Για άλλη μια φορά...
Για άλλη μια φορά διαπίστωσα οτι στη ζωή τίποτα δεν ειναι δεδομένο....
Για άλλη μια φορά διαπίστωσα πόσο μπορούν να σε απογοητεύσουν κάποιοι...
Τι πίκρα !
Πότε θα μάθω ?
Για άλλη μια φορά διαπίστωσα πόσο μπορούν να σε απογοητεύσουν κάποιοι...
Τι πίκρα !
Πότε θα μάθω ?
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
3:11 μ.μ.
21 σχόλια:
Α καλά, join the club!
Πως πάνε οι πονοκέφαλοι;
Ποτέ δεν μάθεις, αλλά και τι έγινε; Εσένα τι σου αρέσει πουλάκι μου; Σε νοιάζει τόσο πολύ; Γράψ' τους και μη νοιάζεσαι για τίποτα. Θα απογοητεύεσαι συνέχεια, αλλά όταν το σκέφτεσαι τόσο χειρότερα, τόσο πιο πολύ θα πονάς.
Δεν ξενερώνουμε ποτέ! Και μας πληγώνουν, και πληγώνουμε και μια χαρά μαθαίνουμε... ( πως θα την ξαναπάθουμε)!
Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να μάθουμε είναι ότι από την αρχή να διαβάζουμε τα δεδομένα και να μη ξεχνάμε ότι κάθε "ερώτημα" μπορεί να χρειάζεται νεα δεδομενα για να απαντηθεί. Συνεπώς προσοχή. Τα δεδομένα δεν αλλάζου, απλά αυξάνοουν. Πω πω σαν φυσικός μίλησα τώρα
@ confused οι πονοκεφαλοι καλυτερα αλλα οχι καλα..
@ δειμο του πολιτη με νοιαζει γιατι εχω αμεσα επαφη μαζι τους, καθημερινη, ομως ξερω οτι πρεπει να γινω χοντροπετση...
@ cruccila το ξερω αλλα...
@ padrazo οντως σαν φυσικος μιλησες και δεν εχω πιει ακομη καφε...:-))
Δεν τα είπαμε; Αφού το είπες και μόνη σου. Χοντρόπετση. Έτσι για να μάθουν!
Πιθανότατα ποτέ avra.
Τι να σου πω;
Να γίνεις σκληρή, να γίνεις χοντρόπετση, αδιάφορη;
Μα δεν μπορείς!
Διαφορετικά δεν θα ποστάριζες αυτές τις τέσσερεις φράσεις.
Μάθε να ζεις με τις απογοητεύσεις σου και προσπάθησε να τις μετουσιώσεις σε χρήσιμη εμπειρία.
Μόνο έτσι θα κερδίσεις.
Μέχρι τότε.. υπομονή και επεξεργασία!
Καλές γιορτές!
Και τι θα κάνεις θα πονάς έτσι συνέχεια; Κάνουμε τόση προσπάθεια, αγωνιζόμαστε τόσο πολύ και στο τέλος μας βρίζουν κι από επάνω. Και κάνουμε; Κλαίμε και πονάμε; Όχι, τους γράφουμε και προσπαθούμε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας. Γινόμαστε σκληρόπετσοι και σχετιζόμαστε μόνο για τα απαραίτητα.
Εγώ πάλι λέω ότι δε θα μάθεις ποτέ. Είναι να τό ΄χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες.
πρεπει να ομολογησω οτι και εγω αμφιβαλλω οτι θα μαθω, δυστυχως ειμαστε αυτο που ειμαστε...απ΄την αλλη οφειλουμε να προσπαθησουμε να αλλαξουμε καποια πραγματα στη ζωη μας με σκοπο τη βελτιωση της.Σωστα ?
"Και το πρωί - καλημέρα λες, καλημέρα - σου λένε, και η σφαγή συνεχίζεται......"
συμφωνώ με τη Crucilla, άσε τις χοντροπετσιές για τους χοντρόπετσους
Γράφτα όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι! Δύσκολο, αλλά εφικτό, εξάσκηση θέλει!
Το μότο μου είναι ένα.
"ΓΑΜΗΣΤΕ ΤΟΥΣ".
Αν ο σκοπός σου αποτύχει τουλάχιστον θα το έχεις απολαύσει.
ποτέ. μην ανησυχεις όμως. όλοι έτσι την πατάνε. :)
ΚΑΛΈΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Θα μάθεις 28 Ιανουρίου , 2009 ώρα 9 και 23 το πρωι
:-)
Τσιαρ απ βρε
Τα γονίδια κάνουν κάποιους ανθρώπους πιο ευαίσθητους
και κάποιους άλλους πιο χοντρόπετσους.
Μπορούμε να προσπαθήσουμε να εξασκηθούμε στο να ξεπερνάμε κάποιες καταστάσεις λίγο πιο ελαφριά,
με το να τροποποιήσουμε την θεώρηση του κόσμου και τα πιστεύω μας,
με το να ορίσουμε άλλες προτεραιότητες,
με το να μην περιμένουμε πολλά από τους ανθρώπους.
Αλλά αν το έχει η κούτρα μας να απογοητευόμαστε από τους άλλους,
είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε ολόκληρη την κοσμοθεωρία μας.
Και ναι, αληθεύει.
ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ.
Συνηθως δεν ειναι δεδομενα αυτα που θεωρουμε σιγουρα.Για αυτο και χρειαζονατι ορισμενα τσεκαρισματα στο ενδιαμεσο.
Καταλαβαινω τι εννοειτε και εχω βγαλει τα συμπερασματα μου...αλλα βρε λεξ να περιμενω μεχρι το 2009? λυπησου με βρε!!
Άννα, δεν είναι θέμα γονιδίων. Οι γονείς μας με τη συμπεριφορά τους μας έκαναν έτσι. Θέμα κοινωνικού περιβάλλοντος.
@ δειμο αντιμετωπιζω προβλημα με το μπλογκ σου, δεν ανοιγει η σελιδα σου...
και με καποια αλλα μπλογκς, μπορει να μου εξηγησει καποιος τι συμβαινει?
Αύρα μου, όλοι απογοητευόμαστε και πληγωνόμαστε κάθε μέρα από πολλούς και πολλές - που παρ' όλ' αυτά δεν το αντιλαμβάνονται ούτε ενδιαφέρονται καν...
Σημασία, επομένως, για μας έχει το τι κάνουμε μετά! Πώς στηνόμαστε πάλι στα πόδια μας και προχωρούμε! Σ' αυτό αξίζει να επικεντρωνόμαστε...
ΧΡΟΝΙΑ σου ΠΟΛΛΑ - σ' έσένα, στον μικρό και στον σύζυγο!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα