Τρίτη, Μαρτίου 09, 2010

απουσία

Ξαφνικά καταλαβαίνω πόση αξία έχουν

τα τρία λεπτά που είμαστε μαζί μέχρι τη στάση του λεωφορείου...
οταν ανοίγει η πόρτα και μπαίνεις στο σπίτι
οταν μου ψήνεις πρωί- πρωί καφεδάκι
το χαμογελό σου
οταν γέρνω στον ώμο σου
οταν ακουμπάω το κορμί σου
οταν ενώνονται τα χείλη μας
ολα αυτα τα μικρά τα καθημερινά, τα ασήμαντα και ομως σημαντικά...!

Πρώτη φορά μακρυά μου...

Μου λείπεις...μου λείπει το αγγιγμά σου, το χάδι σου, εσύ...

Μην αργείς..

4 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger mamma είπε...

Πού πήγε ο καλός σου; Εμένα μιά μέρα να λείψει και με πιάνει εκνευρισμός.

Εύχομαι γρήγορα πίσω στην αγκαλιά σου.

6:26 μ.μ., Μαρτίου 23, 2010  
Ο χρήστης Blogger Μαριλένα είπε...

μερικές φορες η απουσία ειναι τοσο χρήσιμη, ε;
συνειδητοποιείς ξανά..

7:48 μ.μ., Μαρτίου 23, 2010  
Ο χρήστης Blogger Σταλαγματιά είπε...

Κι όμως όλα αυτά τα μικρά καθημερινά τ'αναγνωρίζουμε όταν σταματήσουν να υπάρχουν!!

Να γυρίσει γρήγορα εύχομαι!

12:15 π.μ., Μαρτίου 24, 2010  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ mamma επαγγελματικο ταξιδι 3 ημερων αν ειμαστε τυχερη θα ειναι 2ημερων...

@ μαριλενα, αν και πολλα χρονια μαζι δεν εχει μπει η συνηθεια αναμεσα μας, τουλαχιστον οχι σε εντονο βαθμο που να το συνειδητοποιουμε, και ομως τωρα που εφυγε ναι καταλαβαινω ακομη περισσοτερο ποσο δεν μπορω μακρυα του...περιεργο ετσι?

@ σταλαγματια....αστα ... δεν περνουν οι ωρες ποσο μαλλον 3μερες!

10:48 π.μ., Μαρτίου 24, 2010  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα