οι τελευταίοι μηνες..

Εχω υπάρξει, και υπάρχω ακόμη έτσι, στη ζωή μου απόλυτη και ξεροκέφαλη.Ουδέποτε ομως υπήρξα εγωίστρια.Τώρα τελευταία το προσπαθώ για καλό δικό μου αλλά αυτο αφορά σε άλλο ποστ.

Γενικά μιλώντας λοιπόν , πάντοτε σκεφτόμουν πρώτα τους άλλους και ύστερα έμενα, αλλα προανέφερα οτι δεν ειναι της παρούσης.
Ειδικά μιλώντας σήμερα, εννοω τις θέσεις και τις απόψεις μου.Εξηγούμαι , εννοώ οτι οταν πιστεύω κάτι, τέρμα το πιστεύω και το υποστηρίζω και κουβέντα δεν δέχομαι.Κουβέντα ομως δίχως επιχειρηματα.Κουβέντες με επιχειρήματα ειναι ευπρόσδεκτες και ετσι και μου αποδείξεις το λάθος μου, δεν ντρέπομαι να το δεχτώ και να ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη.Επίσης μιλάω εν θερμώ.

Εχοντας πατήσει πλέον ,δυστυχώς ή ευτυχώς, στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου συνειδητοποίησα ,έστω και αργά,οτι δεν έχει τόση σημασία αν δέχομαι το λάθος ή όχι.Σημασία έχει οτι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι.Διότι το νόμισμα έχει δύο όψεις.Ναι μεν αλλά...

Εδώ λοιπόν σφάλλω.Το γνωρίζω και προσπαθώ να βελτιωθώ.Δεν είμαι σίγουρη οτι τα καταφέρνω με επιτυχία.Αλλωστε 30 χρόνια ειναι κάμποσα και εχω διαμορφώσει εναν χαρακτήρα.Δεν εγκαταλείπω τις προσπάθειες όμως.

Αυτός που με βοήθησε να τα συνειδητοποιήσω ολα αυτά, αυτός που με ταρακούνησε και με έκανε να δω τη ζωή διαφορετικά, είναι ο γιος μου.Είναι απίστευτο πως ενα παιδί αλλάζει τον κόσμο σου . Σου δείχνει εναν αλλο δρόμο. Βλέπεις ολο το σύμπαν αλλιώς.

Οι τελευταίοι 22 μήνες με έχουν κάνει καλύτερη.....

./.. συνεχιζεται