δεν υπάρχει...

Η αγάπη των παιδιών μας τόσο δυνατή, τόσο έντονη που σου δημιουργεί συναισθήματα ανεπανάληπτα. Δεν ξέρω αν μπορώ να συγκρίνω μια τέτοια αγάπη με άλλη.

Διαβάζω τους αγαπημένους μου μπλόγκερς, και τις αφηγήσεις τους για τα παιδιά τους και μπαίνω κατευθείαν στην ψυχολογία τους. Συγκίνηση, δάκρυα στα μάτια, θαυμασμός, χαμόγελα ευτυχίας και αλλοτε ντρανταχτά γέλια.

Δεν υπάρχει, απλώς δεν υπάρχει...Η σχέση που αναπτύσεται αναμεσα στον γονιο και στο παιδί...δεν υπάρχει...!!

Οταν ο γιος μου στην προσπαθειά του να μου δείξει την αγάπη του μου λέει λογάκια όπως '' μαμά μου δεν μπορω να αντέξω την τόση σου γλύκα!! '' τι μπορώ να κάνω η γυναίκα παρα να λυποθυμώ απο ευτυχία!!

οταν σφίγγει τα χέρια του γύρω απο τον μπαμπά του και του λέει σ'αγαπώ...υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία ?

οταν βλεπω την μόλις 2,5 χρονων κόρη μου ,να΄πιανει τον μπαμπα απο το χέρι και να του λεει με σπαστά λογάκια '' μπαμπά κάτσε θα σου πω παραμύθι τώρα, και συνεχίζει με τις μασημένες της κουβεντούλες να μιλά '' δεν μπορώ παρα να σκεφτώ οτι είναι οι πιο όμορφες μπερδεμένες κουβεντούλες που εχω ακούσει ποτέ μου....!

και βέβαια η πιο γλυκιά της λέξη '' μανούλα μου, μανούλα μου''

αχ! απλως δεν υπάρχει σας λέω!!!