται να βοηθήσουμε... Μάνα είναι μόνο μία....

Όσο για το θέμα "γυναίκα" θα διαφωνίσουμε, ΄δεν είναι δυσκολότερο από το να είσαι άντρας, αλλά δεν θα τσακωθούμε κι όλας :)))

2:54 μ.μ., Φεβρουαρίου 12, 2007  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

καμηλιερη εννοειτε οτι δεν μπορω να συμφωνησω στη διαφωνια σου! :-))

11:59 μ.μ., Φεβρουαρίου 12, 2007  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

11:59 μ.μ., Φεβρουαρίου 12, 2007  
Ο χρήστης Blogger anna είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα avra μου. Μόνο που εγώ πέρασα την ίωση μαζί με τη μικρή, και μάλιστα πιο δυνατή, με αποτέλεσμα να με πιάσει και μένα η μιζέρια και να μην μπορώ ούτε τη μικρή να φροντίσω! Ευτυχώς που οι ιοί κάνουν τον κύκλο τους και επανερχόμαστε, και μαζί επανέρχονται και τα κέφια.

7:12 π.μ., Φεβρουαρίου 14, 2007  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα