γλυκιές κουβεντούλες

Είναι γνωστά τα οιδιπόδεια...ολα είναι αλήθεια .Για τον έρωτα του γιου μου βέβαια μάλλον εχω ξαναμιλήσει. Ημικρή αν και δείχνει σαφης προτίμηση για τη μανούλα , ωστόσο σαν κόρη προς τον μπαμπά κατι υπάρχει κάτι πλανιέται στον αέρα!!

οι τελευταίες τους γλυκιές ατάκες :

- απο την κόρη στον μπαμπάα  : μπαμπά μου είσαι τόσο όμορφος ..εχεις τόσο όμορφη μύτη! Ερχεται ο μπαμπάς με διάχυτη την ευτυχία στο πρόσωπο του ,καμουφλαρισμένη ωστόσο απο δηθεν ανωτερότητα τύπου εγω δεν ασχολούμαι με αυτα και μου λέει τόση στραβομάρα η κόρη μας!!! μα τη μύτη μου ?τι παιδί!! (σσςς η αλήθεια είναι οτι η μύτη του δεν είναι το δυνατο του σημείο :-))) αλλα η αγάπη της κόρης το ξεπερνάει το θέμα )

- ο γιος προς εμένα  : αχ μαμά γιατι να σε προλαβει ο μπαμπάς..αν σε είχα γνωρίσει πρώτος θα σε είχα παντρευτεί!

Mεγαλώνει ομως το αστέρι μου και σε λίγο η μαμα θα ειναι παρελθόν...αλλωστε τώρα εχουμε  και ''κορίτσι'' τη Γ.

- οταν μαμά παμε στο τελευταίο σχολείο θα παντρευτούμε. Πάλι  καλα που εχει επίγνωση του χρόνου

- πότε μπορούμε να φιληθούμε στο στόμα και ενα σωρο αλλες απόριες που μου κόβουν την ανάσα...τι να πω η δόλια μάνα ποια απάντηση είναι η σωστή ?

κάνει μπανάκι και πέφτει στο κρεβάτι του, πάω να τιν σκεπάσω και με ρωτάει ολο αγωνία

- μαμά θα μυρίζω όμορφα μέχρι αύριο το πρωί ? θέλω να είμαι  κούκλος για την Γ.
η αλήθεια ειναι ότι έχει μεγάλο έρωτα για το κορίτσι , η δασκάλα μου είπε οτι τον έχει πάρει πρέφα ολο το σχολείο...ως και ξύλο έπαιξε με τον κολλητό του για εκείνη!
Ομως η μαμα είναι μόνο μία .Σκύβει και με φιλάει ο μπαμπάς τους και γυρνάει αγανακτισμένος

-καλα μεχρι πότε θα το κάνετε αυτο ? αμαν πια!

η μικρη επίσης ερχεται αναμεσα μας να μας χωρίσει...αποκλείεται να φιληθούμε ή να αγκαλιαστούμε μπροστά τους.
Εχω την εντύπωση οτι αισθάνονται οτι χάνουν απο την αγάπη μας....ή οτι χάνουν την μαμα τους...μύστηρια η ψυχολογία....

Είμαι όμως και εγώ ερωτευμέμη...και με τους τρεις τους!!!

μια φορα και εναν καιρο...

Μια φορά και εναν καιρό ηταν μια οικογένεια που τα μέλη της ηταν πολυ δεμένα μεταξύ τους....
Περνάγαν τα χρόνια και τα παιδιά μεγάλωσαν και δημιουργησαν με τη σειρά τους, τις δικες τους οικογένειες.
Ο πυρήνας όμως της πρώτης οικογένειας ποτέ δεν μπόρεσε να αποχωριστεί τελείως ,να διασπαστεί.
Στην πραγματικότητα οι τρεις οικογένειες δεν ηταν ποτε ανεξάρτητες η μια απο την αλλή.
Χωρις να καταπιέζονται ζούσαν και μαζι και χώρια ταυτόχρονα , ηταν σαν μια γροθιά.

Και τώρα ? τωρα που ήρθε η μεγάλη στιγμή।
Τώρα που πια δεν υπάρχει επιστροφή ? २०० χλμ δεν είναι μακρυά αλλα δεν θα είναι ποτέ η καθημερινότητα ίδια....

Ανεξάρτητα απο την ηλικία τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα....Λες και υπήρχε πάντα μια τεράστια φτερούγα που βρίσκονταν ολοι απο κατω της ,προστατευμένοι.....και τώρα ?

Πως θα τελειώσει αυτη η ιστορία ? Θα στεγνώσουν αυτα τα μάτια ?
η ιστορία θα τελειώσει με κλισέ.......και έζησαν αυτοι καλά και εμεις καλύτερα ?

η ζωή

Σκέψεις ανακατεμένες τριγυρίζουν στο μυαλό μου...
γενικά είμαστε καλά ...αλλα αυτό αφορά μόνο έμας τους τέσσερις...κοντινοί μου άνθρωποι και αγαπημένοι περνάνε δύσκολα. Δύσκολα απο διάφορες απόψεις, ετσι όταν νοιάζεσαι και αγαπάς δεν σου φτάνει να είσαι μόνο εσύ καλά πρέπει να είναι και εκείνοι...

Γιατί η ζωή να είναι πολύπλοκη ? Γιατι ρε γαμώτο να υπάρχουν καθίκια που δεν νοιάζονται τον ανθρωπό τους ? Πόσο δύσκολο είναι να προσφέρεις λίγη αγάπη στη μάνα του παιδιού σου ? Γιατι να υπάρχουν οικονομικα προβλήματα? Να φτάνει στιγμή που να μην μπορείς να πληρώσεις το ενοικιό σου ? Γιατι να μην είμαστε υγιείς? Πως γίνεται κάποιοι να δέχονται απανωτά κτυπήματα , το ένα πίσω απο το άλλο ?
Αδικο δεν είναι να υπάρχει τόση ταλαιπωρία , στους αγαπημένους μας και να μην μπορούμε να βοηθήσουμε....?

Τα δικά μας οικονομικά έτσι και έτσι. Στενάχωρα και αβέβαια, εδω και πολύ καιρό, κυρίως απο την πλευρά του έτερου ήμισυ । Με ενοχλεί που δεν αισθανομαι καμιά ασφάλεια πλέον. Που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε , να σχεδιάσουμε να ονειρευτούμε.... αλλα και αυτο ως ενα σημείο διότι εχουμε τα πολυτιμότερα, την υγεία μας και την αγάπη μα. Αυτή η αίσθηση αγάπης και έρωτα που υπάρχει διάχυτη μέσα μας πολλές φορές με τρομάζει ।Φοβάμαι μην συμβεί κάτι και το χάσουμε. Νιωθω ενοχικά για τους υπόλοιπους που ζουν είτε με αδιάφορες σχέσεις ή με καθίκια....Δεν θέλω να είναι δεδομένο αν και συχνά το απολαμβάνω σαν να είναι και τότε ξεπηδάνε οι διαθέσεις ξανά και ξανά!!

και αισθάνομαι τόσο τυχερή !

διαθέσεις ιιι

οράματα και φαντασιώσεις
μια εικόνα ή ενα άγγιγμα
αποπλάνηση μαγική .....ερωτισμός , ενας μυστικός κήπος !!!

(η εικόνα είναι απο το διαδίκτυο)

Πραγματικότητα

Παρατηρώντας τους γύρω μου και τον τον εαυτό μου ταυτόχρονα, συνειδητοποιώ οτι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν την δική τους πραγματικότητα , την κουβαλούν, την έχουν στο πετσί τους, την μεταφέρουν όπου και να βρεθούν και να σταθουν.Δεν επικοινωνούν με το περιβαλλον. Ειναι αυτο που λέμε στην κοσμάρα τους. Δεν μπορούν να αισθανθούν τους γύρω τους. Ολα τα φιλτράρουν μεσα απο την δική τους πλευρά .Κατα μια έννοια είναι φυσιολογικό, όμως πρέπει να μπορούν και να αποστασιοποιηθούν,να βλέπουν και λίγο παραπέρα από την μύτη τους. Είναι φυσικό να επηρεάζεσαι απο τα βιώματά σου, αρκεί να μην εξαρτάσαι μονό απο αυτά .

Οταν μιλούσα με αυτα τα άτομα στην αρχη στεναχωριόμουν, τους λυπόμουν.Μετά άρχισα να θυμώνω και να μην τους αντέχω αλλο. Κάποια στιγμη το έπαιρνα προσωπικά. Σκεφτόμουν οτι απλως αδιαφορούν γι' αυτα που απασχολουν εμενα, εφοσον επαναλαμβανουν διαρκως τα ιδια και τα ιδια και ασχολουνται μονο με τον εαυτο τους. Με τον καιρο κατάλαβα οτι είναι θέμα ωριμότητας και συναισθηματικής νοημοσύνης.

Εχετε προσεξει οτι υπαρχουν εξυπνοι ανθρωποι στο μυαλο και βλακες στο συναισθημα ?

διαβασα τον ορισμο

''

η συναισθηματική νοημοσύνη περικλείει την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα, την ικανότητα να αναδύεις και να γεννάς συναισθήματα, όταν αυτά βοηθούν τη σκέψη, την ικανότητα να καταλαβαίνεις το συναίσθημα και τη συναισθηματική γνώση και την ικανότητα να ελέγχεις τα συναισθήματα, ώστε να προωθείς τη συναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη».


''

Ο Γκαίτε είχε πει «είμαστε σχηματοποιημένοι και διαμορφωμένοι από αυτά που αγαπάμε», και πιθανά η ευφυΐα είναι ένα «καλούπι» δοσμένο από την καρδιά. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι μια ουσιαστική κατανόηση των όσων μαθαίνουμε. Όταν η μάθηση έχει ριζωθεί στην καρδιά, καθώς και στο μυαλό, το μάθημα έχει μετατραπεί σε σοφία.

Ο δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης (e.q.) είναι ένα μέτρο της συναισθηματικής ευφυίας ή της ικανότητας να χρησιμοποιεί κάποιος τα συναισθήματα και τις γνωστικές του ικανότητες στην καθημερινή του ζωή. Η συναισθηματική νοημοσύνη περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται στην εναίσθηση, διαίσθηση, δημιουργικότητα, ευκαμψία, προσαρμοστικότητα, έλεγχο του άγχους, αρχηγική ικανότητα, ακεραιότητα, αυθεντικότητα, ενδοπροσωπικές και διαπροσωπικές δεξιότητες.

Γεροντοέρωτας..

Καθ' όλα σοβαρός κύριος, αρκετά εως πολύ αντιπαθητικός, έγγαμος, ετών 60 ενδιαφέρεται για 32χρονη αιθέρια ύπαρξη, εντός του εργασιακού του χώρου....αηδία ?????

και ας με συγχωρέσουν κάποιοι ανάλογης ηλικίας αλλα είναι γελοίο ρε... Είναι γελοίος.

Το συνειδητοποιήσα μόλις χθες και μου πέσαν τα σαγόνια απο την έκπληξη (πόσο αφελής είμαι ώρες-ώρες...) Αρχικά υπερασπιζόμουν και τους δύο γιατι δεν κάνει μπαμ...αλλα στην συνέχεια ένωσα τα κομμάτια του πάζλ, γεγονότα που με ξένιζαν τόσο καιρό και δεν μπορούσα να τα εξηγήσω. Η κοπέλα το ίδιο αφελής με εμένα δεν έχει καταλάβει τίποτα και εκείνος δεν υπαρχει περίπτωση να κάνει κίνηση δεν ταιριάζει στο προφίλ του ....αλλα ακόμη και τωρα δεν μπορω να συνέλθω απο την αποκάλυψη .

Με ανακούφισε προσωρινά, τουλάχιστον, γιατι μου εξηγεί το γεγονός αυτό αλλα πράγματα αλλα θα πέσει μεγάλο γέλιο απο εδω και στο εξης...τον Γελοίο...

Τι συμβαίνει κατω απο τη μύτη σου...!

...δεν τέλειωσε ακομη...

Γενικά μου αρέσει η εναλλαγή των εποχών αν και επειδή είμαι κρυουλιάρα προτιμώ το καλοκαίρι. Ομως επειδή βαριέμαι κιόλας, καθε τέλος Αυγούστου , αρχές Σεπτέμβρη εκει που ολοι γκρινιάζουν οτι τελειώνει το καλοκαίρι εμένα εντάξει μου τη δίνει αλλά δεν σκάω κιόλας. Αυτο που στην πραγματικότητα με ενοχλεί περισσότερο απ' ολα είναι που αλλάζει η ώρα, που μικραίνει τόσο η μέρα...

Φέτος όμως είμαι να'' πέσω στα πατώματα'' ....δεν θέλω να τελειώσει επουδενί....Ισως γιατί ήταν το καλύτερο καλοκαίρι των τελευταίων 5 ετών...ίσως γιατι είμαι μόνιμα (πλεον) κουρασμένη και το καλοκαίρι οσο να 'ναι οι ''μπαταρίες'' κρατάνε πάντα λιγο περισσότερο, ίσως γιατι όλα τα παραπανω ειναι απλα λόγια, λόγια μεγάλα και τρελαίνομαι για το καλοκαίρι...!

Γκρινιάζω λοιπόν ......αρνούμαι να δεχτώ οτι μπαίνει το φθινόπωρο....και ψιτ ας μην μου ευχηθεί κανείς καλό χειμώνα ! please!!!