κατακτητές του χρόνου και του χώρου ?
Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα απο το να ξυπνάς το πρωί με μια γλυκειά μελωδία στ’αυτιά σου.Ο ήλιος να τρυπώνει απο τις γρύλλιες των παραθύρων και τα ζεστά χαμόγελα των αγαπημένων σου προσώπων να είναι οι πρώτες εικόνες που αντικρύζεις.
Πόσο συχνά όμως ο άνθρωπος βρίσκεται σε θέση να εκτιμήσει τα απλά , τα καθημερινά που συμβαίνουν γύρω του? Κρίνοντας απο τον ίδιο μας τον εαυτό μάλλον οχι αρκετά συχνά. Ο άνθρωπος το πιο επινοητικό πλάσμα ,ο κατακτητής τόσων και τόσων αγαθών, είναι ο πιο δυστυχισμένος , ο πιο βασανισμένος πάνω σε τούτη γη. Η πάλη για τη ζωή και τα αγαθά της είναι ο,τι πιο θεμιτό, με τη μόνη διαφορά οτι πρέπει να ξέρουμε που να σταματήσουμε. Σε πιο σημείο να θερίσουμε όσα σπείραμε και να συλλέξουμε τους καρπούς των κόπων μας.
Διάβασα κάπου ‘’ ο άνθρωπος είναι ο κατακτητής του χρόνου και του χώρου ‘’, συχνά - πυκνά αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια. Επιστημονικά,τεχνολογικά ναι δεν τίθεται θέμα έχουμε κερδίσει τέτοιου είδους στοιχήματα. Στην προσωπικη μας ζωη ομως τι γίνεται ?
Πόσο συχνά όμως ο άνθρωπος βρίσκεται σε θέση να εκτιμήσει τα απλά , τα καθημερινά που συμβαίνουν γύρω του? Κρίνοντας απο τον ίδιο μας τον εαυτό μάλλον οχι αρκετά συχνά. Ο άνθρωπος το πιο επινοητικό πλάσμα ,ο κατακτητής τόσων και τόσων αγαθών, είναι ο πιο δυστυχισμένος , ο πιο βασανισμένος πάνω σε τούτη γη. Η πάλη για τη ζωή και τα αγαθά της είναι ο,τι πιο θεμιτό, με τη μόνη διαφορά οτι πρέπει να ξέρουμε που να σταματήσουμε. Σε πιο σημείο να θερίσουμε όσα σπείραμε και να συλλέξουμε τους καρπούς των κόπων μας.
Διάβασα κάπου ‘’ ο άνθρωπος είναι ο κατακτητής του χρόνου και του χώρου ‘’, συχνά - πυκνά αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια. Επιστημονικά,τεχνολογικά ναι δεν τίθεται θέμα έχουμε κερδίσει τέτοιου είδους στοιχήματα. Στην προσωπικη μας ζωη ομως τι γίνεται ?
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
10:25 π.μ.
17 σχόλια:
Δυστυχώς σπάνια εκτιμούμε τα όμορφα πράγματα της καθημερινότητας. Χανόμαστε στο κυνήγι του "και".
Επιστημονικά και τεχνολογικά δεν μπορούμε να πούμε πως έχουμε κερδίσει το στοίχημα μιας και στον βωμό του κέρδους όλα αυτά τα επιτεύγματα γίνονται βορρά! Όπως και να έχει… θα συμφωνήσω μαζί σου πως οι ομορφιές της ζωής είναι τα απλά πράγματα.
Κι αν μεγαλώσαμε εξαγοράζοντας αγάπη και αποδοχή, με μικρά ή μεγάλα κατορθώματα, δεν είναι φυσικό να ζούμε έτσι όλη μας τη ζωή?
Του χώρου ναι...
Ο χρόνος είναι που όπως παρατήρησες δεν μας κάθεται καλά :)
Δεν κατακτήσαμε ακόμα αυτό το "πότε"...
Αναφερόμενη στον εαυτό μου, εκτιμώ πολύ αυτά που ζω. Το μόνο, ειλικρινά που θέλω, είναι να είμαι υγειής.
Γιατί το πρωί που ξυπνάω είμαι σχεδόν πάντα ορεξάτη και νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη που ανοίγω την μπαλκονόπορτα μου και βλέπω τον ήλιο να ανατέλει, τα πουλιά να τιτιβίζουν και το αεράκι να φυσάει!
Δεν σου κάνω πλάκα!!
κανεις δεν κατακτα το χωρο και το χρονο... ισα ισα. ολοι δεν λεμε αχ να χα λιγο χρονο κλπ... μαλλον το αντιθετο συμβαινει δυστυχως
Εγώ τα εκτιμώ και είμαι πολύ χαρούμενη με αυτό. οι μικρές λεπτομέρειες τις ζωής είναι αυτές που σε πάνε μπροστά άλλωστε.
Συμφωνώ απόλυτα με τη debby, πλέον...πιό μικρή ήμουν πολύ πιό απαιτητική..κατάλαβα όμως πως το νόημα βρίσκεται στα απλά...χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως πρέπει να κατεβάσουμε το κεφαλάκι και να επαναπαυτούμε σε 3-4 από αυτά χωρίς να την ψάχνουμε και για τα πιό σύνθετα, τα πιό δύσκολα..ότι μπορεί να κρύβει μέσα του αξία για τον καθένα μας...καλό μεσημέρι!
...όπως τα μνημεία, λιτά κι απέριττα
κι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει έπαρση
και δεν είναι απλός
τα κάνει όλα πιο σύνθετα
και κάπου εκεί ανάμεσα χάνεται.
Μάλλον μας έχει κατακτήσει ο χώρος και ο χρόνος.Εμείς είμαστε σκλάβοι και στους δύο.Δες σε τι κουτάκια(διαμερίσματα)στοιβάζουν ανθρώπινες υπάρξεις,δες πως τρέχουμε παρέα με χρονόμετρο να προλάβουμε!Την φυλακή μας μόνοι μας την χτίσαμε.
Ίσως γιατί δεν παρατηρούμε πραγματικά τις λεπτομέρειες του κόσμου γύρω μας.
Βιαζόμαστε τόσο πολύ, τρέχουμε πίσω από τα μεγάλα και γυαλιστερά, λαχανιάζουμε να φτάσουμε τα άπιαστα.
Ταυτόχρονα, χάνουμε τα μικρά γλυκά πράγματα, τις μικρές απλές αφορμές χαράς, την ύπαρξη ανθρώπων γύρω μας να τα μοιραστούν μαζί μας.
Χάνουμε την μεγαλοψυχία μας απέναντι στην ζωή.
Και πάντα μα πάντα μετανιώνουμε μετά για αυτό.
Όσο η μηχανή κατακτά τη ζωή μας μπαίνουμε βαθύτερα στο χωροχρονικό συνεχές και το κατακτούμε όλο και περισσότερο. Μένουμε όμως τόσο μακριά από τον Άνθρωπο που συχνά αναρωτιέμαι κι εγώ αν τελικά αξίζει τόση πρόοδος και τόση ανάπτυξη όταν μπορούν να τις χαρούν μόνο τόσοι λίγοι (λευκοί και πλουσιοι ή μεσαιοστοί κατά κύριο λόγο).
Νομιζω οτι το χωρο τον κατακτησαμε πια, αλλα απ' το χρονο χασαμε πανηγυρικα εντος εδρας
@ confused ακομη και οταν το λεμε και το συνειδητοποιουμε , ειναι και παλι στιγμιαιο αυτο ειναι το κακο!
@ Νικολα, ασχετα με το πως χειριζομαστε τα επιτευματα μας , δεν παυουν να ισχυουν αλλα οπως και να εχει ναι δεν το χειριζομαστε σωστα.
@ paperflowers, λυπηρηρο μεν αληθινο δε....
@ καμηλιερη και μια φορα που συμφωνουμε!! :-))
@ deppy μου το πιστευω.Μακαρι να εισαι παντα ετσι, ειναι το καλυτερο...
@ ανεξαρτητε στην καθημερινη ζωη σαφως και γινεται ετσι ,ολοι τρεχουμε και δεν φτανουμε.Αυτο ειναι το θεμα !
@ allitnil, μπραβο κοριτσι μου, κανεις το καλυτερο δωρο στον εαυτο σου.Ευχομαι να μην αλλαξει ποτε.
@ patsiouri βεβαια δεν πρεπει να επαναπαυομαστε.Ειπαμε ,πρεπει ομως να ξερουμε ποτε να σταματαμε και να σπερνουμε ο,τι θερισαμε!
@ παρανοια, ειδικα τα τελευταια 20 χρονια κατα μια εννοια μας εχει παρει η κατηφορα.Τα απωθημενα της στερησης υποθετω...
@ μαραμενα συκα , τι να πω ? με καλυψες πληρως!
@ ραλου μου ναι.Τι ειναι αυτο που μας οδηγει σε αυτη τη κατευθυνση ,και το κυριοτερο πως θα το διορθωσουμε?
@ δειμο και βεβαια αξιζει η προοδος η αναπτυξη, μην πηγαινουμε στο αλλο ακρο.Απλα ο ανθρωπος ειναι πολυ πιο αδυναμος απο οτι νομιζουμε.Δεν εχει το σθενος να αντιστεκεται και να οριζει τη ζωη του.Οσο και να ακουγεται μελοδραματικο αυτο.
@ mogwai, με double score...και αυτο ποναει !
Δεν θα έπρεπε ε; Μήπως ν΄αλλάξω σχόλιο;;; :ppp
πάντα ήμουν υπέρμαχος των stupid little things!! ;)
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα