Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006

Ενα μεσημέρι...

Μια απλή αγκαλιά , η παρακολούθηση μια ταινίας , η αφορμή της επαφής.Μιας επαφής που εχει λείψει .Μια απουσία που δεν οφείλεται στην έλλειψη της αγάπης καθε άλλο...

Ενα φιλί η αρχή, ένα ρίγος να διαπερνάει όλο το κορμί...Η ανάσα γίνεται κοφτή και τα χείλη σφραγίζουν πάνω στα δικά του.Ολο το σώμα ενεργοποιείται.Η μυρωδιά του κορμιού του της παίρνει το μυαλό, η καρδιά της κτυπάει δυνατά και τα μέλη της παραλύουν.Οταν ακούμπησε το χέρι του στο στήθος της και η ζεστή του ανάσα τύλιξε το κορμί της ένιωσε ανήμπορη να αντισταθεί. Αισθανόταν τον πόθο του και αυτό την άναβε ακόμη περισσότερο.......

Ενα μεσημέρι σαν όλα τ' άλλα ? Αυτό το μεσημέρι ήταν δικό τους.Ανηκε στον ερωτά τους.......

Το γνωστό γράμμα των ημερών!

Αγιε μου Βασίλη,

είμουν πολυ καλό κορίτσι ολη τη χρονιά γι΄αυτο νομίζω οτι ήρθε και η δική μου ώρα. Εφόσον τα Χριστούγεννα ηταν ψιλομάπα ,θα ηθελα μια super Πρωτοχρονιά..γίνεται ?

Μια Πρωτοχρονιά μακριά απο έγνοιες και σκοτούρες, φανταχτερή, λαμπερή.
Ενα ρεβεγιόν γεμάτο γκλάμουρ,καλή παρέα,διάθεση χαλαρή, γεύσεις που σου γαργαλάνε τον ουρανίσκο,άφθονο λευκό κρασί και χορό μέχρι τελικής πτώσεως....

Με λίγα λόγια επιθυμώ ενα κοκτέιλ κεφιού και γλεντιού και φυσικά να τινάξω την μπάνκα στον αέρα γιατί Αγιε μου Βασίλη οι ανάγκες ειναι πολλές..!!

Σε φιλώ γλυκά !!

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 22, 2006

Καληνύχτα!

Οι δυο άντρες τις ζωης μου κοιμούνται δίπλα μου και τους χαζεύω...ο μικρός εχει γείρει και εχει τυλίξει το ενα χεράκι στο λαιμό του μπαμπά του, το αλλο χεράκι εχει τεντωθεί προς τη μεριά μου, ίσως προσπαθούσε να με φτάσει...Μου εχει απίστευτη αδυναμία, αλλα σήμερα ειχε κόλλησει πανω στον πατέρα του.Μεγαλώνει ο αγγελός μου και αναζητά και αγορίστικη συντροφιά.Πόσο τους καμαρώνω!!

Καμαρώνει ομως και ο αγαπημένος μου....Οση ωρα προσπαθούσαμε να τον κοιμήσουμε και ο μικρος κούρνιαζε διπλα του ,το προσωπό του έλαμπε απο ευτυχία.

Νιώθω τοσο ευτυχισμένη...!τετοιες στιγμές γαληνεύω...!

Ο μικρός πρέπει να πιει το γάλα του και να μεταφερθεί στην κουνιά...ο καλός μου αποκοίμηθηκε και αυτος.....θελω να τον ξύπνησω....να τον γεμίσω φιλιά....και μονο να κουρνιάσω διπλα του μου φτάνει...

..καληνύχτα....!

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 20, 2006

Για άλλη μια φορά...

Για άλλη μια φορά διαπίστωσα οτι στη ζωή τίποτα δεν ειναι δεδομένο....

Για άλλη μια φορά διαπίστωσα πόσο μπορούν να σε απογοητεύσουν κάποιοι...

Τι πίκρα !

Πότε θα μάθω ?

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 18, 2006

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΚΑΝΤΕΜΗΣ

Πήραμε 5 μέρες άδεια (εργασιμες ) ,μαζι με τα Σ/Κ μας κάνουν στο σύνολο 9.

Τα μαζέψαμε και πήγαμε στα πάτρια εδάφη.Ετσι και αλλιώς δεν θα ηταν ακριβώς διακοπές μαζί με γονείς , μια θεία και τον κανακάρη μας φυσικά.Θα ηταν ομως οπως και να εχει ενα break.Αυτο το πολυπόθητο...!!!Παρασκεύη βράδυ θα φεύγαμε το επόμενο Σαββατο θα γυρίζαμε..

Αρχίζει ομως το θρίλερ.Πέμπτη ζορίστικα πολύ στο γραφείο να τελειώσω τις εκρεμότητες..ισως να έφταιξε και αυτό...Επίσης εκείνη την εβδομάδα προσπαθούσα να ξεπεράσω ενα κρύωμα που με ταλαιπωρούσε.. .ισως να έφταιξε και αυτο...Πέμπτη βράδυ λοιπον ξεκινάει ενας πονοκέφαλος.Δεν δίνω σημασία.Αλλωστε ξέρω απο πονοκεφάλους .Τα τελευταία χρόνια εχω ζοριστεί πολυ με δαύτους.Πέφτω το λοιπόν για ύπνο και λέω αύριο θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα.Αμ δε.. τα ιδια και χειρότερα..Τον τελευταίο καιρο εχω αρχίσει να δοκιμάζω τις ασπιρίνες .Τα υπόλοιπα postan,panadol,depon εννοείτε οτι δεν με πιάνουν και ας τα παίρνω δυο-δυο.Ηπια λοιπον την ασπιρίνη μου ..και ε..το ψιλοάντεχα...Πακετάρουμε και αργα το βράδυ φεύγουμε...Σαββατο πρωί ξημερώνει μια απο τα ιδια και ακόμη χειρότερα..Δοκιμάζω postan και ας ξέρω οτι ειναι ανώφελο, τι να κανω ...το απόγευμα ξανα ασπιρίνη.Το βράδυ πέφτουν τα μεγάλα μέσα ‘’ξεματιάσματα’’.Τι με ξεματιάσανε με λόγια, τι με λάδια,τι με κάρβουνα,αυτο το τελευταίο ομολογώ οτι δεν το ήξερα, ηταν new brand…τίποτις..ηταν να με κλαιν' οι ρέγγες!! Κυριακή λύγισα , δεν άντεχα άλλο .Ενιωθα σαν τον ναρκομανή.Ελεγα να πάρω κατι να μου περάσει...δεν με νοιάζει τι...
Αφου ήπια δυο-δυο τις ασπιρίνες άρχισα να ρωτάω γνωστούς και φίλους για lonarid (τα φαρμακεία δεν δίνουν δίχως συνταγή γιατρού).Εκανα 100χλμ πήγαινε ,100χλμ έλα, για να βρω απο εναν θείο σε άλλο χωριο.Τίποτα ουτε αυτό με έπιασε.Σας μιλώ ειλικρινά βρισκόμουν σε απόγνωση.Δεν συζητάμε για απλό πονοκέφαλο...Το κεφάλι μου τα είχε ''παίξει'' τελείως...Περνάει και η Δευτέρα και την Τρίτη πλέον δεν άντεξα έφτασα στο Κέντρο Υγείας.Ενα ηρεμιστικό χαπάκι, μια παυσίπονη ένεση, μια ώρα στο οξυγόνο και έγινα περδίκι!Μια γιατρός εξαιρετική , αν το ήξερα θα ειχα πάει νωριτερα.

Περα απο την εξιστόριση που προσπάθησα να την δώσω οσο πιο ανάλαφρα μπορώ, είμουν πραγματικά για λύπηση.Ο λόγος που δε απευθηνθηκα απο την αρχη σε γιατρό ηταν διότι δεν ήθελα να με στείλουν πακετάκι στο νοσοκομείο για εξετάσεις (το εχω ξαναδεί το εργο), άλλωστε εχω κάνει και ο εγκέφαλος ειναι σε άριστη κατάσταση (αυτό τωρα συζητιέται..!)Η αλήθεια είναι οτι θα έπρεπε να κάνω μια αξονική αυχενικής μοίρας, κατι το οποιο μου συνέστησε η γιατρός στο Κέντρο Υγείας, σύμφωνα με το ιστορικό που της έδωσα.Είναι το μόνο που δεν εχω κάνει και πρέπει να γινει επειγόντως γιατι ο αυχένας μου με εχει προειδοποιήσει τα τελευταία χρόνια, με πόνους στο δεξί χέρι.

Οι τρεις προτελευταίες μερες ηταν καλες.Ο καιρός υπέροχος.Κατάφερα να αναπνεύσω λιγο καθαρό αέρα.Το Σ/Κ που πέρασε ο πονοκέφαλος ξανακτύπησε για αλλο λογο (μηνιαίο γυναικείο πρόβλημα)...Το αντεξα ομως.

Σήμερα επέεστρεψα, είμαι στο γραφείιο.Αν υποψιαστώ οτι με γκαντεμιάσανε απο εδω μέσα.....κακό φίδι που τους έφαγε...!!!

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 14, 2006

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ

Η διακοπη ειναι προσωρινη....η επιστροφη δεν θα αργησει...!

τα φιλια μου!

Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

Αρνητικες σκεψεις-τροπος ζωης

Διάβαζα ενα άρθρο για την δυσκολία των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα που τους απασχολούν ειδικά στις περιπτώσεις των ανθρώπων που σκέφτονται αρνητικά.

Συχνά αναρωτιούνται αν εχουν τέλος τα χειρότερα, και αδυνατούν να σκεφτούν με αισιοδοξία το μέλλον.Μια τέτοια σκέψη ειναι φυσιολογική αντίδραση οταν η δύσκολη κατάσταση ειναι έντονη και παρατεταμένη.

Στο αρθρο επισυμαινεται οτι ενας βασικός λόγος για τη δημιουργία έντονα αρνητικών σκέψεων, όταν κάποιος ζορίζεται ψυχικά και πρακτικά, είναι ότι έχει κυριολεκτικά «κολλήσει» στην άσχημη κατάσταση του παρόντος και δεν μπορεί να δει φως στην άκρη του τούνελ. Εχει ετσι την αίσθηση της τελμάτωσης, χάνει την ικανότητά του να σκεφτεί πιθανές διεξόδους και λύσεις. Αλήθεια πόσες φορές ο καθένας απο εμας δεν εχει κολλήσει σε οτι άσχημο του εχει συμβεί στη ζωη του.Κάποιες φορες ειναι θέμα συγκυριών άλλες θεμα χαρακτήρα.Ισως να φταίει και ενα υπερ-προστατευτικό περιβάλλον που δεν αφήνει τα μελη του να αναλάβουν δράση σε καποια δυσκολία ωστε να μάθουν τρόπους να ανταποκρίνονται συναισθηματικά και να διαχειρίζονται αυτές τις καταστάσεις.

Στο ιδιο αρθρο καταγράφονται τρόποι αντιμετώπισεις των αρνητικών σκέψεων οπου τους παραθέτω αυτούσιους :

Βοηθάει ιδιαίτερα όταν το άτομο κάνει αντικειμενική αξιολόγηση της δύσκολης κατάστασης και δεν έχει συναισθηματική αντίδραση
Το άτομο πρέπει σταδιακά να κάνει αντίλογο στις αρνητικές σκέψεις του και
-Να εξετάζει τις πιθανές εναλλακτικές που έχει
-Να εστιάζει τη σκέψη του σε λύσεις που μπορεί να βρει αντί να στεναχωριέται παθητικά για τις συμφορές που τον βρήκαν
-Να προσπαθεί να φανταστεί ένα καλύτερο μέλλον: να θέσει στόχους για το πώς να κινηθεί προς τα εκεί και να σκεφτεί τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνει.


Μέσα απο τέτοια αρθρα μου δίνεται η αφορμη να σκεφτώ δικούς μου ανθρώπους που στην κυριολεξία καθρεπτίζονται μεσα απο την εκάστοτη ερευνα αλλα που ειναι ''κλειστοί'' προς καθε πιθανή λυση.Φθάνω ετσι σε αδιέξοδο , δεν μπορω να τους βοηθήσω εφόσον οι ιδιοι αρνουνται να βοηθήσουν τον εαυτό τους.Δυστυχώς με τους συγκεκριμένους συμβαίνει επανελημένα.Ειναι τρόπος ζωης.Εκει σηκώνω τα χέρια ψηλά...