απουσία
Ξαφνικά καταλαβαίνω πόση αξία έχουν
τα τρία λεπτά που είμαστε μαζί μέχρι τη στάση του λεωφορείου...
οταν ανοίγει η πόρτα και μπαίνεις στο σπίτι
οταν μου ψήνεις πρωί- πρωί καφεδάκι
το χαμογελό σου
οταν γέρνω στον ώμο σου
οταν ακουμπάω το κορμί σου
οταν ενώνονται τα χείλη μας
οταν ενώνονται τα χείλη μας
ολα αυτα τα μικρά τα καθημερινά, τα ασήμαντα και ομως σημαντικά...!
Πρώτη φορά μακρυά μου...
Μου λείπεις...μου λείπει το αγγιγμά σου, το χάδι σου, εσύ...
Μην αργείς..
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
10:04 π.μ.
4 σχόλια:
Πού πήγε ο καλός σου; Εμένα μιά μέρα να λείψει και με πιάνει εκνευρισμός.
Εύχομαι γρήγορα πίσω στην αγκαλιά σου.
μερικές φορες η απουσία ειναι τοσο χρήσιμη, ε;
συνειδητοποιείς ξανά..
Κι όμως όλα αυτά τα μικρά καθημερινά τ'αναγνωρίζουμε όταν σταματήσουν να υπάρχουν!!
Να γυρίσει γρήγορα εύχομαι!
@ mamma επαγγελματικο ταξιδι 3 ημερων αν ειμαστε τυχερη θα ειναι 2ημερων...
@ μαριλενα, αν και πολλα χρονια μαζι δεν εχει μπει η συνηθεια αναμεσα μας, τουλαχιστον οχι σε εντονο βαθμο που να το συνειδητοποιουμε, και ομως τωρα που εφυγε ναι καταλαβαινω ακομη περισσοτερο ποσο δεν μπορω μακρυα του...περιεργο ετσι?
@ σταλαγματια....αστα ... δεν περνουν οι ωρες ποσο μαλλον 3μερες!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα