Η εξοδος

Την τελευταία κυρίως δεκαετία ο άνθρωπος ζει σε τρελούς ρυθμούς.Η δουλεια μας απορροφά σχεδόν όλες τις χρήσιμες ώρες της ημέρας αφηνοντας μας εξαντλημένους και χωρίς καθόλου προσωπικό χρόνο.

Την οικογενεια μας τη χαιρόμαστε τα Σαββατοκύριακα και αυτό πάλι δεν ισχύει για όλους.Στους εμπορουπαλληλους δεν ανήκει ούτε το Σάββατο.Τι μένει τότε? Μια Κυριακή....

Προσωπικά με θλίβει το γεγονός.Πνίγομαι απο την έλλειψη χρόνου.Ασφικτυώ.Θα ήθελα να αφιερωθώ λίγο στον εαυτό μου.Να μείνω μια ώρα αγκαλιά με τον αγαπημένο μου κάτω απο τα σκεπάσματα.Να εχω δυο ωρίτσες διασκέδασης.Ο καφές, ο κινηματογράφος, το θέατρο, το φαγητό με φίλους....εχουν καταντήσει άγνωστες έννοιες.Μια ωρίτσα ξέγνοιαστη για μπανάκι...Πόσο αστεία πρέπει να φαίνονται ολα αυτα ή για κάποιους αλλους αυτονόητα.Ομως απουσιάζουν απο τη ζωή μας.

Πρόσφατα , με τον καλό μου, συμφωνήσαμε να βρούμε εναν τρόπο να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας.Σαν πρώτο βήμα να αφήνουμε εστω ενα Σάββατο το μήνα τον κανακάρη μας στη γιαγιά και στον παππού.Να βγούμε με φίλους για φαγητό ή να πάμε κανα σινεμαδάκι τα δυο μας.Θα το επιχειρήσουμε αυτο το Σάββατο.Αν σας πω οτι το θέλω τοσο πολυ που φοβάμαι οτι δεν θα ΄΄κατσει΄΄ θα γελάσετε και θα σκεφτείτε ...’’προβλήματα που εχει ο κόσμος’’...!!

Ναι , αλλα μην ξεχνάμε οτι η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου ειναι κατι που μας γεμίζει ικανοποίηση, συμβάλλοντας στην προσωπική μας ευεξία! Επομένως μάλλον εχω δικιο που αγωνιώ....!