Απογνωση...
….Με κοίταξε με θλίψη....Ειπε οτι θέλει να τελείωσει τη ζωη της.
Γούρλωσα τα μάτια....Ηταν απο τις κουβέντες που λες μόνο σε απόγνωση ?
Εκλαιγε ασταμάτητα....
Της μίλησα με αποφασιστικότητα.Λίγο τη μάλωσα, λίγο την παρηγόρησα.Δεν της χάιδεψα ομως τα αυτιά.
Είναι νέα , όμορφη.Με προοπτικές να φτιάξει την ζωη της ακόμη καλύτερα.Εχει μια σχέση ισορροπημένη.Μια καλη δουλειά.Σίγουρα θα μπορούσαν τα πράγματα να ηταν καλύτερα.Θα μπορούσαν ομως και χειρότερα.
Ξέρω οτι αυτο που τη σκοτώνει ειναι η οικογένειά της.Αυτο τη μαραζώνει.
Υποστηρίζω θερμά το θεσμό της οικογένειας Ειναι για μενα το Α και το Ω στη ζωη μου.Αλλα basta!
Δεν ειναι δυνατόν να πληρώνεις τα λάθη των γονιών σου.Δεν ειναι δυνατόν ενας 60αρης να μην εχει μάθει να κουμαντάρει τη ζωη του και να ειναι βάρος στα παιδιά του.Της ειπα οτι εκείνοι εκαναν τις επιλογές τους.Σωστές, λάθος ? Κατ’ εμε, τραγικά λάθος. Και το χειρότερο? Το ενα σφάλμα πισω απο το αλλο.
Εκεινη ομως ? Θα μιζεριάσει για χαρη τους ? Θα πληρώνει για αυτους ? Ως ποτε ?
Αναρωτιέμαι , έλπιζω, εύχομαι να γίνουμε καλοί γονείς.Να μην οδηγήσουμε τα παιδιά μας σε τέτοιες θλιβερές καταστάσεις.
Γούρλωσα τα μάτια....Ηταν απο τις κουβέντες που λες μόνο σε απόγνωση ?
Εκλαιγε ασταμάτητα....
Της μίλησα με αποφασιστικότητα.Λίγο τη μάλωσα, λίγο την παρηγόρησα.Δεν της χάιδεψα ομως τα αυτιά.
Είναι νέα , όμορφη.Με προοπτικές να φτιάξει την ζωη της ακόμη καλύτερα.Εχει μια σχέση ισορροπημένη.Μια καλη δουλειά.Σίγουρα θα μπορούσαν τα πράγματα να ηταν καλύτερα.Θα μπορούσαν ομως και χειρότερα.
Ξέρω οτι αυτο που τη σκοτώνει ειναι η οικογένειά της.Αυτο τη μαραζώνει.
Υποστηρίζω θερμά το θεσμό της οικογένειας Ειναι για μενα το Α και το Ω στη ζωη μου.Αλλα basta!
Δεν ειναι δυνατόν να πληρώνεις τα λάθη των γονιών σου.Δεν ειναι δυνατόν ενας 60αρης να μην εχει μάθει να κουμαντάρει τη ζωη του και να ειναι βάρος στα παιδιά του.Της ειπα οτι εκείνοι εκαναν τις επιλογές τους.Σωστές, λάθος ? Κατ’ εμε, τραγικά λάθος. Και το χειρότερο? Το ενα σφάλμα πισω απο το αλλο.
Εκεινη ομως ? Θα μιζεριάσει για χαρη τους ? Θα πληρώνει για αυτους ? Ως ποτε ?
Αναρωτιέμαι , έλπιζω, εύχομαι να γίνουμε καλοί γονείς.Να μην οδηγήσουμε τα παιδιά μας σε τέτοιες θλιβερές καταστάσεις.
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
2:10 μ.μ.
5 σχόλια:
Δυστυχώς δεν επηρεάζουν την ζωή μας μόνο οι επιλογές τους αλλά και οι συμπεριφορές τους.
Το θέμα είναι το πως μπορεί κανείς να βάλει την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αγάπη και την έννοια που έχουμε γι αυτούς και τα απίστευτα που ζητάνε ή που επιβάλλουν.
Νομίζω - έχω προσωπικό παράδειγμα- ότι αυτό που χρειάζεται είναι να μπορεί κανείς να διακρίνει ανάμεσα στις ανάγκες τους και τα καπρίτσια τους.
Και να ικανοποιεί τις πρώτες αγνοώντας τα δεύτερα.
Aυτό που πρέπει να καταλάβουμε ως γονείς είναι ότι τα παιδιά μας δεν είναι κτήματα μας.Εκεί πιστέυω ότι γίνονται λάθη.
Καλησπέρα.
καλημερα,
ετσι ειναι ralou, απλα καποιες φορες μαλλον ειναι δυσκολο να κανεις την διακριση.
Τασουλα μου ευχομαι να μην κανουμε αυτα που κοροιδευουμε.
τα φιλια μου
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο μετά από κάποιες ηλικίες, να αλλάξεις τους "κανόνες" συνύπαρξης με τους γονείς....
Ενηλικίωση έρχεται, όταν επιτέλους ανακαλύπτουμε πως οι γονείς μας είναι απλά, θνητά όντα, με προτερήματα και ελαττώματα σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Όσα λάθη κάνανε στην προσπάθειά τους να μας μεγαλώσουν, τα κάνανε είτε από υπερβολική αγάπη, είτε από άγνοια, είτε από έλλειψη χρόνου, είτε από χίλιους άλλου λόγους - πάντως, και τα λάθη τους μας μάθανε κάποια πράγματα. Μακάρι να μην τα επαναλάβουμε και μεις στα παιδιά μας.
Αυτό που πρέπει να τους πούμε, είναι πως μεγαλώσαμε πια. Καταλαβαίνουμε τον τρόπο σκέψης τους, όμως γίναμε πια ξεχωριστές προσωπικότητες, και μπορούμε να κάνουμε τα δικά μας βήματα, έστω τα δικά μας λάθη. Η δουλειά τους πια είναι να συνεχίσουν να μας αγαπάνε, ακόμη και να ανησυχούν για μας, αλλά η δική μας δουλειά είναι να φτιάξουμε τη δική μας πραγματικότητα. Και οι κανόνες είναι για να διαπραγματεύονται εκ νέου όταν μπαίνουν νέα δεδομένα.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα