Σκηνές ζωής
Σκηνή πρώτη
…Τυχαία γνωριμία….σχέδον ατύχημα …..γέλια…πεσίματα…τρυφερά αγγίγματα…..
Πρώτο ραντεβού.Παιχνίδια, βλέμματα, ατέλειωτη διαδρομή…..ο χρόνος κυλά σε αλλους ρυθμούς.
Πρώτο φιλι, ο χρόνος σταματά, η καρδιά σκιρτά.Είναι μια μεγάλη έφηβη.Τρέχει σε κάθε τηλεφώνημα. ..
Η πρώτη φορά, για πρώτη φορά.Πόσο λαχτάρησε γι’αυτη τη στιγμή και πόσο άργησε. Η πραγματικότητα δεν ηταν αντάξια. Ισως γιατι ηταν και οι δυο παιδιά.
Πείσματα , εγωισμοί, το τέλος.
Σκηνή δεύτερη
Ο τόπος σχεδόν ξένος .Πόσο την απελευθέρωσε η ανωνυμία. Πόσο την απελευθέρωσε η πρωτη εμπειρία. Ολα ειναι διαφορετικά οταν το κορμί ειναι το ιδιο έτοιμο με την ψυχή.
Τώρα θέλει ερωτικό παιχνίδι.Ο έρωτας ως συναίσθημα απουσιάζει αλλα το κορμί διψά και οι αισθήσεις θέλουν να παίξουν επιτέλους το ρόλο τους.Αφήνεται να νιώσει, αγγίζεται και αγγίζει.Ρουφάει εικόνες …αυτες οι εικόνες!!!Θα μείνουν χαραγμένες για χρόνια.
Δεν το ξέρει αλλα θα ειναι εκει για πολύ καιρό.Η ολοκλήρωση δεν έρχεται απο επιλογή της αλλα δεν εχει σημασία πλέον.
Σκηνή τρίτη
Το σκηνικό μοιάζει ίδιο αλλά και τόσο διαφορετικό .Ειναι ο συνδιασμός….
Το πρώτο φιλί πρέπει να κράτησε αιώνες και οταν τα χείλη χώρισαν ηταν για λίγο.
Η έλξη απίστευτη.Οι συναντήσεις κρατούν λιγο.Διακοπή.Ξανά μαζί και η ολοκλήρωση άμεση.Δεν υπάρχει προηγούμενο.Αυτη τη φορά ο έρωτας χτυπά και ειναι κυρίαρχος.Το κορμί ξέρει ακριβώς τι θέλει. Αφήνεται , δεν χορταίνει χάδια .Θέλει να τον γεύεται συνεχώς.
Λαχταρά να τον νιώθει καθε λεπτό που περνά.Την αφή του, την ανάσα του.
Να δίνει και να παίρνει.Να μαθαίνει και να διδάσκει.Να υποτάσσεται αλλα και να κυριαρχεί.
Τρέμει καθε φορα που συναντιούνται.Καθε φορα που ενώνονται.
Πόσο θα κρατήσει ? Εύχεται για πάντα....
…Τυχαία γνωριμία….σχέδον ατύχημα …..γέλια…πεσίματα…τρυφερά αγγίγματα…..
Πρώτο ραντεβού.Παιχνίδια, βλέμματα, ατέλειωτη διαδρομή…..ο χρόνος κυλά σε αλλους ρυθμούς.
Πρώτο φιλι, ο χρόνος σταματά, η καρδιά σκιρτά.Είναι μια μεγάλη έφηβη.Τρέχει σε κάθε τηλεφώνημα. ..
Η πρώτη φορά, για πρώτη φορά.Πόσο λαχτάρησε γι’αυτη τη στιγμή και πόσο άργησε. Η πραγματικότητα δεν ηταν αντάξια. Ισως γιατι ηταν και οι δυο παιδιά.
Πείσματα , εγωισμοί, το τέλος.
Σκηνή δεύτερη
Ο τόπος σχεδόν ξένος .Πόσο την απελευθέρωσε η ανωνυμία. Πόσο την απελευθέρωσε η πρωτη εμπειρία. Ολα ειναι διαφορετικά οταν το κορμί ειναι το ιδιο έτοιμο με την ψυχή.
Τώρα θέλει ερωτικό παιχνίδι.Ο έρωτας ως συναίσθημα απουσιάζει αλλα το κορμί διψά και οι αισθήσεις θέλουν να παίξουν επιτέλους το ρόλο τους.Αφήνεται να νιώσει, αγγίζεται και αγγίζει.Ρουφάει εικόνες …αυτες οι εικόνες!!!Θα μείνουν χαραγμένες για χρόνια.
Δεν το ξέρει αλλα θα ειναι εκει για πολύ καιρό.Η ολοκλήρωση δεν έρχεται απο επιλογή της αλλα δεν εχει σημασία πλέον.
Σκηνή τρίτη
Το σκηνικό μοιάζει ίδιο αλλά και τόσο διαφορετικό .Ειναι ο συνδιασμός….
Το πρώτο φιλί πρέπει να κράτησε αιώνες και οταν τα χείλη χώρισαν ηταν για λίγο.
Η έλξη απίστευτη.Οι συναντήσεις κρατούν λιγο.Διακοπή.Ξανά μαζί και η ολοκλήρωση άμεση.Δεν υπάρχει προηγούμενο.Αυτη τη φορά ο έρωτας χτυπά και ειναι κυρίαρχος.Το κορμί ξέρει ακριβώς τι θέλει. Αφήνεται , δεν χορταίνει χάδια .Θέλει να τον γεύεται συνεχώς.
Λαχταρά να τον νιώθει καθε λεπτό που περνά.Την αφή του, την ανάσα του.
Να δίνει και να παίρνει.Να μαθαίνει και να διδάσκει.Να υποτάσσεται αλλα και να κυριαρχεί.
Τρέμει καθε φορα που συναντιούνται.Καθε φορα που ενώνονται.
Πόσο θα κρατήσει ? Εύχεται για πάντα....
9 σχόλια:
Και μόνο που υπήρξε, υπάρχει για πάντα....
Ο έρωτας στις αρχές του είναι ο επίγειος παράδεισος... Στιγμές... όσο...
Θα κρατήσει θα κρατήσει! Μην το σκέφτεσαι!
Έσβηνε στην άσφαλτο ο Κώστας. Η μηχανή του πεταμένη πιο πέρα, διαλυμένη. Η μπάρα του δρόμου, τσαλακωμένη. Το αίμα του έφευγε, ποτάμι. Κρύωνε. Και σκέφτηκε ότι, στα 32 χρόνια του, δεν είχε αγαπήσει αληθινά. Δεν είχε ερωτευτεί. Δεν είχε κάνει έρωτα. Μόνον σεξ. Πόσο θα ήθελε, έστω για μια μέρα, να κάνει έρωτα... Έστω για μια φορά...
an-lu καλως ηρθες, υπηρξε και υπαρχει....
synas welcome,
και οχι μονο στις αρχες του.
allitnil καμια φορα με πιανει ανασφαλεια...
diastimata αλιμονο σε οποιον δεν εχει νιωσει τον ερωτα...
Ο έρωτας δεν έχει αρχή και τέλος. Το πάθος αφήνει μέσα μας ανεξίτηλα σημάδια.
Είτε η σχέση τελειώσει, είτε η σχέση παραμείνει και έρθει μια μέρα που το πάθος ξεχαστεί μέσα στην καθημερινότητα, τα σημάδια παραμένουν χαραγμένα.
Αυτά τα σημάδια δεν μπορεί να μας τα αφαιρέσει κανένας. Δεν ανήκουν παρά μόνο σε μας, εμείς τα ζήσαμε, εμείς συγκλονιστήκαμε, εμείς αλλάξαμε.
Καλημέρα. Σθγχαρητήρια για το ιστολόγιο και το ποστάκι σου...
Ανταποδίδοντας την επίσκεψη εύχομαι να κρατήσει με την ίδια ένταση που το περιγράφεις. Την καλημέρα μου και να τα λέμε
anna : ...ετσι ειναι!
Νικο : ...ευχαριστω...!
so far : καλως ηρθες και εσυ στο φτωχικο μου. Ευχαριστω για την επισκεψη.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα