ρυθμοί ζωής
Οταν συναντώ ανθρώπους που είναι λάτρες της έντονης ζωής και των συγκινήσεων διχάζομαι.Αλλοτε τους θαυμάζω, άλλοτε δυσκολεύομαι να τους κατανοήσω.Εκείνοι συχνά αναφέρονται απαξιωτικά σε οτι εχει να κανει με τον τετριμμένο τρόπο ζωής.
Γεγονός είναι οτι αν τα μάτια δεν λάμπουν, αν το χαμόγελο δεν ζωγραφίζεται στο πρόσωπο, αν η καρδιά δεν κτυπα έντονα στα διάφορα συναισθήματα, τι αξία μπορει να έχει η ζωή.Αν κάνεις τις ίδιες διαδρομές, αν δεν δοκιμάζεις να αγγίξεις το όνειρο η ζωή μοιάζει επίπεδη, μίζερη.
Απ΄τη φύση μου ομως δεν θα άντεχα να βγαίνω καθημερινά εκτος προγράμματος.
Δεν θα άντεχα το συνεχές ρίσκο.
Υπάρχουν πολλοί που αδυνατούν να ζήσουν δίχως κινδύνους, δίχως απανωτές εκρήξεις αδρεναλίνης.Δεν εχει λόγο η υπαρξή τους.Ακούγεται τοσο συναρπαστικό να ζείς με αυτο τον τρόπο περνάει ομως απο το μυαλό μου μια σκέψη.Μήπως αυτοί οι άνθρωποι ζουν ανικανοποίητοι?Μήπως δυσκολεύονται να βρουν σκοπό,νόημα, να θέσουν στόχους ? Υπάρχει εθισμός σε εναν τέτοιο τρόπο ζωής ?
Γεγονός είναι οτι αν τα μάτια δεν λάμπουν, αν το χαμόγελο δεν ζωγραφίζεται στο πρόσωπο, αν η καρδιά δεν κτυπα έντονα στα διάφορα συναισθήματα, τι αξία μπορει να έχει η ζωή.Αν κάνεις τις ίδιες διαδρομές, αν δεν δοκιμάζεις να αγγίξεις το όνειρο η ζωή μοιάζει επίπεδη, μίζερη.
Απ΄τη φύση μου ομως δεν θα άντεχα να βγαίνω καθημερινά εκτος προγράμματος.
Δεν θα άντεχα το συνεχές ρίσκο.
Υπάρχουν πολλοί που αδυνατούν να ζήσουν δίχως κινδύνους, δίχως απανωτές εκρήξεις αδρεναλίνης.Δεν εχει λόγο η υπαρξή τους.Ακούγεται τοσο συναρπαστικό να ζείς με αυτο τον τρόπο περνάει ομως απο το μυαλό μου μια σκέψη.Μήπως αυτοί οι άνθρωποι ζουν ανικανοποίητοι?Μήπως δυσκολεύονται να βρουν σκοπό,νόημα, να θέσουν στόχους ? Υπάρχει εθισμός σε εναν τέτοιο τρόπο ζωής ?
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
3:54 μ.μ.
24 σχόλια:
Συφωνώντας εν μέρει μαζι σου να πω ότι ούτε εγώ μπορώ το ρίκσο. Να φανταστείς ούτε στοιχήματα βάζω για λόγους αρχής -επειδή ακριβώς πάντα κρύβουν ένα μικρό ποσοστό ρίσκου. Ωστόσο, οι αλλαγές είναι αναγκαίες και συχνά ο έντονος τρόπος ζωής είναι που αποφέρει καλές συγκινήσεις και μας βοηθά να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα. Και η ρουτίνα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα σύγχρονο άνθρωπο.
Είναι όμως οι περιγραφόμενοι ανικανοποίητοι, γιατι έχουν χάσει το μέτρο. Η ζωή θέλει μικρές συνειδητές αλλαγές και όχι απότομες. Σε παραπέμπω σε κάτι -άγουρο ακόμα τότε- που έγραψα για τη ρουτίνα και τον Αίαντα.
Αλλο αυτό που σου αρέσει και θαυμάζεις και άλλο αυτό με το οποίο μπορείς να ζήσεις.
Και εγώ θαυμάζω ώρες ώρες τέτοιους ανθρώπους που τα γράφουν όλα στα παλιά τους τα παπούτσια και πάνε όπου φυσάει ο άνεμος χωρίς να σκέφτονται τίποτα.
Ομως ξέρω ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω έτσι.
Πάντως μην κρίνεις με τα δικά σου μάτια σε αυτή την περίπτωση. Τα δικά τους βλέπουν αλλιώς.
Υπάρχουν πολλοί που αδυνατούν να ζήσουν δίχως κινδύνους, δίχως απανωτές εκρήξεις αδρεναλίνης.
============
Αυτό μου θυμίζει τους μισθοφόρους... Γουστάρουν το πεδίο της μάχης, τους λείπει η μυρωδιά του αίματος και του μπαρουτιού κλπ. κλπ.
Η ζωή είναι ένα ρίσκο και ένα αποτέλεσμα (outcome). Το θέμα είναι σε τι βαθμό θες εσύ να εκτεθείς (risk exposure).
Δες το σαν το Χρηματιστήριο:
Γουστάρεις μετοχές με απεριόριστο ρίσκο, ή κρατικά ομόλογα με μικρό ή και καθόλου ρίσκο;
Καληνύχτα!
Απ όσο ξέρω υπάρχουν εθισμένοι στο surge της αδρεναλίνης...από κει και πέρα...παν μέτρον άριστον! ;-)
@ δειμο εκανα μια γρηγορη αναγνωση του δοκιμιου(το βραδυ απο το σπιτι θα το διαβασω ξανα).Tο μονο που μπορω να σημειωσω στη παρουσα φαση ειναι οτι δεν αναφερομαι στη ρουτινα.Αν και καποιες στιγμες, αναποφευκτα, μας κτυπαει και αυτη την πορτα.Σκεφτομουν πιο extreme καταστασεις ή καταστασεις που αναφερει η deppy για ανθρωπους που ζουν χωρις προγραμματισμο.Ισως αυτοι να φοβουνται τη ρουτινα.
@ deppy οπως εξηγησα και παραπανω αναφερομαι κυριως σε ανθρωπους που ζουν χωρις προγραμματισμο , που θελουν να ασχολουνται διαρκως με καινουρια πραγματα διοτι τους ενοχλει η ησυχια , η ρουτινα, τα τετριμμενα γενικοτερα.
@ Νασο το εθεσες πολυ καλα..θα προτιμησω τα κρατικα ομολογα με μικρο ρισκο (οχι καθολου..να βγαλουμε κατι!) :-))
@ an-lu υπαρχουν και καποιοι που αν δεν κανουν καταδυσεις , ταξιδια σε περιεργα μερη,πτωσεις με το αλεξιπτωτο, νιωθουν οτι δεν ζουν.Αυτοι ειναι η δευτερη κατηγορια που αναφερομαι.Επειδη εχω στο μυαλο μου συγκεκριμενους ανθρωπους , το μονο που μπορω να σκεφτω ειναι οτι εχουν κενο στην προσωπικη τους ζωη και ψαχνουν να το γεμισουν.
Ισως το ποστ ηταν πολυ μικρο και δεν ολοκληρωσα τις σκεψεις μου.Ευτυχως υπαρχουν και τα σχολια που με βοηθουν να επεκτεινω τις αποψεις μου!
καλημερα σε ολους!
Ο κλασικός νόμος περί συγκινήσεων... Εγώ είμαι του μέτρου. Δεν μπορώ ούτε την πολύ ηρεμία (θα δέσω πέτρα στο λαιμό), ούτε την πολύ αδρεναλίνη (θα εκραγώ). Το να ζεις στα όρια σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι ζεις. Πάντως μεταξύ μας, αν είχα να διαλέξω, τα όρια θα διάλεγα...
"Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στη σοφία"
Jim Morrison
(τώρα αυτός οδηγήθηκε σ΄ενα νεκτροταφείο στο Παρίσι αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία)
Υπερβολή είναι όπου υπάρχει ρίσκο και ρίσκο υπάρχει εκεί που υπάρχει αβεβαιότητα.Δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν τρόπο ζωής.
Αφού υπάρχει εθισμός στην αστάθεια,δεν υπάρχει άραγε και εθισμός στην σταθερότητα?
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σύμφωνα με τις προτεραιότητες του και τις δυνατότητές του.
Ευ ζην το ζην επικινδύνως...
Για κάποιους ανθρώπους το να ζεις με πρόγραμμα είναι μεγάλο μαρτύριο.
Για κάποιους άλλους, το να βγεις για λίγο από το τετριμμένο πρόγραμμα είναι μεγάλο ρίσκο.
Τελικά, η ζωή έχει την ερμηνεία που της δίνεις.
Τώρα, σε αυτό που αναφέρεσαι,
το να ζουν κάποιοι μονίμως χωρίς πρόγραμμα και επεκτείνοντας διαρκώς τα όρια, είναι σίγουρα μια ένδειξη ότι (συνεχίζουν να) αναζητούν το νόημα της ζωής. Οι απανωτές εκρήξεις αδρεναλίνης είναι σύμπτωμα εφηβείας, η παρατεταμένη εφηβεία είναι δείγμα μη-ωρίμανσης. Και υπάρχει κενό στη ζωή τους, στο μυαλό τους, στην ψυχή τους και δεν μπορούν να το γεμίσουν όπου κι αν ψάξουν - και η αλήθεια είναι συνήθως μέσα στον καθένα μας...
Μου φαίνεται πως θέτεις κι εσύ το μεγάλο φιλοσοφικό πρόβλημα της σχέσης "ελευθερίας και καλοπέρασης"!
Πράγματι, η ελευθερία σημαίνει ρίσκα, ξεβόλεμα,απότομες ανατροπές στη ζωή μας...
Τελικά τι προτιμάμαι; Την ασφάλεια της ρουτίνας ή το ρίσκο της ελευθερίας μας;
η μεση ιδεα ειναι ειναι η καλθτερη ουτε η ρουτινα ουτε η αναρχη ζωη δεν προσφερουν τιποτα...
Όχι, όχι, ναι :)
Πω πω, με προβλημάτισες! Εγώ πάντα δύσκολα ενθουσιάζομαι! Λες να φταίει που δεν κάνω extreme ζωή! Μήπως να το δοκιμάσω! Μπα δεν θα τα καταφέρω μου αρέσει η ηρεμία δεν μπορώ το συνεχές τρέξιμο ας είναι και για διασκέδαση.
Έγινες η φωνή που μου μιλάει ακετά βράδυα
Νομίζω πως το ρίσκο και η αναρχία είναι μέσο αποφυγής αντιμετωπισης της αληθινής ζωής.
Είναι μη φυσιολογικό να είναι κανείς γελαστός 12 μήνες τον χρόνο.
Η θλίψη είναι μέρος της ζωής και έχει λόγο ύπαρξης.
Προσφέρει γι αυτό υπάρχει!
παν μετρον αριστον
θα πω εγω
καλο καιτο ρισκο και οι εκπληξεις και η αδρεναλινη αλλά με μετρο οπως και η ρουτινα καιτο προγραμμα ..τουλαχιστον εγω ετσι κανω και δεν βαριεμαι υπαρχει εναλλαγή
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))
Προσωπικά δεν βρίσκω κακό που κάποιος (παράδειγμα γνωστής μου)μπορεί να παίρνει την βαλίτσα του και να πηγαίνει στα ποιο απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη.Ή να έχει βάλει σκοπό να δεί όλες τις σπηλιές της Ελλάδας (άλλος γνωστός).Και οι δυο παραπάνω έχουν έντονη ζωή αλλά γυρνάνε συνέχεια και στην βάση τους (σπίτι).
@ nemertes τα ορια ειναι σιγουρα ελκυστικα αλλα μαλλον το παν μετρο αριστον ειναι το καλυτερο
@ mogwai μακρια απο το Παρισι λοιπον :-)
@ μαραμενα συκα και εγω πιστευω ειναι απο ενα σημειο και μετα κυριαρχει η αβεβαιοτητα γιαυτο υπαρχει και εθισμος.
@ synas δεν μπορω να συμφωνησω
@ αννα αν και ακουγεται απολυτο πιστευω το ιδιο.Δεν εχουν βρει το νοημα της ζωης και οπως σωστα λες ισως να μην εχει ολοκληρωθει η ωριμανση τους
@ ασκαρδαμυκτι ως ενα σημειο ισως να ειναι ετσι αλλα δεν μπορω να το δεχτω σαν κανονα.
@ ανεξαρτητε πολυ σωστα.
@ καμηλιερη θα ελεγα ναι , ναι, ναι :-)
@ allitnil μηπως εισαι η διδυμη αδερφη μου :-))
@ s+t σε φιλω!
@ Στελιο μου με εκφραζει απολυτα η αποψη σου.
@ σεβα μου αυτη η εναλλαγη ειναι οτι καλυτερο ..αλλα καπου στο δρομο χανομαι!
@ τασουλα ειναι ομως σε αυτα τα ταξιδια μονοι ή μαζι με τις οικογενεις τους? Εκει βρισκεται η απαντηση
θα συμφωνήσω με sevarose.
σε φιλώ και σου εύχομαι να έχεις μια όμορφη βδομάδα!
Σου φαίνομαι για ανικανοποίητος και χωρίς στοχους;;;;
;)
καμηλιερη μου καλημερα,
η απαντηση στο σχολιο σου δεν αφορουσε εσενα προσωπικα.Αλλωστε δεν σε γνωριζω ουσιαστικα.
Μια τετοια φαση ζωης απεχει 100% απο την δικη μου καθημερινοτητα.Ειναι εντελως αντιθετη με το χαρακτηρα μου.Καποιους ανθρωπους που γνωριζω και ζουν με αυτους τους ρυθμους μου δινουν αυτη την αισθηση.Αυτο δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν και οι εξαιρεσεις.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα