Μια νύχτα δύσκολη...

Η ώρα 11.00 μμ, με έχει πάρει εδώ και μια ώρα ο ύπνος στον καναπέ , με σκουντάει ο καλός μου να πάμε στο κρεβάτι. Ξυπνάω με πόνο στην κοιλιά.Διαφορετικός απο τα προηγούμενα πονάκια. Δεν δίνω αρχικά σημασία. Πάμε στην κρεβατοκάμαρα. Ο άντρας μου σέρνεται, πέφτει δίπλα και κοιμάται στο λεπτό. Υστερα απο λίγα λεπτά τον ξυπνάω.

-Αγάπη μου δεν είναι ο ίδιος πόνος με συνήθως έχει απλωθεί σε όλη την κοιλιακή χώρα και επιπλέον δεν ''ακούω'' το μωρό.

-Καρδιά μου κοιμήσου είσαι κουρασμένη. Αύριο το πρωί θα είσαι μια χαρούλα.

-Ναι αλλά το μωρό δεν κουνιέται...

-Θα κοιμάται και... τσουπ τον ξαναπαίρνει ο ύπνος.

Περνάει ακόμη κανα πεντάλεπτο, τον ξανασκουντάω

-ξύπνα είιμαι χάλια , πρέπει να κάανουμε κάτι να το ξυπνήσουμε.

-ΕΕΕΕ! Τι έγινε ?

-Σήκω σου λέω πρέπει να βρούμε τρόπο να ξυπνήσουμε το μωρό , δεν κουνιέται και πονάω πολύ.

-Βρε ματάκια μου κοιμάται το μωρό , μην ανησυχείς, δεν είναι κρίμα να το ταράξουμε?

-Τέτοια ώρα το μωρό δεν κοιμάται ποτέ, κάνει πάρτυ τα βράδια, το ξέρεις.
Σήκω σε παρακαλώ πρέπει να ξυπνήσει , νομίζω οτι στο ντουλάπι έχω σοκολάτα, αυτή θα βοηθήσει.

Δεν μιλάει, νομίζω οτι ακούω εναν μικρό αναστεναγμό και σηκώνεται.Γυρνάει με καραμέλες

-Δεν βρήκα σοκολάτα...

Τρώω τις καραμέλες και το μικρούλι κουνιέται μια δυο φορές.Ανακουφίστηκα λίγο αλλά η κοιλιά μου πόναγε τόσο....το μονο που μπορω να υποθέσω είναι οτι ισως η ενόχληση να ηταν απο το έντερο...πέρασε κανα δίωρο . Χαιδεύαμε την κοιλίτσα και έκανα υπομονή , τελικά μας πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα μια χαρά ευτυχώς!!!!!

Συγνώμη βρε αγάπη μου είσουν πτώμα και δεν σε άφηνα να ηρεμήσειςς αλλα δεν ηταν η ιδέα μου. Αισθανόμουν φρικτά!!!