περίμενα την άδεια πως και πως ...τελικά ήρθε με 10 μέρες καθυστέρησις και διάφορα ευτράπελα!ανυπομονούσα για λίγη ξεκούραση αλλά και για περισσότερο ελεύθερο χρόνο...τελικά από ξεκούραση δεν μπορώ να πω κάνω ελάχιστα πράγματα αλλά ο ελεύθερος χρόνος στην πραγματικότητα πάει χαμένος ! από το κρεβάτι στον καναπέ και από εκεί πάλι πίσω στο κρεβάτι..... κάτι τα πονάκια που μας φοβίζουν ότι θα οδηγηθώ πρόωρα στο μαιευτήριο, κάτι που δεν μπορώ να σύρω τα ποδιά μου, ούτε δουλείες μπορώ να κάνω ούτε να ψωνίσω πραγματάκια για τα οποία ετοίμαζα λίστες τόσο καιρό.
είναι αστείο πόσες αυταπάτες μπορεί να έχει κάποιος , άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά που βρίσκομαι σε αυτή τη θέση Πόσο γρήγορα όμως ξεχνάμε...αλλά ήμουν τόσο σίγουρη οτι θα τακτοποιήσω οχι μόνο τις εσωτερικές δουλειές αλλά και τις εξωτερικές..έλεγα οτι θα τα ετοιμάσω ολα στην άδειά μου!
ελπίζω μόνο να προλάβω να ψωνίσω δυο-τρια πράγματα για την μπουμπού και οπωσδήποτε μερικά ρούχα για τον μικρο άντρα του σπιτιου. Σε κάθε αλλαγή εποχής διαπιστώνουμε πόσο μεγαλώνει , τα ρουχαλάκια της προηγούμενης χρονιάς βγαίνουν εκτός...
Επίσης εντελώς ξαφνικά συνειδητοποίησα οτι δεν έχει μείνει τίποτα, ούτε ένας μήνας . Με πιάνει που και που πανικός αλλά ευτυχώς μου περνάει γρήγορα!
Αυτά προς το παρόν, σας φιλώ γλυκά όπως πάντα.
(Όποιος κάνει μπανακια ας ρίξει και μια βουτιά για μας ! )