Δευτέρα, Αυγούστου 04, 2008

Συμβαίνουν στη ζωή σου τα καλύτερα, όπως ακριβώς τα σχεδίαζες. Αλλά ξαφνικά δεν είσαι καλά . Απλώς δεν είσαι καλά. Ετσι....
Πράγματα που στο παρελθόν σε ενοχλούσαν λίγο ή πολύ , μικρά ή μεγάλα, τώρα στέκονται εμπόδιο , φράζουν το ''είναι'' σου. Σε κατακλύζουν , σε κάνουν να ασφυκτιάς. Ακόμη και όταν γνωρίζεις οτι μάλλον ειναι φυσιολογικό κάτω απο τις υπάρχουσες συνθήκες, δεν αρκεί. Η λογική και το συναίσθημα συμβαδίζουν ; Σπάνια....συνήθως συγκρούονται μεταξύ τους...
Άλλωστε όταν κάτι πάει στραβά, είτε στην αληθινή ζωή , είτε στο μυαλό σου, μοιάζει το σύμπαν να συνομωτεί εναντίον σου και όλα πάνε , κατα διαόλου. Θα χρησιμοποιούσα διαφορετικές λέξεις για να το περιγράψω αλλα και αυτές οταν τις ψάχνεις απουσιάζουν ....

Eνώ το ενα λεπτό χαζεύεις τα θαύματα της ζωής σου και ονειροπολείς, το αμέσως επόμενο λεπτό δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σου και πνίγεσαι. Θέλεις να πεταχτείς , να ορμήξεις εξω απο το σπίτι και να διαγράψεις ολα εκείνα που προανέφερα . Εκείνα τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα...Τότε ακριβώς εκείνη τη στιγμή νιώθεις οτι τρελαίνεσαι. Οταν το άκουγες να συμβαίνει σε άλλους απορούσες. Μα γιατι αφήνουν ετσι τα πράγματα και χάνουν τον έλεγχο, σκεφτόσουν..... Χμμμμ ειναι τελικά τόσο εύκολο! Ενα κλικ...αυτό είναι ...ενα κλικ ....και το μυαλό αρχίζει να δουλεύει τοσο διαφορετικά, τοσο λάθος.

Μη σας ξεγελάει το παραπάνω κείμενο..είμαι σαφώς καλύτερα και ας μην μου φαίνεται. Εχω βγει απο το σπίτι 3 φορες ...!!!! :-)))

23 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger ο δείμος του πολίτη είπε...

Και πράγματι δε σου φαίνεται καθόλου. Μακάρι να είσαι καλύτερα και όχι τόσο απαισιόδοξη όσο φάινεσαι στο κείμενό σου.

10:54 π.μ., Αυγούστου 04, 2008  
Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

Να προτείνω ένα λούνα-πάρκ με αύθονο ποπκορν;
(και μαλλί της γριάς αν θες)

:)

11:17 π.μ., Αυγούστου 04, 2008  
Ο χρήστης Blogger koulpa είπε...

έτσι είναι.. ένα κλιπ από δω.. ένα κλικ από κεί.. το παθαίνουμε κι εμείς που δεν έχουμε τον πόλεμο των ορμονών..:):)
το μωράκι το βολτάρατε;:):)
με το καλό ακόμα καλήτερα.. δες γύρω.. έχεις περισσότερα από τους περισσότερους.. (εγώ αυτό μου λέω για να με τουμπάρω..):):)
καληέρα και καλή εβδομάδα:):)

7:38 μ.μ., Αυγούστου 04, 2008  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Και να βγεις κι άλλες τρεις και δεκατρείς και να κοιτάξεις να συνέλθεις σε παρακαλώ. Τι παράδειγμα θα δώσεις σε εμάς ε; ε;
Φιλάκια πολλά Αύρα μου κι ελεπίζω την επόμενη φορά που θα ξαναπεράσω να δω την παλιά μου φίλη χαμογελαστή!!!

Μμμμμμμμμμμουτς!

12:50 μ.μ., Αυγούστου 05, 2008  
Ο χρήστης Blogger faraona είπε...

Ας σου πω κι εγω δυο λογια απο καρδιας μια και ειμαι ισως και στην ηλικια της μαμας σου...δεξου τα οσο μπορεις με ανοιχτο μυαλο ...και θα ανακουφιστεις πολυ.
Οταν εμεινα εγκυος το 1981 ημουν 56 κιλα με υψος 1.76.
Τον 9ο μηνα ημουν 86.Η επιλοχιος μελαγχολια με βαρεσε κατακεφαλα κι οταν ειδα τον εαυτο μου στον καθρεφτη για πρωτη φορα μετα απο τοσους μηνες,κοντεψα να αυτοκτονησω.
Πνιγόμουν,μισουσα τους παντες,αρνιομουν να θηλασω,εβριζα,ενιωθα μονη,εκλαιγα.Δεν ηθελα να παιρνω το παιδι μου ουτε αγκαλια.
Φερανε ψυχιατρο στην κλινικη ειδικο για βαρειας μορφης περιπτωσεις οπως η δικη μου.Τον εδιωχνα,τον προσβαλα ημουν σαν δαιμονισμενη.
Ο ανθρωπος καθοταν με τις ωρες διπλα μου και μετα ερχοταν και στο σπιτι ...χαζομαρες...μπορουσα μονη μου να τα ξεπερασω ολα...
Το ειδα αμεσως μετα το καταλαγιασμα των ορμονων μου και την επανοδο μου στην φυσιολογικη ζωη.
Οχι μονο εχασα τα κιλα αλλα κι αλλα 4 απο πανω.Θηλασα,ηρεμησα,αγκαλιαζα το παιδι μου...ακομη ομως και τωρα στα 53 μου εχω ενοχες για ολα αυτα που αισθανθηκα για ολους αλλα κυριως για τον γιο μου τις πρωτες μερες.
Τωρα που ειναι 27 χρονων παλικαρι διμετρο και τον καμαρωνω...μουρχεται να παω στον καθρεφτη και να δωσω δυο σκαμπιλια στα μουτρα μου που αισθανθηκα ετσι γι αυτον, χωρις να μου φταιει σε τιποτα.
Σου μετεφερα εδω την εμπειρια μου γιατι σε νοιωθω και κααλαβαινω απολυτα πως αισθανεσαι.Δεν ειναι θεμα λογικης και μη λογικης.Ειναι θεμα ορμωνων και υπομονης για να επανελθουν στην φυσιολογιη τους κατασταση.
Προσπαθησε να εχεις υπομονη και κυριως μην αφηνεις τον εαυτο σου να σκεφτεται πολυ .Οι σκεψεις που κανεις ειναι αποτελεσμα της διαταραχης του ορμονικου σου συστηματος(στην παρουσα φαση) δεν ειναι αποτελεσμα του πραγματικου εαυτου σου.

Ελπιζω να επανελθεις συντομα και να χαρεις τα παντα οπως τους αξιζει...οπως σου αξιζει.

Σε φιλω με αγαπη.
Μην ανησυχεις ....ειναι θεμα χρονου.

5:34 π.μ., Αυγούστου 07, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ δειμο του πολιτη, ειμαι οντως καλυτερα, ομως οχι εντελως καλα..

@ καμηλιερη μου, μετα απο καθε εξοδο νιωθω ολο πιο καλα.Ακομη και το λουνα παρκ ειναι πολυ καλη ιδεα.Απλα δεν ειναι ευκολο να αφηνω τα παιδια.Εχω μονο τους γονεις μου που μπορω να εμπιστευτω και παλι βοηθουν πολυ αλλα η καθημερινη εξοδος ειναι δυσκολη.Οπου να ναι σαραντιζει η μικρη και θελω να πιστευω οτι ολα θα αλλαξουν!

@ koulpa, πλησιαζει και η ωρα της βολτας της μικρης...ευτυχως!

@ σταλαγματια μου εχεις τοσο δικιο !αλλα εσυ μην απογοητευεσαι ευτυχως δεν συμβαινει σε ολους.Στο γιο μου δεν ενιωθα ετσι..τωρα δεν ξερω τι μου συνεβει...

9:13 π.μ., Αυγούστου 07, 2008  
Ο χρήστης Blogger AVRA είπε...

@ faraona, διαβαζοντας το σχολιο σου συγκινηθηκα.Αν και δεν εχω νιωσει ακριβως ετσι (δεν εχω αρνητικα αισθηματα για το μωρο, ουτε ειμαι επιθετικη απεναντι στους αλλους) εντουτις μπορω να καταλαβω ακριβως την κατασταση που περιεγραψες και μπηκα κατευθειαν στο νοημα. Η δικη μου εξωτερικη εμφανιση δεν με απασχολησε στην πραγματικοτητα ηταν απλως μια στιγμιαια σκεψη.Οπως ξαναειπα η εμφανιση μου σχεδον δεν εχει αλλοιωθει καθολου.Πηρα ελαχιστα κιλα και το σωμα μου εχει πανω κατω επανελθει.Το δικο μου προβλημα εστιαζεται με το οικειο μου περιβαλλον. Με ενοχλουν οι ''τριτοι'' κυριως. Το θεμα ειναι οτι δεν μπορεσα να ανταπεξελθω σε πραγματα που παντα με ενοχλουσαν αλλα μαλλον λογω της λοχειας μεγενθυναν μεσα μου. Σημαντικος αρνητικος παραγοντας σταθηκε επισης το γεγονος οτι με εχει ''φαει'' η κλεισουρα. Μια κλεισουρα που μετρα πολυ καιρο και οχι μονο τις σαραντα μερες της λοχειας.Δεν ειχα πολυ καλη εγκυμοσυνη , δεν πολυβγαιναμε , δεν ειχα το κουραγιο, μπηκα δυο φορες στο μαιευτηριο λογω προβληματων και βεβαια αυτη τη φορα οι ορμονες εκαναν τρελο παρτυ!!!!!

Παντως εχω αρχισει και ξεπερναω το προβλημα, εχω αρχισει τις εξοδους αν και χρειαζομαι πολλες περισσοτερες απο αυτες που μπορω και καθε φορα που επιστρεφω στο σπιτι οι τοιχοι με ''πλακωνουν'' λιγοτερο.

Θελω να πιστευω οτι βρισκομαι σε καλο δρομο.

10:42 π.μ., Αυγούστου 07, 2008  
Ο χρήστης Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Τέλεια, είσαι ΚΙΟΛΑΣ καλύτερα! Δηλαδή σε άλλον ένα μήνα θα διαβάζουμε τα χαρούμενα post σου & θα γελάμε! Οκ, τώρα ησύχασα. Λοιπόν: φιλάκια γλυκά σε όλους σας & όπως είπαν & οι προηγούμενοι φίλοι προγραμμάτιζε συνέχεια εξόδους που ξέρεις πόσο σε αναζωογονούν! Όπως είπες & η ίδια τους γονείς σου μπορείς να τους εμπιστευθείς, οπότε αφού τους έχεις εκεί στηρίξου & πάνω τους! Άλλωστε είναι σίγουρα χαρά τους!!!
Την Καλημέρα μου τρυφερή μανούλα!

2:38 μ.μ., Αυγούστου 07, 2008  
Ο χρήστης Blogger Aνεμος είπε...

ΕΓΏ ΩΣ ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΥΡΑ??

1:48 π.μ., Αυγούστου 15, 2008  
Ο χρήστης Blogger APOTINEDRA είπε...

Kαλή μου να σου ζήσει η ζουζουνίτσα!Σκέτο κουκλί. Τώρα το πήρα είδηση εγώ. Ολα αυτά που νιώθεις, εντελώς φυσιολογικά! Μην ανησυχείς, τα καλύτερα έρχονται!

2:26 π.μ., Αυγούστου 19, 2008  
Ο χρήστης Blogger φάβα είπε...

καθε φορα που θα γυρνας απο μια βολτα θα εισαι και καλυτερα, λιγο λιγο ολα θα φτιαξουν, στο υποσχομαι :)
υπομονη μονο...

1:55 π.μ., Αυγούστου 21, 2008  
Ο χρήστης Blogger patsiouri είπε...

Aν σε πλακώνουν οι τοίχοι καλό μου, είσαι σε πολύ σωστό δρόμο!
Το πρόβλημα θα ήταν να γούσταρες να μην ξαναβγείς ποτέ...

9:52 μ.μ., Αυγούστου 22, 2008  
Ο χρήστης Blogger Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κι εγώ προσφέρομαι να σε γυρίζω για έναν μήνα όπου θες...

Φιλάκια!

5:29 μ.μ., Αυγούστου 26, 2008  
Ο χρήστης Blogger Marina είπε...

Ελπίζω ως τώρα που αφήνω το σχόλιο να βγαίνεις έξω και να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή σου.
Η κατάθλιψη μετά τη γέννα είναι συνηθισμένο φαινόμενο και θέλει συμπαράσταση απο το περιβάλλον και προσοχή. Η συνυφάδα μου είχε κατάθλιψη τόση που δεν ήθελε καθόλου το παιδι της. Και αυτό συνεχίστηκε για 3 μήνες τουλάχιστον, το μωρό της το είχα εγώ γιατί δεν ήθελε να το δεί στα μάτια της. Μετά με φάρμακα και ψυχιατρική βοήθεια, της πέρασε.
Το συμπέρασμα είναι ότι αυτο που έχεις είναι πολύ κοινό, διαδεδομένο και ελπίζω παροδικό

9:34 π.μ., Αυγούστου 27, 2008  
Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

να σου ζησει η κορουλα!!!
ηταν απο τα πιο ομορφα νεα της μπλογκογειτονιας : ))

10:46 μ.μ., Αυγούστου 27, 2008  
Ο χρήστης Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Πού είσαι εσύ βρε ψυχή; Ξέρω, ασχολείσαι φυσικά με το γλυκό σου μωρουδάκι! Μπράβο σου! Έτσι πέρασα, ένα γεια να αφήσω!
Φιλάκια σας!

8:17 μ.μ., Αυγούστου 30, 2008  
Ο χρήστης Blogger maria_pin είπε...

Γεια σου και πάλι Καλοκαιρινή Αύρα! Ημουν μακρυά για πολύ καιρό, και έρχομαι τώρα να σου ευχηθώ, καλή δύναμη, και καλό φθινόπωρο!

11:08 μ.μ., Σεπτεμβρίου 04, 2008  
Ο χρήστης Blogger koulpa είπε...

τι κάνεις αυρούλα; πως είναι η ζωή με το μωράκι; όλο βόλτες;:):)
καλά να περνάτε:):)

3:42 μ.μ., Σεπτεμβρίου 05, 2008  
Ο χρήστης Blogger diastimata είπε...

Εμείς θα είμαστε εδώ, θα μπαίνουμε στο σπιτικό σου και θα περιμένουμε την αύρα, να μας χαϊδέψει το πρόσωπο.

Να είσαι καλά!

1:17 π.μ., Σεπτεμβρίου 09, 2008  
Ο χρήστης Blogger  ZouZouna είπε...

Χαίρομαι, χαίρομαι που είσαι καλύτερα! Χαίρομαι που βγαίνεις! που είσαι καλή μου, να περνώ μια ώρα να κρατώ τα μικρά σου να βγαίνεις!
Φιλί στο μαγουλάκι σου, γαργάλημα στην πατουσίτσα της μπέμπας, και βέβαια μεγάλη αγκαλιά στον πιτσιρίκο! Χαιρετίσματα στον πατέρα της οικογένεις, βέβαια! μην ξεχνιόμαστε !!

11:31 μ.μ., Σεπτεμβρίου 09, 2008  
Ο χρήστης Blogger Aνεμος είπε...

ΝΑ σας ζήσει η μικρή ειλικρινά απο τη ψυχή μου κουκλα..

6:27 μ.μ., Σεπτεμβρίου 11, 2008  
Ο χρήστης Blogger ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Aλήθεια τώρα πώς είσαι καλή μου;

3:06 π.μ., Σεπτεμβρίου 13, 2008  
Ο χρήστης Blogger Epicuros είπε...

Τι έγινες; Δεν μας είπες νεότερα. Κι έχουν περάσει 40 μέρες κιόλας!

5:18 π.μ., Σεπτεμβρίου 15, 2008  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα