Αρνητικες σκεψεις-τροπος ζωης

Διάβαζα ενα άρθρο για την δυσκολία των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα που τους απασχολούν ειδικά στις περιπτώσεις των ανθρώπων που σκέφτονται αρνητικά.

Συχνά αναρωτιούνται αν εχουν τέλος τα χειρότερα, και αδυνατούν να σκεφτούν με αισιοδοξία το μέλλον.Μια τέτοια σκέψη ειναι φυσιολογική αντίδραση οταν η δύσκολη κατάσταση ειναι έντονη και παρατεταμένη.

Στο αρθρο επισυμαινεται οτι ενας βασικός λόγος για τη δημιουργία έντονα αρνητικών σκέψεων, όταν κάποιος ζορίζεται ψυχικά και πρακτικά, είναι ότι έχει κυριολεκτικά «κολλήσει» στην άσχημη κατάσταση του παρόντος και δεν μπορεί να δει φως στην άκρη του τούνελ. Εχει ετσι την αίσθηση της τελμάτωσης, χάνει την ικανότητά του να σκεφτεί πιθανές διεξόδους και λύσεις. Αλήθεια πόσες φορές ο καθένας απο εμας δεν εχει κολλήσει σε οτι άσχημο του εχει συμβεί στη ζωη του.Κάποιες φορες ειναι θέμα συγκυριών άλλες θεμα χαρακτήρα.Ισως να φταίει και ενα υπερ-προστατευτικό περιβάλλον που δεν αφήνει τα μελη του να αναλάβουν δράση σε καποια δυσκολία ωστε να μάθουν τρόπους να ανταποκρίνονται συναισθηματικά και να διαχειρίζονται αυτές τις καταστάσεις.

Στο ιδιο αρθρο καταγράφονται τρόποι αντιμετώπισεις των αρνητικών σκέψεων οπου τους παραθέτω αυτούσιους :

Βοηθάει ιδιαίτερα όταν το άτομο κάνει αντικειμενική αξιολόγηση της δύσκολης κατάστασης και δεν έχει συναισθηματική αντίδραση
Το άτομο πρέπει σταδιακά να κάνει αντίλογο στις αρνητικές σκέψεις του και
-Να εξετάζει τις πιθανές εναλλακτικές που έχει
-Να εστιάζει τη σκέψη του σε λύσεις που μπορεί να βρει αντί να στεναχωριέται παθητικά για τις συμφορές που τον βρήκαν
-Να προσπαθεί να φανταστεί ένα καλύτερο μέλλον: να θέσει στόχους για το πώς να κινηθεί προς τα εκεί και να σκεφτεί τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνει.

Μέσα απο τέτοια αρθρα μου δίνεται η αφορμη να σκεφτώ δικούς μου ανθρώπους που στην κυριολεξία καθρεπτίζονται μεσα απο την εκάστοτη ερευνα αλλα που ειναι ''κλειστοί'' προς καθε πιθανή λυση.Φθάνω ετσι σε αδιέξοδο , δεν μπορω να τους βοηθήσω εφόσον οι ιδιοι αρνουνται να βοηθήσουν τον εαυτό τους.Δυστυχώς με τους συγκεκριμένους συμβαίνει επανελημένα.Ειναι τρόπος ζωης.Εκει σηκώνω τα χέρια ψηλά...