H παγίδα του ''ΝΑΙ''

Διάβασα το παρακάτω άρθρο. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον γι' αυτο το παραθέτω αυτούσιο :




Αρθρο της Εβδομάδας
29/5/2007 10:9
H παγίδα του «ΝΑΙ»

Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Την τελευταία εβδομάδα, πόσες φορές πιάσατε τον εαυτό σας να λέει «ναι» ενώ θέλατε να πείτε «όχι», ή να λέτε ναι και στη συνέχεια να υποφέρετε τις συνέπειες; Πόσες φορές ωθείτε τον εαυτό σας στα άκρα, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης επειδή έχετε να τελειώσετε εργασίες μέχρι μια συγκεκριμένη προθεσμία για την οποία είπατε «ναι» εννοώντας όχι, επειδή έχετε μια λίστα με δουλειές που πρέπει να γίνουν, ή επειδή έχετε τις επιθυμίες και τις προσδοκίες σας στις οποίες αισθάνεστε υποχρεωμένοι να πείτε «ναι, πρέπει να γίνουν».
Και όταν πνίγεστε και κάποιος έρθει και σας ζητήσει μια χάρη, απαντάτε «λυπάμαι, πνίγομαι στη δουλειά αυτή τη στιγμή», ή μήπως λέτε «ναι, για να δω τι μπορώ να κάνω για σένα...». Αν λοιπόν τείνετε να δίνετε τη δεύτερη απάντηση, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθείτε για ποιο λόγο το κάνετε.
Λέμε «ναι» αλλά θέλουμε να πούμε «όχι»: τι εννοούμε;
Όταν λοιπόν λέτε «ναι» χωρίς να το εννοείτε, θα πρέπει να αναρωτηθείτε τι λέτε στους γύρω σας, ή ακόμα καλύτερα, τι νομίζετε ότι λέτε στους γύρω σας; Μήπως πέφτετε στην παγίδα του «ναι» επειδή θέλετε να πιστεύουν οι γύρω σας ότι:
· Είστε εξαιρετικά ικανό και αποτελεσματικό στις ενέργειές του άτομο
· Είστε υπεύθυνο και αξιόπιστο άτομο
· Είστε αναντικατάστατος/η
· Είστε ιδιαίτερα φιλόδοξος/η και τίποτα δε σας σταματά
· Είστε εργατικός/η και αξίζετε το μισθό σας ή τη θέση ή τα προνόμια που έχετε
Πράγματι, πολλοί από τους παραπάνω λόγους ευσταθούν. Όμως, όταν διαρκώς λέτε «ναι», πώς πραγματικά το αντιλαμβάνονται οι άλλοι; Πώς ακριβώς εισπράττουν αυτή σας την ετοιμότητα; Μήπως τελικά σας βλέπουν σαν ένα σίγουρο μέσο να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους με τον λιγότερο κόπο και διαπραγμάτευση;
Λέγοντας «ναι», τι λέτε υποσυνείδητα στον εαυτό σας και τους άλλους;
Ίσως ότι...
· Δε δίνετε αξία στο χρόνο σας
· Δε δίνετε αξία στους δικούς σας στόχους και ανάγκες
· Δεν έχετε θέσει σωστά όρια και αποτελείται εύκολο «στόχο»
· Δε σέβεστε τον εαυτό σας, οπότε γιατί να σας σεβαστούν οι άλλοι;
Γιατί το κάνουμε αυτό;
Επειδή δημιουργούμε τη δική μας εμπειρία της πραγματικότητας με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αναπαριστούμε διάφορες καταστάσεις μέσα μας. Έτσι, αν λέμε μέσα μας ότι απαντώντας «ναι» σε κάθε τι που μας ζητάνε οι άλλοι είμαστε αξιόπιστοι, μοναδικοί, καταπληκτικοί, αναντικατάστατοι, κοκ, τότε θα συνεχίζουμε να λέμε «ναι», για να διατηρούμε τη συγκεκριμένη θετική αυτοεικόνα, παρόλο που η κοινή λογική ή οι φίλοι μας υποδεικνύουν ότι θα έπρεπε να λέμε και όχι που και που.
Μια άλλη εξήγηση αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι το άτομο που διαρκώς λέει «ναι» πιθανότατα το έχει μάθει από μικρή ηλικία μέσα από την οικογένειά του. Όταν στην οικογένεια δεν ενθαρρύνεται η προσωπική έκφραση του κάθε μέλους της, όταν το οικογενειακό μότο είναι «γινόμαστε θυσία για τους άλλους και δε σκεφτόμαστε τον εαυτό μας» και όταν διδάσκεται το παιδί ότι το «όχι» αποτελεί αγένεια, τότε πολύ εύκολα υιοθετεί αυτές τις απόψεις και τις διατηρεί και στην ενήλικη ζωή του.
Αυτού του είδους τα μηνύματα τα περνάει η οικογένεια μέσα από την πράξη, χωρίς να τα διδάσκει ξεκάθαρα, κι έτσι μεγαλώνοντας κανείς έχει γαλουχηθεί με αυτά χωρίς απαραιτήτως να τα συνειδητοποιεί.
Πολλοί άνθρωποι δε λένε «όχι» γιατί φοβούνται να πουν την αλήθεια, δε θέλουν να εκφράσουν προσωπική γνώμη από φόβο του πώς θα τους κρίνουν οι άλλοι, επιθυμούν να είναι αρεστοί και να μην αναλάβουν την ευθύνη της γνώμης και της διαφορετικότητάς τους σε περίπτωση που αρνηθούν κάτι σε κάποιον.
Μαθαίνοντας να λέμε «όχι»
Μια από τις σημαντικότερες επιλογές που έχουμε στη ζωή μας είναι να επιλέξουμε τις προτεραιότητές μας. Το τι κάνουμε, το πώς το πετυχαίνουμε και το αποτέλεσμα των πράξεων μας είναι αποτέλεσμα των επιλογών που έχουμε κάνει και των προτεραιοτήτων που θέτουμε σε κάθε έργο ή δραστηριότητα που έχουμε να κάνουμε.
Έτσι, όταν κάποιος λέει «ναι» αλλά εννοεί «όχι» και δεν τολμάει να το εκφράσει, πιθανότατα αισθάνεται στρεσαρισμένος, εκνευρισμένος με τον εαυτό του και τους άλλους, απογοητευμένος: αυτό σημαίνει ότι το συγκεκριμένο άτομο δεν έχει θέσει τις προτεραιότητές του σωστά.
Η σωστή επιλογή θα ήταν να λέει «όχι» πιο συχνά. Όταν αισθάνεστε ότι το «όχι» είναι η κατάλληλη απάντηση, απλώς θα πρέπει να το πείτε! Για να πει κανείς «όχι» θα πρέπει να το πει ευγενικά, με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είναι ευκολότερο να ξεκινήσει να λέει κανείς «όχι» σε μικρά ζητήματα και στη συνέχεια να περάσει στα μεγαλύτερα.
Το να γνωρίζει κανείς πότε να πει «όχι» βοηθάει το άτομο να αναλάβει τις ευθύνες του, να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να διατηρήσει την ψυχική του υγεία και ηρεμία. Τελικά, το να λέει σε όλα «ναι» όχι μόνο είναι ψυχολογικά κουραστικό, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι και ανέφικτο, ειδικά στον επαγγελματικό χώρο. Επιλέγοντας λοιπόν που θα πει κανείς «ναι» και που «όχι», διασφαλίζει την επιτυχία του σε ορισμένα σημαντικά έργα και δεν αναλώνεται σε μικροπράγματα που τελικά δε μετρούνε.
Καλλιεργώντας την αυτοπεποίθησή του, το άτομο επιλέγει πότε θα πει «ναι» και πότε «όχι», χωρίς να προσπαθεί να γίνει αρεστό καταπιέζοντας τον εαυτό του. Βάζοντας όρια στον εαυτό του και τους άλλους διατηρεί καλύτερες ισορροπίες στη ζωή του και τελικά βγαίνει κερδισμένο.