‘’ όπου όλοι οι άλλοι βλέπουν γκρί , εσύ βλέπεις μόνο μαύρο ‘’

Υπάρχουν φορές που το Αδιέξοδο μας κτυπάει την πόρτα , στέκεται στο κατώφλι μας και μας περιπαίζει.

Το Αδιέξοδο θα περίμενες οτι είναι αντικειμενική έννοια. Λάθος είναι εντελώς υποκειμενικό. Βρίσκεται εκεί που όλοι οι άλλοι βλέπουν λύσεις . Διότι απλούστατα είναι δικο σου. Αφορά μόνο εσένα και είναι τρομερά δύσκολο να βγεις απο το σκοτάδι του.

Σε αυτές τις περιπτώσεις σηκώνεις τα χέρια ψηλά και αναζητάς βοήθεια απο το περιβάλλον σου.
Το να εχουν βιώσει την ιδια κατάσταση με σένα και να έχουν βγεί νικητές είναι το ποθούμενο.Ετσι ξέρεις που να στραφείς. Ακολουθείς την πεπατημένη. Βαδίζεις στα σίγουρα.
Το να βρουν τη μαγική λεξούλα που θα σου απαλύνει τον πόνο ή που θα διώξει το πρόβλημα είναι το προσδοκώμενο.
Τον να σταθούν απλώς δίπλα σου, να στρέψουν το βλέμα τους πάνω σου και να ακουμπήσουν στοργικά τον ώμο, ειναι καλοδεχούμενο.

Κάποτε όμως τίποτε απο τα παραπάνω δεν αρκεί. Διότι πνίγεσαι, ασφυκτιάς. Ολα και όλοι εξαφανίζονται. Δεν φταίει κανείς . Μόνη σου το προκαλείς. Ουτε εσύ το θέλεις, ερχεται μόνο του και είναι αδύνατον να το αποτρέψεις.
Τότε τα σχόλια κλείνουν, οι συζητήσεις σταματάνε και περιμένεις να ξαναβγεί ο ήλιος. Ξέρεις οτι θα συμβεί. Πάντα συμβαίνει. Δεν επιτρέπεις το αντίθετο.


Χρειάζεσαι μόνο το χρόνο σου.





(Στην παρούσα φάση δεν αντέχω την πραγματικότητα.......)