Για μια φιλη

Πόσα πράγματα θεωρούμε δεδομένα στη ζωή μας.Αυτά που θα έπρεπε να είναι....και ομως ....υπάρχουν καταστάσεις που εμποδίζουν την ολοκλήρωση της ευτυχίας μας.

Αναφέρομαι στη δυσκολία που αντιμετωπίζει μια φίλη εδώ και 4 χρόνια να αποκτήσει ενα παιδάκι.Εχει κάνει 3-4 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης και τώρα σκέφτεται να προσφύγει στη δωρεά ωαρίων τα οποία θα γονιμοποιηθούν με σπέρμα του συζήγου της και στη συνέχεια θα τοποθετηθούν στη μήτρα της. Το θέμα ειναι οτι καθυστερεί στη υλοποίηση της απόφασής της και φοβάμαι οτι θα αποκλειστεί και απο αυτή τη μέθοδο.Η ψυχολογική πίεση που νιώθει ειναι μεγάλη και αυτο ,με τα μάτια τα δικά μου, την οδηγεί σε αποπροσανατολισμό των στόχων της.Ολα αυτά διστάζω να της τα πω.Εχω δοκιμάσει να της το θέσω σαν ζήτημα αλλα δεν θέλω να της επιμείνω. Αλλωστε δεν είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη για το τι ειναι σωστό και τι οχι.Δεν εχω τις απαραίτητες ιατρικές γνώσεις για την υπόθεση.Εκείνη που μιλάει με τους γιατρούς της ίσως να ξέρει καλύτερα. Στεναχωριέμαι ομως γιατι νιώθω οτι χειρίζεται το ολο θέμα λάθος και δεδομένου οτι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν αγχώνομαι... Θα ήθελα να τη βοηθήσω αλλα δεν ξέρω πως.Το μονο που κάνω τελικά είναι να μένω σωπηλή.Δεν θέλω να νιώσει παραμελημένη αλλα μάλλον αυτο το μήνυμα παίρνει.

Φιλίες

…Θυμήσου τα καλοκαίρια εκείνο τον καιρό
με την παρέα στο Φάληρο το παλιό,
στο πάρτυ όλοι μαζευόμαστε,για μπάνιο τα πρωινά,
στην Αμφιτρύτη και στον Aδωνη
το βράδυ σινεμά……

Που πάνε οι φιλίες ? που εξανεμίζονται?
Περνούν τα χρόνια, οι χαρακτήρες διαμορφώνονται...
Οι φιλίες σβήνουν...Οι δρόμοι χωρίζουν...

Τα τελευταία χρόνια προσγειώθηκα απότομα.Ολα αλλάζουν...Πως θα μπορούσε διαφορετικά ? Δεν ειναι που ολοι παντρευτηκαμε.Δεν ειναι που αποκτησαμε παιδιά.Δεν είναι που οι υποχρεώσεις αυξήθηκαν. Ειναι που αποξενωθήκαμε. Η φιλία ξεθώριασε σαν ρούχο που πάλιωσε....Μοιαζει να μην υπαρχει τίποτα κοινό.Λες και τώρα ανακαλύψαμε ο ενας τα ελαττωματα του άλλου. Που βρίσκονται οι κοινοί στοχοι? οι κοινές επιθυμίες? Δεν μας ενώνει τίποτα πλεον...Ουτε καν οι αναμνήσεις του τότε...

....Τώρα η παρέα του Φαλήρου ανήκει στο παρελθόν,
η Αμφιτρύτη και ο Αδωνης είναι μπετόν,
στον Μπάτη απ'έξω γράφει: "προσοχή, μολυσμένα νερά!"
και δεν υπάρχει τίποτα να μας θυμίζει πια....

ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΕΣ

Λοιπόν έφτασε και η σειρά μου ! Πήρα τη σκυτάλη από clowd ,μαραμένα σύκα και sevarose.Δεν γνωρίζω τη διαδικασία των links...κάνω 6 μήνες blogging αλλά δεν έχω καταφέρει να το μαθω. Επειδή είμαι ντουβάρι σε τέτοια θέματα αν βρίσκεται κάποιος εθελοντής που μπορεί να μου το εξηγήσει όσο γίνεται πιο απλά ευπρόσδεκτος!

Και τώρα στο θέμα μας....πέντε πράγματα για μένα.....

Εχω σχέση πάθους με το φαγητό.Θεωρώ οτι είναι διασκέδαση, ευχαρίστηση,ηδονή της γλώσσας...οχι..δεν ειμαι υπέρβαρη..το βάρος μου είναι κανονικότατο.

Τρελαίνομαι για τη θάλασσα. Θα ήθελα να ξυπνάω το πρωί και να πίνω τον καφέ μου αγναντεύοντας το πέλαγος.

Όταν ξυπνάω το πρωί βρίσκομαι σε κατάσταση...μην του μιλάτε του παιδιού...ο καφές είναι απαραίτητος, πρέπει να είναι ελληνικός και πάλι χρειάζομαι καμιά ωρίτσα για πάρω μπρος.

Αυτή την εποχή νιώθω ότι περνάω την καλύτερη μου φάση σαν γυναικα. Κάτι που έφτασα στα τριάντα something, κάτι που έγινα μανούλα...δεν ξέρω ...μ' αρέσει πάντως αυτό που βλέπω στον καθρέπτη.

Το χειρότερο μειονέκτημα μου είναι το αγχος. Βρίσκομαι συχνά σε κατάσταση πανικού. Αυτό με ταλαιπωρεί πολύ και ταλαιπωρεί και τους γύρω μου. Έχω προσπαθήσει πολύ να το αποβάλλω αλλά μάλλον προσπαθώ με λάθος τρόπο γιατί το αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό.

Αυτά τα ολίγα....Η σειρά μου να προσκαλέσω τους πέντε παρακάτω :

sigmataf

sofi-k

evita

αννα

ασκαρδαμυκτι

update : χαρη στην Αργυρενια εμαθα επιτελους να βαζω links. Ευχαριστώ κοριτσάκι μου!Ποιος με πιανει τωρα! χιχιχιχιχι!

Κεραυνοβόλος έρωτας, λόγω της ημερας και οχι μονο!

Η καρδιά χτυπά γρήγορα, τα μάγουλα κοκκινίζουν, τα χέρια ιδρώνουν και όλα αυτά στη θέα και μόνο εκείνου/εκείνης.Η έλξη πολύ δυνατή και ο έρωτας κεραυνοβόλος.Εκεί μιλά η καρδιά και οχι έμεις.Μας πλήττει απρόσμενα και μας κάνει να ξαγρυπνάμε τις νύχτες.
Ο έρωτας με την πρώτη ματιά δεν είναι ενα ρομαντικό κλισέ.Είναι υπαρκτός.
Προσωπικά μου έχει τύχει.Προς στιγμή κόβεται η ανάσα, η καρδούλα χτυπά σε ξέφρενους ρυθμούς,κάποιες φορές έχεις την αίσθηση οτι σταματά.Νιώθεις ζάλη.Ολα τριγύρω αλλάζουν όψη και η αφηρημάδα κτυπά κόκκινο.

Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να ξανασυμβεί.Εχω αρχίσει να πιστεύω οτι παίζει ρόλο η ηλικία.Μεγαλωνόντας ειναι δυσκολότερο να αφεθούμε.Ειναι δυσκολότερο να εντυπωσιαστούμε.

Επίσης λέγεται οτι το σεξ ειναι καλύτερο σε μια τέτοια περίπτωση.Ενδέχεται να υπάρχει καλύτερη χημεία.Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου και γι'αυτο.Θεωρώ οτι το σεξ δεν υπόκειται σε προυποθέσεις.Αν υπάρχει αυτό το ''κατι'' το μαγικό, αυτό που λέμε χημεία απλώς υπάρχει χωρίς να χρειάζονται εξηγήσεις για το τι και πως.Αλλωστε η οικειότητα μεταξύ του ζευγαριού βοηθάει να ''ξεδιπλωνονται΄΄ καλυτερα οι αισθήσεις.

Τι θα λέγατε γαι τα παραπάνω?Πιστεύετε στον κεραυνοβόλο έρωτα ? Ειναι θέμα ηλικίας ? Το σεξ ειναι καλύτερο σε αυτη την περίπτωση?

αισθησεις

Όνειρα που άφησαν έντονη γεύση στη μνήμη μας..

Όνειρα που πηγάζουν απο τις επιθυμίες μας..

Επιθυμίες που σιγοκαίνε κάνοντας την προσμονή της πραγματοποιησης τους παθιασμένη..

Επιθυμίες εγκλωβισμένες περιμένουν τον απελευθερωτη τους..

Το πάθος αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του στο πλάι του έρωτα..

Ο έρωτας με παρτενέρ το πάθος οδηγήται σε μια εναλλαγή φλογερών καταστάσεων όπως του αρμόζει..

Ένα κουβάρι μπερδεμένο ...... ηδονής, ψίθυρους έκστασης,αχαλίνωτου πάθους,ερωτικής μανίας..

UPDATE

Ο μικρός βράζει με 39 πυρετό.Ο γιατρός διέγνωσε αρχικά ίωση αλλα στην πορεία τον πείραξε το αναπνευστικό του.Ακροαστικά και βροχίτιδα....Αντιβίωση, 2 σπρέη, σταγόνες, αντιβηχικό,αντιπυρετικά...και να του εχει κοπεί και η όρεξη, δεν τρώει τιποτα, ούτε γάλα πίνει.

Στο γραφείο πνίγομαι.Εχω περάσει πολυ δυσκολότερες περιόδους εργασιακής πίεσης αλλα αυτη τη φορά καταρρέω...Ισως γιατί τα βράδια με το παιδί να ψήνεται και να βήχει ολη νύχτα, δεν κοιμόμαστε σχεδόν καθόλου.

Τα νεύρα μου επίσης ειναι σε κακά χάλια εκνευρίζομαι με το παραμικρό.Με όλους και με όλα ακόμη και με το παιδί.Υστερα θέλω να βάλω τα κλάμματα.Πλησιάζουν και έκεινες οι μέρες...Εκείνο το τετριμμένο που ακούγεται σε κάποια σλόγκαν ''τι δύσκολο, ώρες ώρες , να είσαι γυναίκα''..είναι πέρα για πέρα αληθινό!....
Νιώθω τον ουρανό να με πλακώνει.Το γραφείο, το παιδί, ο νεροχύτης, το πλυντήριο, το μαγείρεμα,το σιδέρωμα, η κοιλιά μου και το κεφάλι μου να πονάνε....ακούγομαι σαν υστερική γυναικούλα, νιώθω όμως χάλια!

Θα επανέλθω οταν βγάλω απο πανω μου την μιζέρια....

που ειναι οι ξεματιάστρες οεο ?

Το ματιάσαμε το παίδι..!!
Πέρασε ενα τρίμηνο στην αρχή της σχολικής χρονιάς, σκέτο χάλι.Απο 1η Σεπτεμβρίου μέχρι τέλος Νοεμβρίου μια εβδομάδα καλά , δύο άρρωστος.Οτι ίωση κυκλοφορούσε στον παιδικό σταθμό, πρώτος ο δικός μας την κόλλαγε.Ψήθηκε στον πυρετό και το Δεκέμβρη το ρημάξαν οι διάρροιες.
Ολος ο Γενάρης ομως βγήκε καθαρός.Λέγαμε λοιπόν οτι οργανισμός του δυνάμωσε , πάρολα που ολος ο κόσμος ήταν άρρωστος, το παιδί δόξα τον Θεό, μια χαρά .Υστερα κοιταζόμασταν και τον φτύναμε.Μάλλον δεν τον φτύσαμε αρκετά διότι απο εχθές είμαστε με πυρετό..!Την πατήσαμε.Πάνω που πήρε ενα κιλό ο φουκαράς, πάλι αρρωστούλης.
Ομως η χαρά του η μεγάλη ήταν που δεν θα πήγαινε στον παιδικό .Οταν διαπίστωσε οτι δεν ετοιμάζουμε το πρωί την τσάντα του σχολείου αλλά την άλλη ηταν μες την καλή χαρά, ξεχάσαμε τον πυρετο, ξεχάσαμε τον πόνο μας.Βέβαια στην αρχή διατηρούσε τις επιφυλάξεις του.Δεν πίστευε οτι θα πάει στη γιαγιά.Στην πορεία ομως αν και με δέκατα, σφηνωμένος πάνω μου, ηταν πολυ χαρούμενος .Βάζαμε στην τσάντα τα πραγματα του και επαναλάμβανε ενθουσιασμένος :
- ντοντόνι, μπούζα,παντόφες,φάμακο.....(παντελόνι, μπλούζα, παντόφλες, φάρμακο). Υστερα παίρνουμε τηλέφωνο την γιαγιά :
-γιαγιά ε πάω χολείο άωστος , πονάει κοιίτσα μου ( γιαγιά δεν θα πάω σχολείο είμαι άρρωστος,πονάει η κοιλιτσα μου , η αναφορά στην κοιλιά του ηταν ψεύτικη, είιναι και λίγο θεατρίνος!) .
Λοιπόν μπαμπάς και γιός φεύγουν για τη γιαγιά, ετοιμάζομαι για το γραφείο κακήν κακώς, διότι δεν προανέφερα οτι είμαι ξύπνια απο τις πέντε το πρωί,... φτάνω και βρίσκω ενα γραφείο κατάψυξη!! Ο χώρος ενδείκνυται για φυσικό λίφτινγκ.Ανοίγεις την πόρτα και οι μύες του προσώπου τσιτώνονται απο τη ψύξη μένοντας κάγκελο. Να μην μπορούμε να ζεσταθούμε με τίποτα..κεντρική θέρμανση δεν διαθέτουμε, τι να σου κάνουν τα κλιματιστικά? Απόδοση μηδέν ...Δουλεύω με το παλτό..αρνούμαι να ξεντυθώ...ο καφές μάλλον βρίσκεται παγωμένος λίγο μετά τον φάρυγγα διότι επίσης αρνήται και εκείνος να κυκλοφορήσει στον οργανισμό μου.Πρέπει το ύφος μου να θυμίζει λίγο απο U.F.O ή κάτι αντίστοιχο, τουλάχιστον ετσι νιώθω , κοιτάζω τα τιμολόγια και δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω..το μόνο που σκέφτομαι....ε θέλω γαφείο, νάνι θέλω οπως θα έλεγε και ο κανακάρης μου!

test from AN-LU

You Belong in Spring

Optimistic, lively, and almost always happy with the world...You can truly appreciate the blooming nature of spring.Whether you're planting flowers or dyeing Easter eggs, spring is definitely your season!

What Season Are You?