Γιατι αγαπητή Αύρα διατηρείς ετούτο το blog?
Διαβάζοντας ολα αυτα που συμβαίνουν στην μπλοκόσφαιρα τους τελευταίους δυο μήνες, ένιωσα την ανάγκη να εξηγηθώ!! Θέτω λοιπόν στον εαυτο μου το ερώτημα....
Γιατί αγαπητή Αύρα διατηρείς ετούτο το blog?
Εξηγούμαι λοιπόν για να μην παρεξηγούμαι!
Ομολογώ πως ανέκαθεν είχα την ταση να καταγράφω τη ζωή μου.Μικρούλα είχα εκείνα τα ροζ μπλοκάκια με τις καρδούλες, τα συννεφάκια , τα λουλουδάκια κλπ.
Λιγο αργότερα συνήθιζα να κρατώ τα τεκτενόμενα επιγραμματικά και συνθηματικά.Φοβόμουν μην πέσουν οχι τόσο στα χέρια των γονιών μου οσο της μικρής αδερφής μου και γινόμουν βούκινο!
Τελειώνοντας το σχολείο και βγαίνοντας στην πραγματική ζωή αυτή η συνήθεια έλαβε τέλος.
Πριν απο 6-7 μηνες όμως, περιπλανόμενη στο διαδίκτυο γνώρισα εναν καινούριο κόσμο.
Τον κόσμο της μπλοκόσφαιρας.Αρχικά ενθουσιάστηκα.Λέγοντας αρχικά εννοώ οτι τον τελευταίο καιρό εχω μια πικρή γεύση στα χείλη...Χαμός στην μπλοκοκοινωνία....
Μπλοκάκια που κλείνουν, μπλοκακια που βριζουν, μυνήσεις, συλλήψεις....Χαμος ......γιατι βρε παιδια?
Eπίσης ακούω και το εξης φιλοσοφημένο (!)...''δεν με νοιάζει αν και πόσοι με διαβάζουν''
Και αναρωτιεμαι η γυναίκα, αν καλέ μου δεν σε νοιάζει γιατι δεν γραφεις στο τετραδιο σου?
Εμενα λοιπον μ' άρεσει να με διαβάζουν!!Ανυπομονώ να βρω σχόλια πάνω στα κειμενάκια μου.Να μοιραστούν και αλλοι τις ανησυχίες μου, να χάρουν μαζί μου, να μου πουν δυο παρήγορα λόγια οταν τα χρειάζομαι, να διαφωνήσουν ή να συμφωνήσουν με τα ζητήματα της επικαιρότητας που προβληματίζουν ολους μας.
Ετσι σύντομα και σχεδον επιγραμματικά αυτοί ειναι οι λόγοι που διατηρώ ετούτο το blog. Ελπιζω να σας εμπνέουν λιγο τα κειμενάκια μου , να σχολιάζετε που και που και αν κάνω και κανα λαθάκι να το παραβλέπετε....
Σας φιλώ γλυκά!
Γιατί αγαπητή Αύρα διατηρείς ετούτο το blog?
Εξηγούμαι λοιπόν για να μην παρεξηγούμαι!
Ομολογώ πως ανέκαθεν είχα την ταση να καταγράφω τη ζωή μου.Μικρούλα είχα εκείνα τα ροζ μπλοκάκια με τις καρδούλες, τα συννεφάκια , τα λουλουδάκια κλπ.
Λιγο αργότερα συνήθιζα να κρατώ τα τεκτενόμενα επιγραμματικά και συνθηματικά.Φοβόμουν μην πέσουν οχι τόσο στα χέρια των γονιών μου οσο της μικρής αδερφής μου και γινόμουν βούκινο!
Τελειώνοντας το σχολείο και βγαίνοντας στην πραγματική ζωή αυτή η συνήθεια έλαβε τέλος.
Πριν απο 6-7 μηνες όμως, περιπλανόμενη στο διαδίκτυο γνώρισα εναν καινούριο κόσμο.
Τον κόσμο της μπλοκόσφαιρας.Αρχικά ενθουσιάστηκα.Λέγοντας αρχικά εννοώ οτι τον τελευταίο καιρό εχω μια πικρή γεύση στα χείλη...Χαμός στην μπλοκοκοινωνία....
Μπλοκάκια που κλείνουν, μπλοκακια που βριζουν, μυνήσεις, συλλήψεις....Χαμος ......γιατι βρε παιδια?
Eπίσης ακούω και το εξης φιλοσοφημένο (!)...''δεν με νοιάζει αν και πόσοι με διαβάζουν''
Και αναρωτιεμαι η γυναίκα, αν καλέ μου δεν σε νοιάζει γιατι δεν γραφεις στο τετραδιο σου?
Εμενα λοιπον μ' άρεσει να με διαβάζουν!!Ανυπομονώ να βρω σχόλια πάνω στα κειμενάκια μου.Να μοιραστούν και αλλοι τις ανησυχίες μου, να χάρουν μαζί μου, να μου πουν δυο παρήγορα λόγια οταν τα χρειάζομαι, να διαφωνήσουν ή να συμφωνήσουν με τα ζητήματα της επικαιρότητας που προβληματίζουν ολους μας.
Ετσι σύντομα και σχεδον επιγραμματικά αυτοί ειναι οι λόγοι που διατηρώ ετούτο το blog. Ελπιζω να σας εμπνέουν λιγο τα κειμενάκια μου , να σχολιάζετε που και που και αν κάνω και κανα λαθάκι να το παραβλέπετε....
Σας φιλώ γλυκά!
αναρτήθηκε από το χρήστη AVRA στις
5:12 μ.μ.
19 σχόλια:
Γλυκά φιλάκια κι από μένα Αύρα μου!
πάρε ένα σχολιάκι
για το ειλικρινές ποστάκι.
δε στέλνω φιλάκι
γιατί για ναμη παρεξηγηθώ λιγάκι.
:)
Μπορεί βρε να μην έχει τετράδιο το παιδί και να του τελείωσε και το στυλό...
Το keyboard και ο σκληρός δεν τελειώνουν ποτέ... :ppp
Δεν έχω ούτε δυο μήνες στη blogοσφαιρα, και από η πρώτη ερώτηση που χρειάστηκε να απαντήσω, ήταν "γιατί στα κομμάτια το άνοιξες αυτό, τι θες και γράφεις;"
Στην αρχή ήταν όντως λίγο περίεργα, ήθελα να γράψω και έψαχνα θέμα. Στα ροζ μπλοκάκια με τις καρδούλες έγραφα σελίδες ολόκληρες, και δω μέσα δεν ήξερα τι να πω.
Μα μετά ανακάλυψα κι εγώ πως είναι ένας καινούριος κόσμος. Ναι, έτρεμα μήπως τα μπλοκάκια της παλιάς μου εφηβείας πέφτανε σε λάθος χέρια, αλλά τώρα περιμένω πώς και πώς μια απάντηση στα κειμενάκια μου. Θα μοιραστώ την ανησυχία μου, θα συμφωνήσω, θα διαφωνήσω, θα προβληματιστώ, θα γελάσω, θα πληροφορηθώ, θα αποκτήσω νέους συνομιλητές - ναι, η ζωή αποκτά νέο ενδιαφέρον.
Συνέχισε με τα ωραία σου κειμενάκια, και μεις θα συνεχίζουμε να σε διαβάζουμε γιατί μας αρέσεις!
@ an-lu
ανταποδιδω σταυρωτα :-)
@ padrazo
σχολιακι, ποστακι εκανες και ριματακι....γιατι να παρεξηγηθεις καλε?
@ darthiir the abban
...ε μα !... ολο εξυπναδες ειναι μερικοι - μερικοι
@ αννα μου
χαιρομαι που με καταλαβαινεις
την καλησπερα μου σε ολους!
Α γειά σου κούκλα μου :)
Συμφωνώ! Το να διαβάζουν τα γραφτά σου είναι επικοινωνία. Και γράφεις για να επικοινωνείς με άλλους. Με τον εαυτόν σου το κάνεις και χωρίς να γράφεις δημόσια. 'Αντε, να γράψεις στο δικό σου τεφτέρι. Αν γράφεις σε δημόσιο χώρο όπως το βλογ, το κάνεις για να σε διαβάσουν. Κι αν δεν σε διαβάζουν δεν νομίζω ότι σε αφήνει αδιάφορο/η
ΚΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟ ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΝΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
:-))))
Avra, να σου πω.
Οταν άρχισα να γράφω το δικό μου αναρωτήθηκα και εγω γιατί να το κάνω.
Λέω λοιπόν ότι φτιάχνοντας ενα μπλόγκ ουσιαστικά είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα του σαλονιού σου στον περαστικό κόσμο. Αφήνεις καφέ και κουλουράκια, στολίζεις με λουλούδια και όποιος θέλει ας περάσει να τον τρατάρεις.
Όταν δεν είχα σχόλια στο δικό μου αισθανόμουν σαν να με έφτυνε όλος ο κόσμος!
Οταν άρχισα να έχω πέταξα την σκούφια μου!
Ειναι ανθρώπινο να επιζητούμε την επαφή. Πολύ περισσότερο με δεκάδες ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνωρίζαμε.
Οσο για τους μπλόγκερς που βρίζουν και κάνουν μηνύσεις... ε δεν βαριέσαι ... δεν είναι όλα τα σπίτια φιλόξενα και δεν επιδιώκουν όλοι μια απλή επαφή.
Μην ξεχνάς ότι υπάρχουν πολλά μπλογκς που φτιάχτηκαν με την πρόθεση της προσωπικής προβολής ή την εξεύρεση πελατείας για άλλα "προϊόντα" τους.
Δεν πειράζει.
Ας μην μπαίνουμε σε αυτά τα σπίτια.
Εσύ συνέχισε να φτιάχνεις το μπλοκάκι με τις καρδούλες σου και ακούμπα το στο μπλόγκ και εμείς οι φίλοι σου θα είμαστε εδώ να σε διαβάζουμε!
Eγω πάντως δεν σε εχω διαβασει ποτε.
Ακομα και αυτο το σχολιο το εγραψα χωρις να σε διαβασω.
:-P
@ λεξ
αυτη σου η ικανοτητα ειναι εντυπωσιακη...εσυ και ο Ντειβιντ μονο (και μην ρωτησεις ποιος Ντειβιντ!)
..Ξέρεις τι χαρά έκανα όταν είδα τα πρώτα μου σχόλια ;:-)))))
Τώρα έχω μεγαλύτερη χαρά γιατί καθημερινά με κάποιους εδώ σε αυτό τον ΄΄απρόσωπο ΄΄ χώρο που δεν τους γνωρίζω και δεν εχω δει ποτέ μου ...
..λεω και μοιράζομαι πολλά περισσοτερα πραγματα και ουσιαστικότερα .... από αυτά που θα έλεγα σε αυτούς που έχω κάθε μερα δίπλα μου και τους βλέπω ..
Καλό σου μήνα και πολλά φιλάκια!!
@@
<
%
Με κάνεις και αναρρωτιέμε τώρα...
Από την μια λες εδώ ότι ο στόχος είναι η επικοινωνία και στα σχόλια σου στο δικό μου λες εμμέσως πλην σαφώς ότι σε φοβίζει η περίπτωση αυτή η επικοινωνία να γίνει πιο κοντινή.
Εκτός και αν εξαιρούσες τους bloggers .
Συγνώμη αν κατάλαβα κάπου λάθος :-)
Δεν χρειάζεται να απολογούμαστε! Αλλά αν θέλουμε να το κάνουμε τότε καλός! Όλοι γράφουμε για κάποιο λόγο, άλλοι καλά άλλοι λιγότερο καλά! Απλά κάτι έχουμε σκεφτεί και θέλουμε κάποιος να το διαβάσει και κάποιος να αφήσει ένα σχολιάκι για να χαρούμε! Έτσι απλά!
Έχε υπ όψιν σου ότι εκτός εκείνων που σου στέλνουν κάποιο μήνυμα υπάρχουν και αρκετοί άλλοι που απλώς σε διαβάζουν και σιωπούν... μην τους υποτιμάς.
@ ασκαρδαμυκτι μου,
φυσικα και δεν τους υποτιμω ,απλα ειπα ποσο μ'αρεσει να βρισκουν ανταποκριση αυτα που γραφω και μια αποδειξη ειναι οταν καποιος σχολιαζει.Κυριως ομως αναφερομουν σε εκεινους που λενε οτι δεν τους νοιαζει αν τους διαβαζουν.
@ allitnil μου, σε καμια περιπτωση δεν απολογουμαι....εξηγουμαι! :-))
@ deppy σαφεστατα μ' αρεσει η επικοινωνια, αλλωστε το γραφω αυτο και στο σχολιο που σου αφησα, οπως επισης θαυμαζω αυτους που ερχονται σε επαφη ειτε στο χωρο του blogging ειτε μεσα απο τα chatrooms.Επειδη ομως εχουν συμβει διαφορα δεν κρυβω οτι με φοβιζει η αμεση επαφη, face to face, με καποιον που ξερω μονο απο την οθονη του υπολογιστη μου.
καλο μηνα σε ολους!
αυτά που γράφεις είναι ό,τι σκεφτόμουν κι εγώ αυτές τις μέρες
ίσως να μαι και πιο παλιά από σένα στο μπλογκοχωριό δεν πρόσεξα
όλοι χαιρόμαστε να βρίσκουμε σχολιάκια αλλοίμονο
εκείνο που σκεφτόμουν είναι πόσο αυτά μερικές φορές μας επηρρεάζουν αύρα...
όχι όταν γίνονται και τί λένε (αυτό είναι άλλο κεφάλαιο)αλλά όταν εσκεμμένα δεν γίνονται
Είναι σαν μια -φαντάσου- γειτονιά ενός χωριού,που κάποια στιγμή κάποιος γείτονας θα 'παρεξηγηθεί από κάτι που κατάλαβε λάθος,έμαθε λάθος ...μιλάω μεταφορικά,πιστεύω με καταλαβαίνεις..και πληγώνει ξέρεις το να σε αγνοοούν άτομα,έστω κι αν εδώ είναι απλά διαδίκτυο,κάπου κάπως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πολλά,κυρίως το ό,τι δεν μπορούμε να είμαστε αρεστοί με όλους και σε όλους
Καλημέρα αύρα και συγνώμη για το "κατεβατο"
χαμογελάκι
alkyoni καλημερα,
μετα απο πολυ παρε δωσε κατι θα παρεξηγηθει ειτε απο τη μια πλευρα ειτε απο την αλλη.Μεσα στο προγραμμα ειναι και αυτο.Σιγουρα δεν ειναι δυνατον να ειμαστε αρεστοι σε ολους καμια φορα αλλωστε δεν τα βρισκουμε ουτε με τον εαυτο μας! :-))
Kαλημέρες και απο μένα, ξέρεις έχουμε την ίδια άποψη και χαίρομαι γι αυτό, είναι ωραίο να μπαίνεις στη σελίδα σου και να βλέπεις οτι κάποιος την είδε και είχε και κάτι να σου πει.
:ο)
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα