Η Mιλένα ζήτησε....και εγώ απαντώ

update : όπως πάντα ο ασκάρ έκανε μια σωστή παρατήρηση και οφείλω να διορθώσω .... ξέχασα το πρώτο μου καρδιοκτύπι !!! ίσως γιατί στην πορεία της ζωής μου διαπίστωσα οτι ο πρώτος νεανικός έρωτας δεν είναι πάντα ο πιο δυνατός ..παρ'ολα αυτά οπωσδήποτε κατέχει και αυτός μια θέση στην καρδιά μου...σύγνωμη πρώτε μου έρωτα..επανορθώνω λοιπόν *



Η Μιλενα με προσκάλεσε στην ανάρτηση των σημαντικότερων ημερομηνιών της ζωής μου


Ιουνιο του '93 λοιπόν τέλειωσα το σχολείο σηματοδοτώντας μια καινούρια αρχή στη ζωή μου. Τα μαθητικά χρόνια δεν μου έχουν αφήσει και τις καλύτερες εντυπώσεις....ευτυχώς έχουν και αυτά το τέλος τους. Το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς ξεκίνησα τη σχολή. Μπαίνοντας στην αίθουσα αντίκρυσα ενα κοριτσάκι (αν και δυο χρόνια μεγαλύτερη, κοριτσάκι έμοιαζε ) ντροπαλό, που λίγες μέρες μετά μοιραστήκαμε το ίδιο θρανίο. Εγινε μεμιάς η καλυτερή μου φίλη, αργότερα ο συνδετικός κρίκος για τον άντρα της ζωής μου και τελικά κουμπαρα και νονά του παιδιού μου. Είναι ένας απο τους πιο τρυφερούς ανθρώπους που εχω γνωρίσει (πρώτη και ξεχωριστή στη ζωή μου ειναι η αδερφή μου).

* Κάπου εδω ανάμεσα μεσολαβεί γα ενα χρόνο περίπου το πρώτο μου ειδύλιο.Παιδιά και οι δύο ζήσαμε κατι έντονο, κάτι πολύ ομορφο που θα είναι μια τρυφερή ανάμνηση στο μυαλό μου (μπορεί συχνά να το ξεχνάω , οταν όμως κατακλύζουν το μυαλό μου αναμνήσεις, χαμόγελα σχηματίζονται στο προσωπό μου....) . Στο πατρικό μου βρίσκονται φυλαγμένα γράμματα , ποιήματα και φωτογραφίες. Σε σχέση με το χρονικό διάστημα που διήρκησε είναι πολλά τα ενθύμια απο τότε......Αναρωτιέμαι τι να κάνει στη ζωή του. Εχουμε να μιλήσουμε περίπου μια δεκαετία.....Σε ευχαριστώ ασκαρ που το επισήμανες...ήταν μεγάλη παράλειψη απο μέρος μου!

Δυο χρόνια μετά , με ενα αυγουστιάτικο φεγγάρι να λούζει τον ουρανό της Αθήνας, δίνω το πρώτο φιλί με τον αγαπημένο μου, που έμελλε να είναι καθοριστικό. Απο εκείνο το βράδυ δεν ξαναχωρίσαμε!

Το Σεπτέμβρη του '99 μου κτύπησε την πόρτα κρατώντας την παραδοσιακή ανθοδέσμη, συνοδευόμενος απο την οικογενειά του και ενα χρόνο μετά δεθήκαμε με τα δεσμά του γάμου.

Την άνοιξη του 2005 ήρθε στη ζωή μας ο κανακάρης μας. Απο τότε το σύμπαν όλο έχει αλλάξει όψη. Ξενύχτια, φόβοι που πολλαπλασιάστηκαν , απίστευτη κούραση, χαρές να διαδέχονται η μια την άλλη, ευτυχία και θαυμασμός για ενα υπέροχο πλάσμα που μεγαλώνει μαζί μας...τίποτα δεν είναι το ίδιο πια!