η ζωή

Σκέψεις ανακατεμένες τριγυρίζουν στο μυαλό μου...
γενικά είμαστε καλά ...αλλα αυτό αφορά μόνο έμας τους τέσσερις...κοντινοί μου άνθρωποι και αγαπημένοι περνάνε δύσκολα. Δύσκολα απο διάφορες απόψεις, ετσι όταν νοιάζεσαι και αγαπάς δεν σου φτάνει να είσαι μόνο εσύ καλά πρέπει να είναι και εκείνοι...

Γιατί η ζωή να είναι πολύπλοκη ? Γιατι ρε γαμώτο να υπάρχουν καθίκια που δεν νοιάζονται τον ανθρωπό τους ? Πόσο δύσκολο είναι να προσφέρεις λίγη αγάπη στη μάνα του παιδιού σου ? Γιατι να υπάρχουν οικονομικα προβλήματα? Να φτάνει στιγμή που να μην μπορείς να πληρώσεις το ενοικιό σου ? Γιατι να μην είμαστε υγιείς? Πως γίνεται κάποιοι να δέχονται απανωτά κτυπήματα , το ένα πίσω απο το άλλο ?
Αδικο δεν είναι να υπάρχει τόση ταλαιπωρία , στους αγαπημένους μας και να μην μπορούμε να βοηθήσουμε....?

Τα δικά μας οικονομικά έτσι και έτσι. Στενάχωρα και αβέβαια, εδω και πολύ καιρό, κυρίως απο την πλευρά του έτερου ήμισυ । Με ενοχλεί που δεν αισθανομαι καμιά ασφάλεια πλέον. Που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε , να σχεδιάσουμε να ονειρευτούμε.... αλλα και αυτο ως ενα σημείο διότι εχουμε τα πολυτιμότερα, την υγεία μας και την αγάπη μα. Αυτή η αίσθηση αγάπης και έρωτα που υπάρχει διάχυτη μέσα μας πολλές φορές με τρομάζει ।Φοβάμαι μην συμβεί κάτι και το χάσουμε. Νιωθω ενοχικά για τους υπόλοιπους που ζουν είτε με αδιάφορες σχέσεις ή με καθίκια....Δεν θέλω να είναι δεδομένο αν και συχνά το απολαμβάνω σαν να είναι και τότε ξεπηδάνε οι διαθέσεις ξανά και ξανά!!

και αισθάνομαι τόσο τυχερή !