Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

Αρνητικες σκεψεις-τροπος ζωης

Διάβαζα ενα άρθρο για την δυσκολία των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα που τους απασχολούν ειδικά στις περιπτώσεις των ανθρώπων που σκέφτονται αρνητικά.

Συχνά αναρωτιούνται αν εχουν τέλος τα χειρότερα, και αδυνατούν να σκεφτούν με αισιοδοξία το μέλλον.Μια τέτοια σκέψη ειναι φυσιολογική αντίδραση οταν η δύσκολη κατάσταση ειναι έντονη και παρατεταμένη.

Στο αρθρο επισυμαινεται οτι ενας βασικός λόγος για τη δημιουργία έντονα αρνητικών σκέψεων, όταν κάποιος ζορίζεται ψυχικά και πρακτικά, είναι ότι έχει κυριολεκτικά «κολλήσει» στην άσχημη κατάσταση του παρόντος και δεν μπορεί να δει φως στην άκρη του τούνελ. Εχει ετσι την αίσθηση της τελμάτωσης, χάνει την ικανότητά του να σκεφτεί πιθανές διεξόδους και λύσεις. Αλήθεια πόσες φορές ο καθένας απο εμας δεν εχει κολλήσει σε οτι άσχημο του εχει συμβεί στη ζωη του.Κάποιες φορες ειναι θέμα συγκυριών άλλες θεμα χαρακτήρα.Ισως να φταίει και ενα υπερ-προστατευτικό περιβάλλον που δεν αφήνει τα μελη του να αναλάβουν δράση σε καποια δυσκολία ωστε να μάθουν τρόπους να ανταποκρίνονται συναισθηματικά και να διαχειρίζονται αυτές τις καταστάσεις.

Στο ιδιο αρθρο καταγράφονται τρόποι αντιμετώπισεις των αρνητικών σκέψεων οπου τους παραθέτω αυτούσιους :

Βοηθάει ιδιαίτερα όταν το άτομο κάνει αντικειμενική αξιολόγηση της δύσκολης κατάστασης και δεν έχει συναισθηματική αντίδραση
Το άτομο πρέπει σταδιακά να κάνει αντίλογο στις αρνητικές σκέψεις του και
-Να εξετάζει τις πιθανές εναλλακτικές που έχει
-Να εστιάζει τη σκέψη του σε λύσεις που μπορεί να βρει αντί να στεναχωριέται παθητικά για τις συμφορές που τον βρήκαν
-Να προσπαθεί να φανταστεί ένα καλύτερο μέλλον: να θέσει στόχους για το πώς να κινηθεί προς τα εκεί και να σκεφτεί τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνει.


Μέσα απο τέτοια αρθρα μου δίνεται η αφορμη να σκεφτώ δικούς μου ανθρώπους που στην κυριολεξία καθρεπτίζονται μεσα απο την εκάστοτη ερευνα αλλα που ειναι ''κλειστοί'' προς καθε πιθανή λυση.Φθάνω ετσι σε αδιέξοδο , δεν μπορω να τους βοηθήσω εφόσον οι ιδιοι αρνουνται να βοηθήσουν τον εαυτό τους.Δυστυχώς με τους συγκεκριμένους συμβαίνει επανελημένα.Ειναι τρόπος ζωης.Εκει σηκώνω τα χέρια ψηλά...

21 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger unpaiktable είπε...

Έτσι είναι.. Αν οι άνθρωποι δε το πάρουν απόφαση οτι έστω θέλουν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, δε θα αφήσουν κανέναν να το κάνει για αυτούς.. Και τι να κάνεις; Απλά φρόντισε να παραδειγματίζονται από σένα!

12:51 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Blogger tzo είπε...

Και εγώ περνάω δύσκολες στιγμές τελευταία και δυσκολεύομαι πολύ να τις αντιμετωπίσω, ωστόσο είμαι πολύ αισιόδοξη για το μέλλον και για τη λύση, απλά προς το παρόν δεν μπορώ. Όσο για τους φίλους σου, μην τους εγκαταλείπεις ποτέ, αν δεις ότι δεν μπορείς με τίποτα να βοηθήσεις τότε απλά δείξε τους ότι είσαι εκεί για να το κάνεις αν χρειαστεί!

12:54 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Όλοι έχουμε τις καλές και τις κακές στιγμές μας. Μακάρι να έχουμε αρκετή δύναμη μέσα μας να εκτιμούμε τις μεν, να ξεπερνάμε τις δε.

2:18 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Blogger An-Lu είπε...

Πργματτικά, ο βασικός κανόνας της οποίας βοήθειας, είναι ΝΑ ΘΕΛΕΙ να βοηθηθεί αυτός που έχει το πρόβλημα....

2:32 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ unpaiktable δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο την αρνηση..οσο αφορα στον παραδειγματισμο, ξερει τι σημαινει στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα?

@ allitnil να εχεις πιστη στον εαυτο σου και ολα θα αλλαξουν.οι φιλοι ειναι ευκολο να αντιμετωπιστουν με διαφορους τροπους (θα το εξηγησω σε καποιο αλλο ποστ) το προβλημα ειναι οι υπολοιποι...

@ αργυρενια σε ολους συμβαινει κατα καιρους.το θεμα ειναι να μην το κανουμε τροπο ζωης

@ an-lu ...ετσι,ετσι!!...

3:08 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Όπως λέει και η argyrenia "Αν θες μπορείς"!

4:43 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Blogger nassos είπε...

Εγώ πάντα σκέφτομαι αρνητικά και σε πολλές περιπτώσεις μου έχει βγεί σε καλό. Σκέφτεσαι πολλές εναλλακτικές λύσεις σε κάποια προβλήματα και βρίσκεις τη καλύτερη (σαν σε υπολογιστή που βάζει διάφορες παραμέτρους για επίλυση προβλήματος, δηλαδή)

Το κακό: Όταν σκέφτεσαι έτσι η ζωή σου γίνεται περιπλοκότερη από ποτέ...

Βέβαια εξυπακούεται το ότι δεν βάζεις μπροστά τη μιζέρια. ;)

6:20 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Blogger ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Λόγω της δουλειάς μου βρέθηκα σε χωριά της Ηπείρου τον τελευταίο χρόνο.Εδώ τα πολλά προβλήματά τους τα αντιμετωπίζουν με μια στωικότητα μ'έναν δωρικό τρόπο που συμπικνώνεται σε μια απλή φράση:πέρα απ'το θάνατο τι τον βρίσκει τον άνθρωπο και δεν το περνάει;

7:06 μ.μ., Δεκεμβρίου 05, 2006  
Ο χρήστης Blogger Debby είπε...

Avra... εμένα πάλι τέτοιου είδους ψυχολογικές αναλύσεις και απαντήσεις καθόλου δεν με βοηθούν. το αντίθετο θα έλεγα. Με μπερδεύουν αφάνταστα.

Η λύση σε κάθε μου πρόβλημα βρισκόταν πάντα όταν αποστασιοποιόμουν από το πρόβλημα, ααν να μην συνέβαινε σε μένα αλλά σε κάποιον άλλον. Επαβα να το σκέφτομαι και να ψάχνω λύσεις. Η λύση ήταν πάντα μπροστά μου και τότε μόνο κατάφερνα να την δω.

12:02 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ confused ετσι πιστευω και εγω

@ Νασο αν μπορεις να αντιδρας και καταπολεμας τις δυσκολιες σου , δεν εχει σημασια με ποιο τροπο το κανεις.το να κυλας μεσα στη μιζερια και να αποβλακωνεσαι ειναι το προβλημα

@ apeirotas αξιοθαυμαστο ετσι?

@ deppy πως ειπα και στο Νασο σημασια και να μπορεις να βρισκεις...

12:29 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger Καπετάνισσα είπε...

Απλό δεν είναι, μη γελιόμαστε.
Ούτε μαγικά ραβδάκια έχουμε, ούτε συνταγές θαυματουργές.
Επίσης, δεν είμαστε καμωμένοι για να γελάμε μονίμως.
Περνάμε και τα σκοτάδια μας.
Για να βγούμε από αυτά, χρειάζεται πρωτίστως να τα αποδεχθούμε.
Και βέβαια μέσα μας, ως στάση ζωής, να έχουμε το φως!

3:44 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger Mogwai είπε...

Μερικοί άνθρωποι δεν την αντέχουν τη χαρα. Μέσα απ' τη πίκρα κτλ αυτοεπιβεβαιώνουν την υπαρξη τους.
Και δεν είναι απλώς ένας τρόπος ζωής , είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Να τον χαίρονται.

4:53 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger anna είπε...

Θεέ μου, δώσε μου
το κουράγιο να αλλάξω
αυτά που μπορώ να αλλάξω,
την καρτερικότητα να αποδεχτώ
αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω
και τη σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά

7:16 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger Alkyoni είπε...

αύρα είδα το σχόλιό σου στην sinas..
διαφορετικός τρόπος γραφής ναι,αλλά δεν μπορείς να λες πως έγραψε καλύτερα από σένα
καθένας μας εκφράζεται διαφορετικά
αν θες μου λες πού βρήκες αυτό το "άρθρο";; μου χρειάζεται κατεπειγόντως!!!
καλό σου βράδυ :)

8:39 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Δεν ξέρω αν το είχες πάρει χαμπάρι αλλά ρίξε μια ματιά στις "Εγκεφαλικές συνομωσίες"...(1, 2)

8:49 μ.μ., Δεκεμβρίου 06, 2006  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ alkyoni η διευθυνση ειναι η παρακατω

http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=132704

οσον αφορα στο σχολιο μου στη synas εννοουσα οτι διατυπωσε τοσο καλα το θεμα λες και ηταν στο μυαλο μου.Εγω απλως μετεφερα το αρθρο απο το site που σου σημειωσα.
Ξερεις υπαρχουν ανθρωποι στο κοντινο μου περιβαλλον που ειναι ετσι και το βιωνω πολυ εντονα.Προσπαθησα να το γραψω το ποστ με τετοιο τροπο που να μην τους φωτογραφιζω αλλα η synaσ ηταν πιο καυστικη και με εξεφρασε περισσοτερο!

@ darthiir δεν τα ειχα διαβασει αυτα τα ποστ.πραγματικα πιστευω οτι σε ενα πολυ μεγαλο ποσοστο η ερευνα ανταποκρινεται στη πραγματικοτητα.το μυαλο μας παιζει περιεργα παιχνιδια.

@ αννα μου οπως παντα εισαι ευστοχη...

@ καπετανισσα αν ηταν ευκολο θα ειμασταν ολοι ευτυχισμενοι...

@ mogwai αν και εγραψες με αυστηροτητα , εχεις δικιο...

11:00 π.μ., Δεκεμβρίου 07, 2006  
Ο χρήστης Blogger Alkyoni είπε...

σ ευχαριστώ :)
φιλί

11:41 π.μ., Δεκεμβρίου 07, 2006  
Ο χρήστης Blogger ο δείμος του πολίτη είπε...

Όντως σωστή η πρόταση του αρθρογράφου. Αλλά πόσοι έχουν αυτή την ικανότητα; Είναι σαν εμάς τους ιστορικούς και κοινωνιολόγους (νεοαποκτηθείσα μου ιδιότητα) που πρέπει να ελέγχουμε αντικειμενικά το ιστορικό και κοινωνικό περιβάλλον. Εϊναι δυνατόν; Πώς μπορούμε να βγάλουμε από έξω τον ιδεολογικό (όχι μόνο πολιτικά, αλλά γενικότερα) τομέα; Πώς, λοιπόν, να αφήσω έξω το συναίσθημα ανασφάλειάς μου; Πώς να αξιολογήσω κάτι όταν υπάρχουν σκέψεις που οδηγούν στο τέλμα; ΚΙαλή προσπάθεια. Όλιοι το ξέραμε αυτό, για αυτό και το συζητάμε με φίλυος ένα πρόβλημα προκειμένου να μας δώσουν μία άλλη εικόνα που ίσως δεν τη βλέπουμε μόνοι.

2:27 μ.μ., Δεκεμβρίου 07, 2006  
Ο χρήστης Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Eγώ πάλι, δεν ξέρω ειλικρινά τί "φρούτο" είμαι... Ποτέ στη ζωή μου δεν έπεσα σε τέτοιο τέλμα! Όσα προβλήματα κι αν με ταλάνισαν (& πιστέψτε με έχω περάσει πολλά) ποτέ δεν απογοητεύομαι, ποτέ δε βλέπω γύρω μου "μαυρίλες". Πάντοτε ξέρω, το νιώθω, το πιστεύω πως την επομένη θα είναι όλα καλύτερα, πως πάλι θα τα καταφέρω, πως "Κάθε εμπόδιο στη ζωή μας είναι για καλό"!
Και πάντοτε έτσι γίνεται! Δυστυχώς δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να τον πω σε όλους... Είναι όντως στάση ζωής αυτή η αντιμετώπιση. Είναι θέμα χαρακτήρα. Μακάρι πάντως να βλέπαμε όλο & λιγότερα θλιμμένα ματάκια γύρω μας!
Μια γλυκιά Καληνύχτα

1:40 π.μ., Δεκεμβρίου 09, 2006  
Ο χρήστης Blogger Alkyoni είπε...

χάθηκες;;;

6:20 μ.μ., Δεκεμβρίου 10, 2006  
Ο χρήστης Blogger Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Πάντως η θεωρία περί κατάθλιψης παίζει πολύ μπάλα τελευταίως... Ίσως τελικά, απλώς να μην είμαστε φτιαγμένοι για να είμαστε χαρούμενοι, πάρα μόνο στιγμές. Μήπως μας κάνουν πλύση εγκεφάλου περί θετικής σκέψης και τα τοιαύτα, με αποτέλεσμα να νοιώθουμε συνεχώς άρρωστοι, μόνο και μόνο επειδή δεν είμαστε χαζοχαρούμενα αμερικανάκια;

2:32 μ.μ., Δεκεμβρίου 11, 2006  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα