Δευτέρα, Ιανουαρίου 21, 2008

Η Mιλένα ζήτησε....και εγώ απαντώ

update : όπως πάντα ο ασκάρ έκανε μια σωστή παρατήρηση και οφείλω να διορθώσω .... ξέχασα το πρώτο μου καρδιοκτύπι !!! ίσως γιατί στην πορεία της ζωής μου διαπίστωσα οτι ο πρώτος νεανικός έρωτας δεν είναι πάντα ο πιο δυνατός ..παρ'ολα αυτά οπωσδήποτε κατέχει και αυτός μια θέση στην καρδιά μου...σύγνωμη πρώτε μου έρωτα..επανορθώνω λοιπόν *



Η Μιλενα με προσκάλεσε στην ανάρτηση των σημαντικότερων ημερομηνιών της ζωής μου


Ιουνιο του '93 λοιπόν τέλειωσα το σχολείο σηματοδοτώντας μια καινούρια αρχή στη ζωή μου. Τα μαθητικά χρόνια δεν μου έχουν αφήσει και τις καλύτερες εντυπώσεις....ευτυχώς έχουν και αυτά το τέλος τους. Το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς ξεκίνησα τη σχολή. Μπαίνοντας στην αίθουσα αντίκρυσα ενα κοριτσάκι (αν και δυο χρόνια μεγαλύτερη, κοριτσάκι έμοιαζε ) ντροπαλό, που λίγες μέρες μετά μοιραστήκαμε το ίδιο θρανίο. Εγινε μεμιάς η καλυτερή μου φίλη, αργότερα ο συνδετικός κρίκος για τον άντρα της ζωής μου και τελικά κουμπαρα και νονά του παιδιού μου. Είναι ένας απο τους πιο τρυφερούς ανθρώπους που εχω γνωρίσει (πρώτη και ξεχωριστή στη ζωή μου ειναι η αδερφή μου).

* Κάπου εδω ανάμεσα μεσολαβεί γα ενα χρόνο περίπου το πρώτο μου ειδύλιο.Παιδιά και οι δύο ζήσαμε κατι έντονο, κάτι πολύ ομορφο που θα είναι μια τρυφερή ανάμνηση στο μυαλό μου (μπορεί συχνά να το ξεχνάω , οταν όμως κατακλύζουν το μυαλό μου αναμνήσεις, χαμόγελα σχηματίζονται στο προσωπό μου....) . Στο πατρικό μου βρίσκονται φυλαγμένα γράμματα , ποιήματα και φωτογραφίες. Σε σχέση με το χρονικό διάστημα που διήρκησε είναι πολλά τα ενθύμια απο τότε......Αναρωτιέμαι τι να κάνει στη ζωή του. Εχουμε να μιλήσουμε περίπου μια δεκαετία.....Σε ευχαριστώ ασκαρ που το επισήμανες...ήταν μεγάλη παράλειψη απο μέρος μου!

Δυο χρόνια μετά , με ενα αυγουστιάτικο φεγγάρι να λούζει τον ουρανό της Αθήνας, δίνω το πρώτο φιλί με τον αγαπημένο μου, που έμελλε να είναι καθοριστικό. Απο εκείνο το βράδυ δεν ξαναχωρίσαμε!

Το Σεπτέμβρη του '99 μου κτύπησε την πόρτα κρατώντας την παραδοσιακή ανθοδέσμη, συνοδευόμενος απο την οικογενειά του και ενα χρόνο μετά δεθήκαμε με τα δεσμά του γάμου.

Την άνοιξη του 2005 ήρθε στη ζωή μας ο κανακάρης μας. Απο τότε το σύμπαν όλο έχει αλλάξει όψη. Ξενύχτια, φόβοι που πολλαπλασιάστηκαν , απίστευτη κούραση, χαρές να διαδέχονται η μια την άλλη, ευτυχία και θαυμασμός για ενα υπέροχο πλάσμα που μεγαλώνει μαζί μας...τίποτα δεν είναι το ίδιο πια!

21 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger Manos S. είπε...

Θα την μάθει και να ζωγραφίζει... :)
Είσαι 1 χρόνο μεγαλύτερη μου κι εσύ τελικά... :D

5:22 μ.μ., Ιανουαρίου 21, 2008  
Ο χρήστης Blogger Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δεν θα μας πεις για τον πρώτο σου έρωτα;
Ή ήταν και ο τελευταίος;

8:39 μ.μ., Ιανουαρίου 21, 2008  
Ο χρήστης Blogger purple είπε...

τα καλυτερα ερχονται αυρουλα μου!!!

11:00 μ.μ., Ιανουαρίου 21, 2008  
Ο χρήστης Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Γλυκειά και τρυφερή ιστορία και εύχομαι έτσι να είναι όλη σας η ζωή.
Με τα παιδιά συμπληρώνεται το παζλ της οικογενειακής πληρότητας και ευτυχίας, που στο χέρι μας και μόνο είναι να διατηρήσουμε τη δεύτερη.
Το πρώτο σου μωρό να είναι εκείνος...μην το ξεχνάς...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

11:34 μ.μ., Ιανουαρίου 21, 2008  
Ο χρήστης Blogger snikolas είπε...

Μου αρέσει που τα σημαντικότερα πράγματα στην ζωή σου έχουν να κάνουν με την δημιουργία της οικογένειας.

8:43 π.μ., Ιανουαρίου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ Μανο μου, μικρουλι μου!!!
ελπιζω να το μαθει Μανο και να μην το ξεμαλλιαζει!!! ο δικος σας απο οτι εχω καταλαβει ειναι τρυφερος με την αδερφουλα του , ετσι?

@ ασκαρ μου εισαι πολυ παρατηρητικος και ευστοχος! λοιπον για ξανακοιτα, το συμπληρωσα!

@ μωβενια μου...δεν εχω παραπονο, χωρις να σημαινει οτι ολα ειναι παραμυθενια!, δεν ζουμε ομως σε παραμυθι..οποτε σε ολα προσπαθουμε να ανταπεξελθουμε...σωστα?

@ γλαρενια μου...χμμμ..ειναι λιγο δυσκολο να ειναι εκεινος το πρωτο μωρο...σε τουτη τη φαση τουλαχιστον! ξερω ομως οτι οι αντρες ειναι σαν μικρα παιδια και χρειαζονται την προσοχη μας...

2:43 μ.μ., Ιανουαρίου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

Νικολα μου, ο ερωτας και κατ' επεκταση η οικογενεια παιζει πρωταρχικο ρολο στη ζωη μου...ευτυχως τα επαγγελματικα μου βρισκονται δρομολογημενα χρονια τωρα και δεν εχουν σκαμπανεβασματα, οποτε δεν παρουσιαζουν και ιδιαιτερο ενδιαφερον!!!

2:46 μ.μ., Ιανουαρίου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger tassoula είπε...

Είναι ωραία η ζωή ε;;;;

4:53 μ.μ., Ιανουαρίου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger Jason είπε...

Όλες οικογενειακές στιγμές. :)

7:35 μ.μ., Ιανουαρίου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger Manos S. είπε...

ε,,,τον λες και τρυφερό καμμια φορα ;)

9:15 μ.μ., Ιανουαρίου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger moukelis είπε...

Ωραία αναπόληση...Ευτυχισμένη να είσαι και γελαστή κι από εδώ και πέρα!

12:33 π.μ., Ιανουαρίου 23, 2008  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ετσι είναι οι έρωτες και η ζωή Αύρα μου.
Την καλημέρα μου!

9:25 π.μ., Ιανουαρίου 23, 2008  
Ο χρήστης Blogger koulpa είπε...

Να είμαστε παρέα μετά από χρόνια και να μας πείς τόσες και άλλες τόσες όμορφες στίγμές εύχομαι..:):)

1:57 μ.μ., Ιανουαρίου 23, 2008  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Βρε βρε τι όμορφες αναμνήσεις και τώρα έρχεται και το δεύτερο παιδάκι.

Κράτα την ευτυχία σου γερά και απόλαυσέ την !

Πολλά φιλιά σου στέλνω

2:52 μ.μ., Ιανουαρίου 23, 2008  
Ο χρήστης Blogger patsiouri είπε...

Oυφ, αν όλος ο κόσμος (και κυρίως τα αφεντικά μας) ήταν τόσο ευτυχισμένοι όσο εσύ, η ζωή θα ήταν πολύ πιό ευχάριστη!

7:03 μ.μ., Ιανουαρίου 23, 2008  
Ο χρήστης Blogger Dr_MAD είπε...

Μπορεί να ξεκίνησες με γκάζια, αλλά εγώ σε πρόλαβα στη στροφή. Εγινα πατέρας στα 19 μου βλέπεις... χεχε

Και τώρα σκεφτόμαστε και το 2ο απόγονο μετά την επιστροφή της καλής μου από τα ξένα. Τελικά οι χαρές μας πάνω κάτω οι ίδιες είναι. Ας μαθουμε λοιπόν να τους αφιερώνουμε τη ζωή μας, όπως καλά ξέρεις κι εσύ να κάνεις αυρούλα μου. Φιλί γλυκό ;-)

9:26 μ.μ., Ιανουαρίου 23, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ τασουλα μου, καλουλα ειναι , ας μην παραπονιομαστε!

@ ιασωνα, για τους ελευθερους ειναι βαρετη αυτη η ζωη αλλα οταν το ζησεις θα συνειδητοποιησεις οτι αυτο εχουμε τελικα και εινια το μονο που αξιζει...

@ Μανο, ωχ! τι πεφτει και ξυλο δλδ?

@ Moukelis, δεν παραπονιεμαι, δοξα το Θεο!

11:04 π.μ., Ιανουαρίου 24, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ Σταυρο μην φυγεις χωρις να τα πουμε, οκ?

@ koulpa....ποσα χρονια λες να μπλοκαρουμε ακομη ? ;-)))))

@ τρελοφ μου φιλια και απο μενα ...πως εισαι ξεκουραστηκες λιγο ?

@ πατσιουρακι μου...δεν ζω σε ροζ συννεφο...απλα κραταω αυτα που με ευχαριστουν..!

11:09 π.μ., Ιανουαρίου 24, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ mad, βρε θηριο απο τα 19 ? να σου ζησει .Τι ειναι γιος ή κορη ?
Βουρ καi για το επομενο ...ετσι αυξανομαστε και να πληθαινουμε!!! :-))))

11:10 π.μ., Ιανουαρίου 24, 2008  
Ο χρήστης Blogger roadartist είπε...

Να κοιτάμε μπροστά και όλα καλά :)

2:35 μ.μ., Ιανουαρίου 24, 2008  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Γειάσου Αυρούλα μας...πρώτα να σου δώσω τις ευχές μου για το νέο χρόνο έυχομαι ότι καλύτερο υγεία,ευτυχία,χαρά,χαμόγελα και όοοοοοολα τα καλά του κόσμου για σένα το μικρό σου αγγελούδι και τον καλό σου....λίγο αργοπορημένες βέβαια....ναί,πιστέυω πως έχεις δίκιο σε ότι λες...έχω περάσει κι εγώ από αυτή τη φάση στα χρόνια της εφηβείας μου....και τώρα πιά στα τριάντα...λέω ότι έχεις δίκιο...δυστυχώς;;;(με ερωτηματικό πάντα)....η ζωή;;ή η μοίρα αν θες;; θα μας κάνει κάποτε συνήθως με φρικτό και επίπονο τρόπο να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτός που πιστέυουμε ότι για μας είναι το πάν στη ζωή ή ότι είναι ο ιδανικός ότι τελικά δεν είναι...αυτή είναι πιστέυω η μοίρα του πρώτου έρωτα πάντοτε....να σβήνει και να αφήνει μόνο στάχτες....και τίποτε άλλο... Αθανασία.

7:49 μ.μ., Ιανουαρίου 24, 2008  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα