ΒΙΑ
Σχέσεις άδειες κενές. Σχέσεις που συντηρούνται με δικαιολογίες. <<Με αγαπάει αλλα περνάει δύσκολη περίοδο>> ή <<Με αγαπάει αλλά δεν ξέρει να το δείχνει>>
Σχέσεις που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη ισορροπίας. Σε τέτοιες πειπτώσεις η ζυγαριά γέρνει πάντα προς τη μια μεριά. Μια ζυγαριά που δεν μπαίνουν εξίσου και των δυο τα συναισθήματα, τα θέλω και οι προσωπικές ανάγκες.
Φωνές, απαγορεύσεις και υπαγορέυσεις που θα πας , ποιον θα συναντήσεις κλπ.
Συνήθως νομίζουμε οτι πρόκειται για ζήλεια, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη.Στην πραγματικότητα πρόκειται για ψυχολογική βία και ο φόβος είναι ριζωμένος για καλά στη ψυχή αυτών των ανθρώπων. Τις περισσότερες των περιπτώσεων τα θύματα ανήκουν στο γυναικείο φύλο. Στην πορεία η βία γίνεται σωματική με έκδηλα τα σημάδια της κακοποίησης. Οι γυναίκες διστάζουν να εγκαταλείψουν την αρρωστημένη κατάσταση που βιώνουν διότι έχουν τόση ανάγκη να αγαπηθούν που ξεπερνάνε τα επιτρεπτά όρια . Κυρίως όμως δυσκολεύονται να πιστέψουν στον εαυτό τους και να τον αγαπήσουν οι ίδιες…..
(Η κακοποίηση των γυναικών και κυρίως μεσα στην οικογενειακή εστία ειναι ενα τεράστιο πρόβλημα. Αφορμή για το ποστ στάθηκε μια συζήτηση στο ιστολόγιο του Δείμου του πολίτη που ελπίζω σύντομα να μας παρουσιάσει μια εργασία σχετικά με το θέμα)
Σχέσεις που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη ισορροπίας. Σε τέτοιες πειπτώσεις η ζυγαριά γέρνει πάντα προς τη μια μεριά. Μια ζυγαριά που δεν μπαίνουν εξίσου και των δυο τα συναισθήματα, τα θέλω και οι προσωπικές ανάγκες.
Φωνές, απαγορεύσεις και υπαγορέυσεις που θα πας , ποιον θα συναντήσεις κλπ.
Συνήθως νομίζουμε οτι πρόκειται για ζήλεια, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη.Στην πραγματικότητα πρόκειται για ψυχολογική βία και ο φόβος είναι ριζωμένος για καλά στη ψυχή αυτών των ανθρώπων. Τις περισσότερες των περιπτώσεων τα θύματα ανήκουν στο γυναικείο φύλο. Στην πορεία η βία γίνεται σωματική με έκδηλα τα σημάδια της κακοποίησης. Οι γυναίκες διστάζουν να εγκαταλείψουν την αρρωστημένη κατάσταση που βιώνουν διότι έχουν τόση ανάγκη να αγαπηθούν που ξεπερνάνε τα επιτρεπτά όρια . Κυρίως όμως δυσκολεύονται να πιστέψουν στον εαυτό τους και να τον αγαπήσουν οι ίδιες…..
(Η κακοποίηση των γυναικών και κυρίως μεσα στην οικογενειακή εστία ειναι ενα τεράστιο πρόβλημα. Αφορμή για το ποστ στάθηκε μια συζήτηση στο ιστολόγιο του Δείμου του πολίτη που ελπίζω σύντομα να μας παρουσιάσει μια εργασία σχετικά με το θέμα)
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
4:26 μ.μ.
20 σχόλια:
Εχεις το πιο μεγαλο δικιο, εχω γινει κ εγω δυστυχως μαρτυρας (οχι θυτης ευτυχως) τετοιων καταστασεων. Ποσο χαμηλά μπορει να πεσει ενας ανθρωπος.....οποιουδηποτε γενους
πόσο δίκιο έχεις... το έχω ζήσει δυστυχώς πολλές φορές με συγγενείς και φίλους... ελπίζω μόνο να μην το κάνω και δεν το καταλαβαίνω!
@ mogway ξερεις πεφτει τοσο χαμηλα οπως λες και αναρωτιεσαι μα πως συμβαινει? και ομως τελικα γιαύτους που ειναι μεσα στο προβλημα η διαχωριστικη γραμμη ειναι τοσο λεπτη που δεν την ξεχωριζουν...χρειαζονται ενα χερι βοηθειας για να βγουν απο το τουνελ που ειναι χωμενοι!
@ τριλιαν και μονο που το σκεφτεσαι με βαζεις σε σκεψεις!
Μεγάλο το θέμα για να το κουβεντιάσουμε απο εδώ.
Το μόνο σίγουρο, είναι πως η κοινωνία με τους ρόλους που έχει μοιράσει κι εμείς με την ανοχή μας, οδεύουμε στο χάος.
Ναι!!!
Πρέπει να σταματήσει η ΒΙΑ απο άνθρωπο σε άνθρωπο.
Εγώ έγραψα και στο Δείμο πως ναί μέν, αναγνωρίζω πως υπάρχουν κάποια δυνατά προβλήματα στο δημόσιο βίο, αλλά εγώ ρε γαμώτο δέν τα έχω συναντήσει πο-τέ, ούτε σαν άτομο, ούτε στον περίγυρό μου...
Αντιγράφω από κάτω το σχόλιό μου στο δείμο για να δείτε τί ακριβώς εννοώ, άν μπορεί κάποιος ας μου λύσει την απορία...
Το πρώτο και βασικό συστατικό της βίας είναι ότι οι γυναίκες μεγαλώνουν με την "ενοχή" μέσα τους.
Και όταν αισθάνεσαι ενοχικά είναι πολύ εύκολο να ανεχθείς την βία. Και να την διαιωνίσεις...
Μπράβο γιατί καταβάλλεις τόση προσπάθεια και τόσο χρόνο για θέματα που μας αφορούν όλους...
Να κάνω μία ερώτηση και άν μπορείς να με διαφωτίσεις??
Ακούω συνεχώς γύρω μου να βουίζει ο τόπος για την ενδιοικογενειακή βία, αλλά από περιστατικά...τίποτα.
Ζώ, κινούμαι, εργάζομαι, έχω άπειρες κοινωνικές συναναστροφές, κατάγομαι από επαρχία που το "καλό" το πράγμα κυκλοφορεί γρήγορα, τίποτα...
Από τους γνωστούς μου ακούω κάθε μέρα όλα μα όλα τα προβλήματα του κόσμου,τα δικά τους, των συγγενών τους, των δικών τους γνωστών, έχω ακούσει τα πιό απίθανα αλλά ούτε μία φορά για ξύλο μέσα στο σπίτι..
Και μιλάμε για άτομα που ομολογούν χειρότερα πράγματα, θέλω να πώ πως δέν θα το έκρυβαν σκοπίμως..
Ακούω πως΄5 στις 10 γυναίκες έχουν φάει γερό ξύλο τουλάχιστον 3 φορές στη ζωή τους και μου φαίνεται απίστευτο πως εγώ και οι δεκάδες γυναίκες που γνωρίζω δέν έχουν φάει ούτε μία φορά, ίσα ίσα λίγο να τους φωνάξει ο σύντροφός τους το κάνουν θέμα..
Τί να πώ, καί δέ ζώ απομονωμένη σε καμία βίλλα στα προάστια, κυκλοφορώ και παρακυκλοφορώ στον κόσμο..
Το ίδιο αναρωτιέμαι και για τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, όλο την ακούω και τη διαβάζω αλλά έχω αλλάξει 100 δουλειές και ποτέ δέ μου έχει τύχει ούτε ξέρω κάποια που της έχει τύχει, ούτε κάν μου έχουν μιλήσει για κάποια...
Λοιπόν, τί λές? Εγώ έχω βραχυκυκλώσει!
Δυστυχώς patsiouri ακούμε καθημερινά τέτοια περιστατικά. Από γνωστούς μας, συγγενείς, φίλους, που στην υπόλοιπη ζωή τους είναι "φυσιολογικοί". Που ο υπόλοιπος περίγυρος θεωρεί σαν υποδειγματικά ζευγάρια, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Μα και οι ίδιοι δεν θεωρούν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. "Μέθυσε χθες", "φταίω κι εγώ που αντιμίλησα", "περνάει μια δύσκολη φάση" κοκ. Πάντα είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, πάντα υπάρχει μια δήθεν αφορμή - και το πρόβλημα γίνεται χρόνιο και κανείς δεν το συνειδητοποιεί.
Η ύπαρξη παιδιών επιτείνει τα προβλήματα - άρα και τις δύσκολες φάσεις μέσα στη σχέση. Και τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ πριν από μας το πρόβλημα, και μεγαλώνοντας σε αυτό εθίζονται και το θεωρούν φυσιολογικό.
Δυστυχώς πρέπει πρώτα από όλα τα θύμα να καταλάβει πως δεν είναι "φυσιολογικό" να πέφτει θύμα βίας - και ναι, το ξύλο που ρίχνει κάποιος στο μεθύσι του έστω και μια φορά, είναι βία και θα επαναληφθεί μόλις ξαναδοθεί η ευκαιρία. Υπάρχει ζωή και χωρίς τον δυνάστη δίπλα μας. Το κακό είναι, πως και να βρούμε τέτοιες περιπτώσεις δίπλα μας, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, αν το ίδιο το θύμα δεν καταλάβει ότι πρέπει να ξεφύγει από το φαύλο κύκλο.
Προσωπικά, ανέλαβα να το κάνω. μου αρέσουν οι προκλήσεις και στην περίπτωση αυτή η πρόκληση είναι μεγαλύτερη, επειδή δε γνωρίζω τι θα βρω. Θεωρώ ότι τα περιστατικά είναι μετρημένα και σπάνια. Αλλά τα λόγια σας με μετριάζουν και με κάνουν να το δω ξανά. Ο μικρόκοσμός μου είναι ήπιος και δεν είδα ποτέ κάτι. Άρα ή εσείς υπερβάλετε και επηρεάζεστε από μία κακή-κάκιον-κάκιστη δημοσιογραφία και προβολή ή εγώ είμαι τυχερός που δε βλέπω τέτοια (καλά καμιά σφαλιάρα σε παιδιά είδα ή κάτι λίγο πάνω από σφαλιάρα, αλλά ποτέ κακοποίηση). Δέχομαι και δημοσίως, λοιπόν, αλλά ελπίζω το επιτόκιο στο χρόνο να είναι μικρό, γιατί θέλει πολύ δουλειά κάτι τέτοιο και μέχρι τις 25 Μάρτη δεν μπορώ.
Σήμερα, χωρίς λόγο απλά πήρε λουλούδια στη γυναίκα μου, έτσι για να τη γλυκάνω από κάτι που την ενόχλησε πέρα από εμάς. Αυτός είναι ένας μικρός και ταπεινός τρόπος να δείξει ότι αγαπάει και όχι με τη σφαλιάρα.
"Οι γυναίκες διστάζουν να εγκαταλείψουν την αρρωστημένη κατάσταση που βιώνουν διότι έχουν τόση ανάγκη να αγαπηθούν που ξεπερνάνε τα επιτρεπτά όρια"
Ομως αγαπιούνται τελικά avra;
Ποση σκέψη χρειάζεται για να ανακαλύψουν ότι αυτό δεν είναι αγάπη.
Ισως μόνο επιφαση ασφάλειας και σιγουριάς μέσα σε ενα κλισέ κοινωνικό σχήμα μιας σχέσης ή ενος γάμου.
Δυστυχώς καμιά φορά είναι τόσο κοντά μας τέτοιες καταστάσεις που δεν βλέπουμε πόσο άσχημες είναι!
@ αλλιτνιλ πραγματι ποιος ξερει ποσες ευτυχισμενες , θεωρητικα, οικογενεις κρυβουν τετοια δραματα!
@ ραλου μου φυσικα δεν αγαπιουνται αυτες οι γυναικες.Περα απο την ασφαλεια που λαθεμενα νομιζουν οτι τους προσφερει ο γαμος σαν θεσμος, το κυριοτερο προβλημα ειναι η ελλειψη εμπιστοσυνης και εκτιμησης στον ιδιο τους τον εαυτο.
@ δειμο εχεις οσο χρονο χρειαζεσαι.Δεν ηθελα να σε πιεσω.Ειναι τοσο αξιολογες οι εργασιες σου που μπηκα στο πειρασμο να το ζητησω!
Η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν το εχω αντιληφθει στο οικειο μου περιβαλλον.Ομως οι στατιστικες δειχνουν οτι τα ποσοστα κακοποιησης στην οικογενειακη εστια ειναι μεγαλα.
Δεν υπαρχει κατι πιο τρυφερο απο λιγα λουλουδια στον ανθρωπο μας ακομη και αν δεν υπαρχει εμφανης λογος(μια γιορτη, μια επετειος).
Ειμαι σιγουρη οτι της εδωσες μεγαλη χαρα!
@ patsiouri, anna, οπως ανεφερα και παραπανω τα στατιστικα δειχνουν οτι συμβαινει σε μεγαλο ποσοστο.Στην πραγματικοτητα δεν πιστευω οτι ειναι τοσο μεγαλο, σιγουρα ομως υπαρχει σε σοβαρο βαθμο.Οσο αφορα στη σεξουαλικη παρενοχληση εκει διατηρω μεγαλες αμφιβολιες δεδομενου της γυναικειας χειραφετησης,που Φανταζομαι οτι φρεναρει τετοιες ορεξεις.
@ deppy ετσι ειναι,εχει μεγαλη σημασια να αποτιναξει απο πανω της τις ενοχες.Αναρωτιεμαι ποσο ρολο εχει παιξει σε αυτες τις περιπτωσεις το οικογενειακο περιβαλλον.Ποσα κοριτσακια εχουν γαλουχηθει με αυτα τα συναισθημα, ωτε να γινουν ''υπακουες'' συζυγοι.Θελω να πιστευω οτι σιγα σιγα αυτα τα προτυπα τεινουν να εξαλειφθουν!
@ σιγματαυ, ανοχη ? ποια ανοχη? ειναι ευκολο να επεμβεις στη ζωη , στο σπιτι του διπλανου σου ?
Avra μου,
μου θύμησες μια παλιά διαφήμηση της Διεθνούς Αμνηστίας
δυο σταγόνες αίμα στα πλακάκια του μπάνιου
"πολλές γυναίκες δεν αιμοραγούν μόνο μια φορά το μήνα κι όχι μόνο στο μπάνιο"
άνοιξες ένα πολύ θλιβερό θέμα με ακόμη πιο θλιβερές προεκτάσεις είδικά όταν αρχίζει το αίμα να φτάνει στην ψυχή και στις σκέψεις.
να είσαι πάντα πολύ πολύ καλά
φιλί
τα σημαδια της σωματική βιας μπορει να περνανε με το καιρο ..τα σημαδια της ψυχικης ..μενουν για παντα ...
δεν μπορει ...δεν συγχωρειται αυτο με τιποτα ...
Να συμπληρώσω και γω οτι βία δεν είναι μόνο το ξύλο. Βία είναι και το να σε παέι κάποιος στο σπίτι και να περιμένει απέξω μέχρι που να δει το φως στο δωματιο σου, να σου πέρνει τηλέφωνο να δει που είσαι, να σε ακολουθεί, και μπροστά σε όλους τους άλλους να σου φέρνει λουλούδια-κανένα υπονοούμενο για τον δείμο- αλλά βία είναι η καταπίεση και ο ψυχολογικός πόλεμος, και δυστυχώς δεν αυτά τα πράματα δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα.
Σε προσκαλώ να γράψεις τις επτά αγαπημένες σου ταινίες. Δες εδώ και πάρε πάσα.
Ενώ αρχικά συμφωνούσα με την Πατσιούρι και το έθεσα και στον κοινό μας διάλογο, το επιχείρημα της maria_pin με βάζει σε άλλο δίλημμα. Και τούτο επειδή η ψυχολογική πίεση θεωρείται πια μορφή βίας. Αλλά αυτή δεν είναι κακοποίηση και θέλει ειδική έρευνα (με ερωτηματολόγιο και γύρες στην αγορά και σε συναθροίσεις γυναικών για να βγουν αποτελέσματα).
Ούφ, τώρα τα είδα...
Εγώ εξακολουθώ να συμφωνώ με το δείμο που συμφωνεί μαζί μου, για το λογο που εξήγησα, ότι δηλαδή έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτάκια άνθρώπους να ομολογούν πολύ χειρότερα πράγματα από ένα περιστάτικό βίας, που πάει να πεί πως δέ θα είχαν πρόβλημα να πούν και το "Έφαγα/της έριξα και ένα βρωμόξυλο"..
Σίγουρα υπάρχουν πολλά περιστατικά αλλά δέ νομίζω πως είναι τόσο τραγικά τα πράγματα..
Και πίστεψέ με, Άννα μου, δέν έχω καμία μα καμία εμπιστοσύνη στους υπεράνω πάσης υποψίας και ευηποληπτους πολίτες γενικότερα..για άλλα θέματα όμως...
Όσο για το σχόλιο της Μαρία pin συμφωνώ απόλυτα, φυσικά όμως το πρόβλημα αγγίζει εξίσου, μήν πώ και παραπάνω, το αντρικό φύλο..Από άντρες φίλους μου έχω ακούσει ιστορίες για τέτοιες ψυχω-συμπεριφορές από γκόμενες που φοβάμαι και να ξαναδώ την ολέθρια σχέση..
Όσο για τη λεκτική βία, νομίζω πως ένα αντρικό "άει στο διάολο πρωινιάτικα" από έναν άντρα πρός τη σύντροφό του, μπορεί να συναγωνιστεί επάξια μία ολονυχτία κρεβατομουρμούρας...σόρι κορίτσια, κι εγώ θα το'λεγα!!
Οπότε ίσως δέν είναι πάντα λεκτική βία..
Καληνύχτα σε όλους!
Οι γυναίκες αυτές κατ' αρχήν φοβούνται να φύγουν. Μην τις σκοτώσει. Και συνήθως είναι οι ίδιες γυναίκες, που έτρωγαν ξύλο και μικρές. Έχουν συνηθίσει, τους φαίνεται κάπως... φυσιολογικό. Δεν έχουν μάθει να φεύγουν απ' αυτό...
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα