Τα οχι και τόσο παλιά...
Σχετικά με την χθεσινή γιορτή που πέρασε...Διάβασα το ποστ του μπαμπάκη και έκανα μερικές σκέψεις...
Η αλήθεια ειναι οτι νοστάλγησα λίγο τα παλιά. Τα οχι και τόσο παλιά...Είναι καιρός τώρα που σκέφτομαι συνέχεια τέτοια θέματα (άραγε έχει και αυτο σχέση με τις ορμόνες..? )
Με τον άντρα μου αν και κοροιδεύαμε αυτη την ημέρα πάντα την γιορτάζαμε με τον α ή β τρόπο, έτσι σαν μια δικαιολογία για επιπλέον ερωτόλογα, περισσότερα δωράκια παραπάνω αγκαλιές και χαδια. Απο τότε που τα ''είχαμε'' εως και αργότερα μετά τον γάμο. Αφου αποκτήσαμε το γιο μας όμως, άλλαξαν διάφορα. Σταματήσαμε να φιλιόμαστε μες στη μέση του δρόμου, να καθόμαστε πλάι-πλάι οπου βρεθούμε, να βγαίνουμε μόνοι είτε για τον Βαλεντίνο , είτε για τις επετείους μας. Πολλές υποχρεώσεις, κούραση, ο μικρός εχει πάθει και μια εξάρτηση μαζί μας, δεν μένει εύκολα με την γιαγιά και τον παππού. Εκείνος προσπαθούσε στην αρχή. Οπου βρισκόμασταν και στεκόμασταν να δίνει ζουμερά φιλιά αλλά με έπιανε μια ντροπή γενική...ντροπή για το παιδί που μας έβλεπε, ντροπή για όλους, ένιωθα οτι μεγαλώσαμε βρε παιδί μου για τέτοια....Διαχυτικοί και τρυφεροί είμαστε δεν εχω τετοιο παράπονο αλλα αυτό το κατιτι το εξαιρετικό που είχαμε ..να αυτό...αυτό χάσαμε....Τώρα νιώθω νοσταλγία, είναι δίπλα μου αλλα μου λείπει.....Τώρα που ο μικρός μεγάλωσε λίγο και μπορεί να φάει μόνος του, που μπορεί να τρέξει δίχως να σκοντάψει, τώρα που δεν χρειάζεται να είμαστε κάθε δευτερόλεπτο πλάι του, τώρα θέλω να επιστρέψουμε στα παλια...πριν το καινούριο ζουζούνι μπει και αυτό αναμεσά μας. Με έχει πιάσει το παράπονο....
Μου λείπουν τα παλιά μωρό μου...τα οχι και τόσο παλιά.... (του το είπα σήμερα το πρωί και με αγκάλιασε τρυφερά, εγω θέλω κάθε μέρα μου είπε, δώσε εσύ το σύνθημα και είμαι έτοιμος! ) ναι αγάπη μου αλλά θυμάσαι που την Κυριακή ο μικρός μας κρατούσε μούτρα ? τρεις ώρες ήταν μέσα στην γκρίνια και οταν κατάφερε ο πατέρας του να του εκμαιεύσει τι έχει, τι γύρισε και είπε ? Θύμωσα μπαμπά που ξάπλωσες δίπλα στη μαμά...!!!!!! πείτε μου πέφτετε απο τα σύννεφα ? εμείς πέσαμε πάντως (πέντε λεπτά μείναμε λίγο ξαπλωμένοι και τον χαζεύαμε που έπαιζε δίπλα μας ...πέντε λεπτά!!! )
Σκέφτομαι αν και το δεύτερο είναι αγόρι...την πάτησα ανάμεσα σε τρεις άντρες θα παραπαίω...μετά, στην εφηβεία θα με ''γράψουν'' κανονικότατα και θα με ξαναθυμηθούν οταν θα παντρευτούν που θα παλιμπαιδίζουν σαν τους μαμάκηδες που κοροιδεύω, οι νύφες μου δεν θα με χωνεύουν...λέτε να τα λουστώ? (παραληρώ ή μου φαίνεται ?) ελπίζω να μην γίνω μόνο σαν τις πεθερές που βρίζω!!!!
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
11:36 π.μ.
21 σχόλια:
Καλή σου μέρα Αυρούλα...Ξέρω ακριβώς τι εννοείς,κι εμένα μου έχει λείψει αυτό κι ας μην είμαστε παντρεμένοι,κι ας μην έχουμε ακόμα ζουζούνια,μόνο και μόνο επειδή η σχέση μας μετράει πολλά χρόνια.Ξαναπροσπαθήστε και όλα θα φτιάξουν.Είναι λογικό να σε μελαγχολεί λιγάκι...Αλλά όλα φτιάχνονται!Να στείλω κανένα γελαστρόνι κατα 'κει;
Αχ αυτό το υδιπόδιο..:):)
τον έχετε κακομάθει το μικρό.. αλλά πως να το αποφύγεις;..:):)
είσαι στη μέση.. κι ο μικρός κι ο μεγάλος θα σε ζυλεύει.. εύχομαι να πετύχετε την κόρη.. να σπάσει το δίπολο..:):)
Καλησπερούδια:):)
χωρις να θελω να σε πληγωσω "οτι κοροιδευουμε τα λουζομαστε" συνηθως... η δικη μου μαμα παντως τα λουστηκε με τον αδερφο μου!
Καλή μου Αύρα, τα χρόνια περνούν, και οι σχέσεις μας μεταλλάσσονται!
'Οσο για τα παιδιά, είναι όπως τα μάθεις και όσο τους παίρνει!!Και είναι βέβαια χαριτωμένες οι ζήλιες τους, αλλά καλό είναι να μη γίνεται πάντα το δικό τους, έτσι σαν ζήτημα αρχής!
Σόρυ για το διδακτικό ήφος, αλλά είμαι πολύ αυστηρή μαμά- από επιλογή: χάδια ένα σωρό, αλλά χατήρια λιγότερα, αυτό είναι το σύνθημά μου!
χχχ
Αυρούλα, όλα μέσα στο μυαλό μας είναι! Άκου κει... "με έπιανε ντροπή γενική"!
Προσωπικά, όσο μεγαλώνω τόσο και πιο "ξετσίπωτος" γίνομαι! Σιγά μη χαλάσω τη ζωή μου σκεπτόμενος τι θα πει ο ένας κι ο άλλος.
Όσο για τον....γιο, πιστεύω πως δεν τον διαπαιδαγωγείτε σωστά! Έπρεπε να ξέρει ότι ο μπαμπάς και η μαμά πρέπει να είναι "ξαπλωμένοι δίπλα"!
Οσο αφορά τον μικρο θα συμφωνήσω με τον ασκαρδαμυκτί!
Για τα άλλα προσπάθησε και θα σου φύγει η "ντροπή"!
Πολλά φιλιά!
Θα δούμε λέει στον Πειραιά χιόνι...:))
Εμείς είμαστε 3 αγόρια και πίστεψέ με η μάνα μας δεν ανακατεύεται καθόλου. Ισα ίσα είναι η καλύτερη φιλενάδα των συντρόφων μας. Μπορεί βέβαια να φταίει και το γεγονός ότι χήρεψε μικρή και ξαναπαντρεύτηκε (οπότε υποφέρει ήδη herself από την πεθερά της χιχιχι). Μη σκας. Ορμονικό. Αλλά και λογικό. Τώρα χρειάζεσαι 2 λόγια αγάπης παραπάνω. Για να σου βγει κι ο νέος ΓΙΟΣ αισθηματίας ;-)
Γιο θέλουμε!
Πάντως, το νόημα του δικού μου ποστ δεν ήταν τόσο η νοσταλγία για "εκείνα τα χρόνια" όσο η διαπίστωση πως τώρα, με όλες τις υποχρεώσεις και τα τρεχάματα, νιώθω ένα πολύ διαφορετικό δέσιμο με την γυναίκα μου. Προσπαθώ να απολαμβάνω κάθε φάση της σχέσης όποτε έρχεται και θυμάμαι ότι θέλει δουλειά διαρκώς για να μένει ζωντανή.
Καταλαβαίνω τη νοσταλγία, και δεν αρνούμαι ότι με πιάνει και μένα, αλλά μέχρι ένα βαθμό. Είναι πολύ απολαυστικά τα χρόνια που περνάμε τώρα. Κι είμαι σίγουρος ότι έχουμε ελπίδα να είναι πολύ απολαυστικά και τα μελλοντικά.
Σλουρπ! (γλωσσόφιλο ήταν αυτό) ;^)
Θέλεις έρωτα μικρό μου, κι ο έρωτας ξέρεις βασίζεται σε δυο πράγματα: ή στο άγνωστο (όταν ανακαλύπτεις τον άλλον)
ή όταν υπάρχουν προβλήματα και χρειάζεται να τον διεκδικήσεις.
Αφ ης στιγμής η ζωή σας ειναι ομαλή, ο έρωτας ..κοιμάται.
Ξυπνά, και τον βλέπεις σε στιγμές (προχτές το έγραφα αυτό :), καρδιοχτυπάς για λίγο και μετά, όλα ίδια ξανά.
Κι αυτό, προσωπικά το βρίσκω σοφό.
Οσο για τα παιδιά, μη στεναχωριέσαι μωρέ. Οϋτε και να το παιρνεις επι πονου: έτσι ειναι τα μικρούλια. Μεγαλώνουν και συνέρχονται.
Τώρα, παλεύουν για τη θέση τους στην οικογένεια :)))
xx και καλη μερα να έχετε κι οι τρεις σας :)
Αχ, τι όμορφη απάντηση που έδωσε όμως: ΄Είναι έτοιμος΄.
Ποτέ δε μεγαλώνεις για αυτά τα πράγματα, ίσα ίσα, που είναι πολύ χαριτωμένο να βλέπεις μια γιαγιά κι ένα παππού να κρατιούνται από το χέρι (το παραπήγα μακρυά).
:))
Προσκλησούλα όποτε μπορείς περνα
Πλακώστε τις τρυφερότητες τώρα που προλαβαίνετε!!!!!
;-)
Αν είστε τρυφεροί κ διαχυτικοί μπροστά στο μικρό, το μόνο που θα πάθει είναι να μάθει να εκφράζει κι αυτός έτσι την αγάπη του κ να έχει όμορφο πρότυπο! Γιατί ντρέπεσαι για κάτι τόσο φυσιολογικό?
Όσο για τη ζήλια, κάποια στιγμή θα ξεπεράσει ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου και ότι εσύ είσαι η γυναίκα του άντρα σου, όχι δική του.
Μη μασάς και καλά
ξανα-καψουρέματα!!!
Φιλάκια!
Λοιπόν πρώτα βρες λίγο χρόνο για τον αντρούλη σου , πριν έρθει και το δεύτερο ζουζουνάκι, μετά αν κι αυτό γίνει αγόρι ετοιμάσου να σου φορτώνουν τα δικά τους παιδιά όταν θα γίνεις γιαγιά ...τότε θα σε ανακαλύψουν και πάλι χαχαχα...
Έτσι συμβαίνει πάντα.
Την καλημέρα μου Αύρα !
@ moukelis, θελω οχι ενα αλλα πολλα γελαστρονια...!!! ;-)))
@ koulpa , ειναι κακομαθημενος..αλλα τωρα που το καταλαβαμε θελει πολλη δουλεια για να ξαναισιωσει!
@ τριλιαν, δεν με πληγωνεις καθολου, διοτι εχω καταλαβει (μεχρι το πετσι μου πλεον ) αυτο ακριβως που ειπες...λουζομαι οτι κοροιδευα!!! δυστυχως!
@ μαρια και εγω σαν αυστηρη ξεκινησα..αλλα εχασα πολυ γρηγορα την μπαλα...;-)))
@ ασκαρ μου νομιζω οτι ειναι καιρος να ξαναεπστρεψω στην ξετσιπωσια εχεις δικιο...περναγα καλυτερα τοτε
@ τασουλα ...εχουμε κανει καποια λαθη με το μικρο..τον κακομαθαμε και τωρα τραβαμε διαφορα ..ελπιζω να τον φερουμε sυντομα στον σωστο δρομο! ;-)
@ mad γιο ε? καλα ...εγω διατηρω ακομη καποιες ελπιδες μηπως αυτη τη φορα κανω κορη!!!!
@ μπαμπακη , ειναι γεγονος οτι καθε εποχη εχει τα δικα της καλα.Μην νομιζεις και εγω μεχρι στιγμη απολαμβανα το καθε τι....Τους τελευταιους μηνες ομως κατι παιζει μεσα μου...μαλλον ειμαι πολυ κουρασμενη και μεταλλαχτηκα σε παραπονιαρα!
@ Μαριλενα μου..ετσι οπως τα λες.Εγραψα ηδη και στον μπαμπακη οτι η καθε φαση της ζωης μας εχει πολυ μεγαλο ενδιαφερον και τη ζω με μεγαλη ευχαριστηση.Ευτυχως ανηκουμε ακομη στους ερωτευμενους και ας μετραμε πολλα χρονια σχεσης.
Ο μικρος περναει μια μικρη εφηβεια (αυτη των τριων χρονων..χαχα) , εγω μια οχι και πολλη ευκολη εγκυμοσυνη...και εχω λιγο κλαταρει .Ελπιζω οτι ειναι θεμα χρονου για να τα δω παλι ολα ροζ....
@ στεφυ ...ναι αυτος στεκεται παντα εκει...ετοιμος για ολα...η
αφεντομουτσουναρα μου την εχει δει καπως...μαλλον τον ταλαιπωρω και εκεινον..
@ κερασοζουζουνα...οκ!
@ γοργονα...μας εμειναν μονο 5μηνες...πρεπει να βιαστουμε! :-))))
@ paperflower , προς το παρων ο μπαγασακος με διεκδικει με μεγαλο σθενος!
@ τρελοφ ειμαι προετοιμασμενη γαι το ''μετα''...με το ''τωρα '' δυσκολευομαι! ;-))))
3 αντρες χαχαχα
κ αυτο τα καλα του θα εχει
δεν μ ερχεται καποιο, αλλα κατι καλο θα εχει δε μπορει
@ Mogwai ...ο τριτος αρσενικος ειναι ακομη υποθετικος...αλλα για ψαξε βρε παιδι μου κανα θετικο να τοι εχουμε...!! ;-))))
Eγώ πάντως στοιχηματίζω για κόρη! Για να δει κι ο καϋμενούλης ο μπαμπάς σας μια ...άσπρη μέρα (πλάκα κάνω)!
Eδώ που τα λέμε, ΜΗΝ είσαι σίγουρη πως αν κάνεις κόρη δεν θα έχεις προβλήματα ζήλειας: η δική μου (22 μηνών) δεν αφήνει τον πατέρα της ούτε να καθήσει πλάι μου... Είμαι κι εγώ για κείνη η μαμά ΤΗΣ & απαγορεύεται να με αγαπά ή να αγαπώ κανέναν άλλο παρά μόνο εκείνη! Τόσο καλά κι εγώ, ούφ. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να περνά πάντα το δικό της, που να χτυπιέται.
Και για τις εξόδους, μέγα σφάλμα να μη βγαίνετε οι δυό σας (χωρίς το ζουζούνι εννοώ). Εδώ εμείς που δεν έχουμε γιαγιά να την κρατά & πληρώνουμε τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα βράδυ γυναίκα για να μένει στο σπίτι με τη μικρή κι εμείς βγαίνουμε. Σκέψου θετικά & ψάξε τρόπους να "πλησιάσεις" όπως παλιά τον καλό σου (το σύζυγο), υπάρχουν! Η νοσταλγία που νιώθεις για "εκείνα τα χρόνια" είναι απολύτως λογική, αλλά μη μένεις μόνο στη νοσταλγία: κάνε & ό,τι μπορείς για να ξαναζείτε παρόμοιες με εκείνες τις στιγμές, σας αξίζουν τώρα ακόμη περισσότερο!
Φιλιά πολλά!!!
ΠΣ: Και μια που πήρα φόρα με τις συμβουλές (& συγχώρα με γι΄αυτό, μόνο με καλή διάθεση το κάνω) & μια τελευταία: ΜΗΝ αφήνεσαι να σκέπτεσαι τόσο πολύ, χαλάρωσε, είστε πάρα πολύ καλά, αγαπημένοι, σε λίγο θα έχετε κι έναν 2ο άγγελο στη ζωή σας να σας πλημμυρίζει με απίστευτα αισθήματα, ας μη γινόμαστε αχάριστοι... Η ευτυχία υπάρχει στη ζωή σου, εκτίμησέ την όπως της αξίζει!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα