επετειακό 4/8/06

Κλείνοντας ενα χρόνο στο χώρο των blogs, τα αισθήματα ποικίλουν.

Αν μου το έλεγε κανείς πριν 1 χρόνο οτι θα είχα τέτοιου είδους ενασχόληση, θα γέλαγα.

Κατά καιρούς έχω ενθουσιαστεί με την διαδικασία, που πολλές φορές είναι λυτρωτική, εχω πικραθεί με σχόλια και το κυριότερο εχω μείνει κατάπληκτη με τις μικροπρέπειες και τις κακίες που εχουν λάβει χώρα σε κάποια ιστολόγια. Εντάξει, το γνωστό οτι η μπλογκόσφαρα ειναι μια μικρογραφία της καθημερινότητας μας , τυχαίνει συχνά να μην το συνειδητοποιώ!

Γενικά η ενασχόληση με το blog με απελευθερώνει, ειδικά ομως εχει μειώσει την παραγωγικότητά μου, μια και μπλογκάρω κατα ενα 98% απο το χώρο εργασιάς. (τσιμουδιά ομως στο αφεντικό, οκ? :-))))) )

Με τα links μου είμαι ιδιαίτερα δεμένη. Οταν για κάποιο λόγο απέχω, νιώθω οτι χάνω ενα κομμάτι απο τα αγαπημένα μου ιστολόγια. Χαίρομαι που κάποιοι με επισκέπτονται σε καθημερινή βάση. Ετσι νιωθω και εγω κομμάτι απο την δική τους blogζωή.

Αν και εχω αρκετούς φίλους που τους ανοίγω την καρδιά μου , το ιστολόγιο βγάζει πολύ περισσότερη ψυχή. Σχεδόν τα ίδια πράγματα λίγο πολύ τα συζητώ και με την παρέα ( συχνά είμαι περισσότερο εξωστρεφής απο οτι πρέπει ). Παρ' ολα αυτα στο μπλογκ ξέροντας οτι προστατεύεσαι απο την ανωνυμία σου οσο να 'ναι ξεμπροστιάζεσαι ευκολότερα.

Κατά καιρούς έχω έντονη επιθυμία να γνωρίσω κάποιους απο εσάς, τους πιο αγαπημένους, αλλά μετά απο πολυ σκέψη έφτασα στο συμπέρασμα οτι και να μου δινόταν η ευκαιρία μεσα απο καποια μπλογκοσυνάντηση δεν θα το έκανα. Θα έχανα την ελευθερία που νιώθω τώρα να γράψω οτι αισθάνομαι. Θα λογόκρινα τα κείμενα γιατι θα γνώριζα τα προσωπά σας και δεν θα ήταν ποτε το ίδιο.

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αλλα προς το παρόν το βρίσκω ευχάριστη εμπειρία ....και μάλλον θα μείνω λίγο ακόμη!