..αυτός είναι...
Ο ιδανικός άντρας είναι μια φαντασίωση που αλλάζει πολλές φορές με το πέρασμα των χρόνων.
Οταν είμουν μικρούλα, ηταν ο πρίγκηπας των παραμυθιών, ήταν ομως κατι αόριστο και άπιαστο.
Στην εφηβεία μου έγινε λίγο επαναστάτης με πιο συγκεκριμένη μορφή. Έμοιαζε με το ξανθό κουκλί που καθοταν στο τελευταίο θρανίο. Δύο χρόνια μεγαλύτερος , δυο χρόνια δηλαδή στην ίδια τάξη, παίδαρος και απόμακρος.
Και εντελώς ξαφνικά άλλαξε υπόσταση..ναι μεν μπορεί να με γοητεύουν οι γκρίζοι κρόταφοι του George Cloοney, αλλα τώρα είναι συγκεκριμένα ολα αυτά που επιθυμώ.
....Και τόσο απλά για μένα...
Ιδανικός ειναι αυτός που χάνομαι στο βλέμμα του, που λιώνω στα χείλη του, που αναστενάζω στα χέρια του....
Είναι αυτός που ξέρει τι σκέφτομαι πριν καν το συνειδητοποιήσω η ίδια.....
Είναι αυτός που με σκεπάζει το βράδυ δίχως να το ζητήσω....
Είναι αυτός που νιώθω γαλήνη και ασφάλεια στην αγκαλιά του......
είναι αυτός και είμαι καλυμμένη δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι διαφορετικό.
Θα μπορούσα βέβαια να συνεχίσω με πολλά περισσότερα ,θέλω και επιθυμώ , αλλά στην ουσία ο ιδανικός άντρας είναι αυτός που απλά κολλάω μαζί του ,που είναι το μισό μου πορτοκάλι και που θα είναι (ελπίζω) για πάντα.
...σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν απλά ένα άρθρο απο το cosmopolitan.
ΥΓ ευχαριστώ την stefy για την πρόσκληση.
Οταν είμουν μικρούλα, ηταν ο πρίγκηπας των παραμυθιών, ήταν ομως κατι αόριστο και άπιαστο.
Στην εφηβεία μου έγινε λίγο επαναστάτης με πιο συγκεκριμένη μορφή. Έμοιαζε με το ξανθό κουκλί που καθοταν στο τελευταίο θρανίο. Δύο χρόνια μεγαλύτερος , δυο χρόνια δηλαδή στην ίδια τάξη, παίδαρος και απόμακρος.
Και εντελώς ξαφνικά άλλαξε υπόσταση..ναι μεν μπορεί να με γοητεύουν οι γκρίζοι κρόταφοι του George Cloοney, αλλα τώρα είναι συγκεκριμένα ολα αυτά που επιθυμώ.
....Και τόσο απλά για μένα...
Ιδανικός ειναι αυτός που χάνομαι στο βλέμμα του, που λιώνω στα χείλη του, που αναστενάζω στα χέρια του....
Είναι αυτός που ξέρει τι σκέφτομαι πριν καν το συνειδητοποιήσω η ίδια.....
Είναι αυτός που με σκεπάζει το βράδυ δίχως να το ζητήσω....
Είναι αυτός που νιώθω γαλήνη και ασφάλεια στην αγκαλιά του......
είναι αυτός και είμαι καλυμμένη δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι διαφορετικό.
Θα μπορούσα βέβαια να συνεχίσω με πολλά περισσότερα ,θέλω και επιθυμώ , αλλά στην ουσία ο ιδανικός άντρας είναι αυτός που απλά κολλάω μαζί του ,που είναι το μισό μου πορτοκάλι και που θα είναι (ελπίζω) για πάντα.
...σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν απλά ένα άρθρο απο το cosmopolitan.
ΥΓ ευχαριστώ την stefy για την πρόσκληση.
17 σχόλια:
Ζητάς τα πιο όμορφα πράγματα. Κυρίως όμως ζητάς αυτά που προσφέρεις. Το υπόλοιπο πορτοκάλι. Αυτό τα λέει όλα.
" Γιατί είσαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα δερμένα φύλα να θροϊζουν"
(ενίοτε κάνει και τα παραθυρόφυλλα να τρίζουν, αλλά αυτό θέλει κι άλλο στιχάκι και ...βαριέμαι)
Μείνε εκεί, έτσι.
Τον έχεις βρει, έτσι δεν είναι;
Κι επειδή δεν έχω τίποτα απ' όσα αναφέρεις... αποσύρομαι στο Άγιο Όρος!
@ xaxaxa!!! ασκαρ μου εσυ εχεις αλλες χαρες!
@ 3pad ....ναι!
@ βασιλη, ..Καζουλης ? αχ τι μου θυμισες! θελω να πιστευω οτι ειμαι το αλλο του μισο...:-))
Ευτυχώς που υπάρχει κ το μπόγκ σου για να μου θυμίζει ότι σε κάποια χάπι εντ, το "χάπι" συνεχίζεται ακόμα κ μετά το τέλος του παραμυθιού όπου "...παντρεύτηκαν κ έζησαν αυτοί καλά κ εμείς καλύτερα"!
ΣΜουτς!
Είμαστε τυχερές με τα πορτοκαλάκια μας...τι λές;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Σε διαβάζει κι εσένα "το σπίτι σου" ε; :p
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Έπεσες και εσύ στην παγίδα να γράψεις για το ιδανικό ταίρι ε; τς τς τς!!! :)
Αυτό με το νυχτερινό σκέπασμα, είναι το πιο γλυκό πράγμα που υπάρχει.
Ακόμα πιο όμορφο το κάνει το ότι ξέρει ακριβώς πότε να σε σκεπάσει, ακριβως την στιγμή που έχεις χάσει την θαλπωρή σου και ετοιμάζεσαι να απλώσεις το χέρι να τραβήξεις το σκέπασμα μόνη σου...
Δημήτρης Παναγόπουλος είναι το "αύρα" από το 1988, αλλά το έχει πει και ο Καζούλης. Είναι του ίδιο στυλ. Φθινπωρινό. Κι εγώ τον λατρεύω το Βασίλη.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
@ paperflower ισως να φαινεται ψευτικο ...αλλα ειναι πολυ αληθινο
@ γοργονιτσα απιστευτα τυχερες
@ καμηλιερη μπορει ναι μπορει οχι, ειναι ομως ασχετο το ενα με το αλλο!
@ Νικολα αλλο που δεν ηθελα! :-PPP
@ ralou μου , χαιρομαι που με καταλαβαινεις...τα αγορια της παρεας ειναι πιο δυσπιστα...!
@ βασιλη, συμφωνουμε!
Τον ίδιο άντρα θέλουμε;; :)
Ο Βασιλάκης ο Καζούλης πάντως βρήκε το άλλο του μισό... Παντρεύτηκε :((( Η είδηση εδώ: http://www.myspace.com/nektariakarantzi
Πάντως εξαιρετικό το κείμενο.
Κι εγώ τον ίδιο άντρα θέλω, αλλά που... :(
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα