Απέχθεια , Μίσος, Ντροπή.

Κάποτε δεν φανταζόμουν οτι θα υπήρχε άνθρωπος που θα απεχθανόμουν τόσο.

Πόσο τον σιχαίνομαι, να μπορούσα να τον φτύσω κατάμουτρα....να μπορούσα να του γυρίσω την πλάτη για πάντα!
Αυτός που έρχεται στις καλύτερες στιγμές μου για να μου δώσει ευχές υποκρισίας. Δεν γουστάρω να σε βλέπω τότε , δεν γουστάρω να σε βλέπω γενικά. Μου έρχεται αναγούλα!
Είσαι απο τους ανθρώπους που θα ήθελα να δείρω , είσαι απο τους ανθρώπους που θα ήθελα να τους σαπίσω και μετά σαδιστικά να ρίχνω αλάτι στις πληγές.

Πόσο ντρεπομαι που τα λέω, που τα σκέφτομαι, που τα νιώθω...Εχω κλάψει για χατήρι σου αμέτρητες φορές αλλα δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ξανασυμβεί. Έκανα προσπάθειες η ηλίθια να προσπεράσω την κακία σου , και το μίσος σου που ειναι τόσο έκδηλο πλέον. Πόσο ηλίθια μπορεί να είμουν ? Απορώ πολλές φορές με την αντοχή μου . Τέρμα οι προσπάθειες , δεν θα ξανασηκώσω το τηλέφωνο να σου ευχηθώ για την οικογενειά σου ή για σένα. Ακόμη και αυτή η υποκρισία παρέα με την δικιά σου θα πάρει τέλος. Δεν θέλω να σου ξαναπώ καλημέρα αν δεν την ακούσω πρώτα απο τα δικά σου χείλη. Και καλα εμένα , τον αδερφό σου δεν τον σκέφτηκες ποτέ ? Μα τι κυλάει στο δικό σου αίμα, πόσο φαρμάκι ?
Εκεί στο στήθος αυτό που κτυπάει δεν είναι καρδιά ?

Πόσο ντρέπομαι Θεέ μου , θα με συγχωρεσεις γι' αυτη την κακία που έχει φωλιάσει μέσα μου για το προσωπό του ? Ειναι πρωτόγνωρο αυτό το συναίσθημα. Τώρα που γράφω σφίγγω τα χείλη , σταματώ να αναπνέω...δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν και δεν θέλω.

ΤΕΡΜΑ