Αδικαιολογητα Κεκτημενα..
Επιλέγεις να μπεις σε μια διαδικασία , να κάνεις μια σειρά απο πράγματα με σκοπό να ευχαριστήσεις κάποιους ανθρώπους.Δεν υπάρχει υποχρέωση ειναι καθαρά θέμα επιλογής το πως θα χειριστεις την κατάσταση.Κάποια στιγμή ομως μπουχτίζεις. Αυτό που έκανες με ολη σου την καρδιά δεν το αισθάνεσαι πια.Δεν το αντέχεις αλλο εχει αρχίσει να σε πνίγει, ή απλούτατα δεν μπορείς για την συγκεκριμένη στιγμή.
Τι συμβαίνει τότε?
α) ο αλλος αντιδρά λες και ηταν υποχρεωση σου και τώρα εισαι πολυ κακο κορίτσι
β)διαγράφει οτι εχεις κάνεις μεχρι τοτε λες και δεν εχει σύμβει ποτέ τίποτα
γ) συνειδητοποιείς οτι τα γεγονότα εχουν περάσει στην μνήμη του πολυ διαφορετικά.
Εσυ πως αντιδράς?
α) Εξαγριώνεσαι.Εχεις την επιθυμία να τα σπάσεις ολα, να τα κανεις γυαλιά καρφιά αλλα δεν μιλάς.
β)Του το πετάς κατάμουτρα αλλα ξέρεις εκ τον προτέρων οτι δεν θα το καταλάβει.
γ) Κάνεις τον μ@λ@κ@ και προσποιήσαι οτι δεν συμβαίνει τίποτα
δ) Κόβεις τις φλέβες σου απο απελπισία που δεν σε καταλαβαίνει και οσα έκανες πήγαν χαμένα
Δεν μπορεί θα εχει συμβεί και σε σας!
Τι συμβαίνει τότε?
α) ο αλλος αντιδρά λες και ηταν υποχρεωση σου και τώρα εισαι πολυ κακο κορίτσι
β)διαγράφει οτι εχεις κάνεις μεχρι τοτε λες και δεν εχει σύμβει ποτέ τίποτα
γ) συνειδητοποιείς οτι τα γεγονότα εχουν περάσει στην μνήμη του πολυ διαφορετικά.
Εσυ πως αντιδράς?
α) Εξαγριώνεσαι.Εχεις την επιθυμία να τα σπάσεις ολα, να τα κανεις γυαλιά καρφιά αλλα δεν μιλάς.
β)Του το πετάς κατάμουτρα αλλα ξέρεις εκ τον προτέρων οτι δεν θα το καταλάβει.
γ) Κάνεις τον μ@λ@κ@ και προσποιήσαι οτι δεν συμβαίνει τίποτα
δ) Κόβεις τις φλέβες σου απο απελπισία που δεν σε καταλαβαίνει και οσα έκανες πήγαν χαμένα
Δεν μπορεί θα εχει συμβεί και σε σας!
15 σχόλια:
Ότι κάνω το κάνω επειδή το θέλω στην αρχή.
Για να συνεχίσω να το κάνω πρέπει να νιώθω ότι κάτι παίρνω (όχι απαραίτητα κάτι συγκεκριμένο. Απλά κάτι που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω).
Αν δεν παίρνω κάτι το σταματάω απλά.
Το τι αντίδραση θα έχει ο άλλος λίγο με ενδιαφέρει. Είναι δικό του πρόβλημα και όχι δικό μου.
Δεν γίνεται να με νοιάζει και τι σκέφτηκε ο άλλος! Την στιγμή μάλιστα που σκέφτεται λάθος!
Anonymous? Δεν πάει καλά ο blogger!!!
Καθόλου καλά!!!
Debby!!
Τα έχουμε κάνει όλα δυστυχώς, σε διάφορες φάσεις και με διαφορετικούς ανθρώπους...απλά συμβαίνει....
Αναλόγως με το άτομο αντιδράς.
Γενικά γίνομαι χαλί (ελ.μεταφ.Μ@@@@@@) & πάντα την πατάω.Το συνεχίζω γιατί μου αρέσει να προσφέρω.Τώρα πια αν δώ ότι ο άλλος δεν ....και εγω δεν....
Ακριβώς και χειρότερα μη σου πω! Κάνω υπομονή να περάσει!
Αχ... ναι Αύρα μου, τα έχω δεί κάπου αυτά. κάπου εδώ γύρω! χεχε!
νομίζω πως το να λές εξ αρχής οτι σκέφτεσαι και να κάνεις παραχωρήσεις με δήλωση ("αυτή τη στιγμή κάνω παραχώρηση"! ναι είναι κομμάτι εξωφρενικό, μπορεί να γίνεται και με διακριτικό τρόπο) γλιτώνεις χρόνο και κόπο...
;)
Καλησπέρα!
Κάθε ένας από εμάς αντιλαμβάνεται διαφορετικά την πραγματικότητα. Το κακό είναι όταν η πραγματικότητα του ενός παρεκκλίνει τελείως από την πραγματικότητα του άλλου. Ελπίζω να βρεις λύση γρήγορα.
Αύρα μου, με λίγα λόγια περιγράφεις τη ζωή μου - και πολλών άλλων φαντάζομαι.
Είναι θέμα επιλογής, όπως πολύ σωστά αναφέρεις, και δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι - από ιδεολογία; από καπρίτσιο; από εκπαίδευση; - αντλούμε ευχαρίστηση από το να ευχαριστούμε τους άλλους. Όταν όμως τύχει κάποια φορά να μην μπορούμε, ή ακόμη χειρότερα, αν χρειαστούμε εμείς ένα χέρι βοηθείας, αυτομάτως συνειδητοποιούμε ότι είμαστε οι "κακοί" της υπόθεσης.
Πώς αντιδρώ προσωπικά; Η σκέψη να τα κάνω όλα γυαλιά-καρφιά είναι πολύ ελκυστική - και κάνα-δυο φορές την έχω υλοποιήσει. Το να συνεχίσω να κάνω το μ@λ@κ@ είναι μια λύση που προσωπικά με βρίσκει κάθετα αντίθετη, καθώς εκ των προτέρων ξέρω ότι ο άλλος δεν θα καταλάβει ποτέ τίποτα.
Το πρόβλημα πρέπει να τεθεί στη σωστή του βάση. Εμείς έτσι είμαστε, και ο άλλος είναι αλλιώς. Μπορούμε να συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε; Και αν ναι, με ποιόν τρόπο;
Η απελπισία δεν είναι λύση, και η συζήτηση καλό είναι να γίνει όταν έχουν ηρεμήσει λίγο τα πράγματα. Να πούμε στον άλλο τι και γιατί θα θέλαμε να αλλάξει. Και να επιμείνουμε σε αυτό - δεν είναι άσχημη ιδέα να γινόμαστε και "κακό κορίτσι" καμιά φορά...
Ελπίζω να ηρεμήσεις και να μπορέσεις να σκεφτείς τη συνέχεια.
στην αχαριστία απαντώ με αδιαφορία.
Τίποτα χειρότερο από την έλλειψη φιλοτίμου.
Καλό μου εσύ...
Φιλούθια
α.
Μετά α, β, κι έπειτα γ.
Ποτέ δ. Είμαι πολύ εγωιστής για δ.
-Αλήθεια, σκέφτηκες ότι μπορεί να υπάρχει και ε;
Του το πετάς κατάμουτρα. Να είσαι σίγουρη ότι κάνει πως δεν καταλαβαίνει...
Επειδη το ποστ ηταν λιγο αοριστο θα ηθελα να διευκρινησω οτι συνεβησαν δυο γεγονοτα.Το ενα στον εργασιακο χωρο και το αλλο στο σπιτι.
Και τα δυο τελικα οφειλονται σε μενα .Ειμαι αυτη που ειμαι και επιτρεπω στο εαυτο μου να μπλεκεται σε δυσκολες καταστασεις.Δεν μπορω να το εξηγησω διαφορετικα.
Ισως τελικα να μην φταιει η αχαριστια ή οτι η πραγματικοτητα του ενος αποκλινει απο την πραγματικοτητα του αλλου.Ισως να φταιω μονο εγω που δεν τον αντιληφθηκα απο την αρχη ΚΑΙ ΑΦΗΝΩ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΣΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.
φιλια σε ολους
ταυρινα κανονικότατη.
Όχι καβγάδες! Θα εκτονωθείς αλλά πάλι δε θα καταλήξεις πουθενά (γνώμη μου)! Απλά πάρε το μάθημά σου & όπου έχει ξανασυμβεί & δε θές να ξαναζήσεις τα ίδια βάλε "Χ" & προχώρα. Επίσης, όπως έγραψα & στη Debby σήμερα: μάθε να σνομπάρεις κάπου-κάπου! Θα δεις πως θα γίνεις αυτομάτως περισσότερο "υπολογίσιμη"...
Φιλιά & "μη στεναχωριέσαι πολύ για μαλακιούλες"!
Είναι μάλλον δύσκολο όταν από τη φύση σου έχεις μάθει να προσφέρεις τον ίδιο σου τον εαυτό ξαφνικά να αλλάξεις.
Βέβαια όταν καμμιά φορά τα χαστούκια είναι απανωτά τότε ίσως απλώς να βάζεις λίγο μυαλό.
Από προσωπική εμπειρία μιλάω βέβαια!
ΥΓ. Για τους άλλους πάντα αυτός που δίνετε είναι ο Μ@λ@κ@ς!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα