Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008

Σε αναμονή

Ο γιος μου έκανε κάποιες εξετάσεις γιατί ''πιάσαμε'' κάτι περίεργο στους λεμφαδένες του.
Συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο σημαντική είναι η αγκαλιά , η επαφή, η υγεία των αγαπημένων μας. Ποια πράγματα εχουν ουσία. Θεωρούμε δεδομένη τη ζωή μας . Με δάκρυα στα μάτια είπα στον άντρα μου οτι αν πάθει κάτι το παιδί θα τρελαθώ ...... και το εννοώ...

Απο την άλλη μεριά ομως κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν μπορώ να μείνω ψύχραιμη , που το μυαλό μου τρέχει πάντα στο κακό. Είμαι αρνητική και πανικοβάλλομαι !!! Ειδικά οταν πρόκειται για τα παιδιά χάνω το έδαφος κατω απο τα πόδια μου.

Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008

Πολυτεχνείο

''....θα έπρεπε να καταργηθεί αυτή η μέρα....'' το είπε κάποιος γνωστός μου και έβγαλα καντήλες !!

Σκεφτόμουν τη χθεσινή επέτειο και εκνευρίζομαι....εκνευρίζομαι που μας εχουν αναγκάσει να μην πηγαίινουμε στην πορεία, εκνευρίζομαι που απαξιώνουν τη σπουδαιότητα της ημέρας και πολυ φοβάμαι οτι κατευθύνουν την καταργησή της...!


Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση ... και αναρωτιεμαι Δημοκρατία υποτίθεται οτι έχουμε σωστά ? Γιατί λοιπόν η Δημοκρατία δεν φροντίζει να διασφαλίσει αυτη τη μέρα. Νέοι άνθρωποι χάθηκαν και οι περισσοτέροι το θεωρούν απλώς σχολική γιορτή και μέρα για τραμπουκισμούς!

Λυπάμαι....

Τετάρτη, Νοεμβρίου 12, 2008

ομορφα!

Πόσο όμορφα ειναι τα πρωινα! το είχα ξεχάσει κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Αν και βγήκα εξαντλημένη και πολυ αγχωμένη απο το πρωινο τρέξιμο...ώρες ώρες νιώθω η προσωποποίηση της θρυλικής Μαίρης Παναγιωταρά...


(Μια μέρα μιας Μαίρης ( Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά )


Στίχοι:
Λουκιανός Κηλαηδόνης

Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου


Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό.
Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολύ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά-καλά,
λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά
και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.

...........................................)
...

Και μετα απο αυτη τη σύντομη μουσική παρένθεση συνεχίζω....αν και εξαντλημένη λοιπόν μόλις φόρεσα τα ομορφά μου και ένιωσα το πρωινό αεράκι στο προσωπό μου ξέχασα την κούραση και όλα τα υπόλοιπα. Με τις μελωδίες του angel έφτασα στο γραφείο οπου αντίκρυσα για άλλη μια φορά μια εικόνα παρόμοια με αυτή που εχω αναρτήσει στο προηγούενο πόστ αλλα και πάλι ευχαριστημένη είμαι.Απιστευτο να φτάσω στο σημείο να επιθυμώ τόσο την δουλειά μου, οσο και να μου το ελεγε κάποιος δεν θα το πίστευα....

Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

να 'μαστε...





Και να ' μαστε πάλι εδ'ω....5 μήνες μετά επιστροφή στον εργασιακό μου χώρο.

Βρήκα τα ''ασυμμάζευτα'' στο γραφείο....αλλα είμαι πεπεισμένη οτι μέχρι το τέλος της χρονιάς θα βάλω μια τάξη .

Εξακολουθεί να με αγχώνει το τετράπτυχο...2 παιδιά, σπίτι , σύζυγος, εργασία αλλα παρόλα αυτα ειμαι χαρούμενη που βγήκα απο το σπίτι. Μου κάνει καλό, δεν πολυσκέφτομαι αυτα που δεν πρέπει να σκέφτομαι!

καλη μου επάνοδο λοιπόν!!!