ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ....


[....

ΤΣΙΚΝΟΠΕΦΤΗ ΦΤΙΑΧΝΑΝ ΤΟ ΠΑΣΤΟ

«Τσικνοπέφτη» ήταν η μέρα που ετοίμαζαν το «παστό». Έβραζαν το λίπος με λίγο νερό, ραντίζοντάς το συγχρόνως με νερό. Το σούρωναν στη συνέχεια. Αυτή ήταν η «γουρναλοιφή». Φυλαγόταν σε δοχεία (πήλινα). Χρησιμοποιούνταν ως άρτυμα για όλη τη χρονιά.

Στον πάτο του λεβετιού (καζανιού) έμεναν οι «τσιγαρίδες» που νοστιμίζαν τα φαγητά (με χόρτα, αυγά, όσπρια).

Σε «λεβέτι» έβραζαν το κρέας με λίγο κρασί για να βγάλει λίπος, που με αυτό έβραζε. Έριχναν τα μπαχαρικά για νοστιμάδα κα τα λουκάνικα, αφού τα καθάριζαν από την καπνιά. Πρόσεχαν μη «τσικνιστούν» γιατί θα χάλαγε όλο το «παστό».

Μετά το βράσιμο καθάριζαν το κρέας από τα κόκαλα, έκοβαν τα λουκάνικα και τα τοποθετούσαν σε «λαγήνες» (δοχεία πήλινα), και τα περιέχεαν με λίπος για να σκεπαστούν οι μεζέδες. Ήταν το φαγητό για όλο το χρόνο. Μ’αυτό φίλευαν και τους ξένους.

Ονομαστό φαγητό από «παστό» ήταν οι «καγιανάδες»- οι «αλιμοκαγιανάδες», με κρεμύδι κι αυγά.

Διαδικασία εβδομάδας γιορταστική, με λιχουδιές λογιών – λογιών, κρασί, τραγούδι. Κι «έχει ο Θεός», αφού έδωσε για να έχει κι ο Χριστιανός για όλη τη χρονιά, όλα τα καλά. Και γουρναλοιφή, και τσιγαρίδες και λουκάνικα, και παστό και πυτιά, και γουρνοσάπουνο, και γουρνοτσάρουχα, αλλά και την καπνοσακούλα από τη φούσκα.Για τούτο πρέπουν τις μέρες αυτές γιορτάσια και χαρές. Και «μεγάλη νάναι η χάρη Του».

Στη υγειά μας, λοιπόν, με «καράτζαφλο» με συκώτι με ψιλό κρεμύδι, με «οματιές» και κρασί… και πειράγματα…

Η μάνα Γη μας τρέφει καλά… καιρός χαράς, καιρός να ξεχαστούμε…τώρα…κι αυτή την εβδομα΄δα την εβδομάδα της «απολυτής», της «προφωνήσιμης» «προφωνής». ...]

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Υστερα απο την γενική παρότρυνση της κερασοζουζούνας, ώστε να ασχοληθούμε όλοι με το θέμα των ημερών, ''αλίευσα΄΄ απο το διαδίκτυο τα παρακάτω :

Με τη λατινογενή λέξη Καρναβάλι, την αντίστοιχη της ελληνικής απόκρεω ή αποκριά, χαρακτηρίζεται η περίοδος των τριών εβδομάδων πριν από την Καθαρά Δευτέρα, κατά την οποία επικρατεί το έθιμο του μασκαρέματος. Κυριολεκτικά «Αποκρεά» σημαίνει τον αποχαιρετισμό της περιόδου κρεατοφαγίας ή την αποχή από το κρέας (από-κρεώ). Αντίστοιχα και η λατινογενής λέξη «Καρναβάλι» είναι σύνθετη από τις λέξεις carne = κρέας και vale = χαιρετώ. Οι Απόκριες αποτελούν ουσιαστικά την εισαγωγή στην περίοδο της νηστείας και προετοιμασίας για τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα. Αποτελούν για τους πιστούς μια περίοδο εκτόνωσης, πριν αρχίσει η Σαρακοστή, που ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα. Με τη νηστεία της Σαρακοστής οι πιστοί προετοιμάζονται ψυχικά και σωματικά για να παρακολουθήσουν τα Θεία Πάθη κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα.



Οι ρίζες των εθίμων της Αποκριάς μπορούν να ανιχνευθούν στην αρχαιότητα. Σχετίζονται με τις λατρευτικές γιορτές προς τιμήν του θεού Διονύσου, στις οποίες κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός, η ευθυμία και η σκωπτική διάθεση. Με την επικράτηση του χριστιανισμού, στοιχεία της αρχαιοελληνικής λατρείας συνδυάστηκαν στη συνείδηση και τις παραδόσεις του λαού με την περίοδο πριν από τη Σαρακοστή. Από το 19ο αι. μέχρι σήμερα το καρναβάλι ξεκινά κάθε χρόνο την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυροφάγου.
Παλιότερα, τον εορταστικό τόνο έδιναν οι παρέες των μεταμφιεσμένων, που κυκλοφορούσαν στους δρόμους και γύριζαν τα βράδια στις γειτονιές τραγουδώντας άσεμνα και σκωπτικά τραγούδια. Αυτού του είδους, όμως, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις χάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό με το πέρασμα του χρόνου για να επικρατήσουν οργανωμένες από τις τοπικές κοινωνίες και τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις με αποκριάτικες στολές και άρματα. Το καρναβάλι όμως είναι στενά συνυφασμένο με την πολιτισμική κληρονομιά κάθε περιοχής της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα γίνεται προσπάθεια να αναβιώσουν παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα σε πολλά μέρη της χώρας. Κυρίαρχα στοιχεία σε αυτά αποτελούν τα φαλλικά σύμβολα αλλά και η σάτιρα, η οποία συνδέεται άμεσα με τα τοπικά δρώμενα ή επικεντρώνεται σε επίκαιρα θέματα που σχετίζονται με την Ελλάδα αλλά και το διεθνή χώρο.

σκέψεις πρόχειρες...

Χιόνια, πάγοι και υπερβολές....έχω βαρεθεί όλες αυτές τις υπερβολές που ακούω δεξιά και αριστερά.
Εχουμε κάποια δεδομένα τα οποία ισχύουν είτε μας αρέσει είτε όχι.
Ισχύουν αλλά γιατί κάνουμε τόσο κουβέντα ?





Χιόνισε λοιπόν στο λεκανοπέδιο της Αττικής.Οι Αθηναίοι δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοιες καταστάσεις.Είναι λογικό να υποφέρουμε με τον δικό μας τρόπο (είμαστε μη μου άπτου , τι να γίνει ? ).
Είναι λογικό να μην ξέρουμε πως να κινηθούμε. Κάποιοι πέρασαν πολύ όμορφα.Βγήκαν , έπαιξαν....το διασκέδασαν.

Κάποιοι άλλοι ταλαιπωρήθηκαν. Έκανε και ψοφόκρυο.
Οι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι και οχι μονο αυτοι βέβαια, λόγω έλλειψης χρημάτων δεν μπορούσαν να προμηθευτούν πετρελαιο.

Αλλά ήταν για λίγες μέρες η ταλαιπωρία. Γκρίνια και τρομολαγνεία, απο τα ΜΜΕ αλλα και απο τον απλό κοσμάκη..βαρέθηκα...

Είναι λογικό να μην περνάνε τα ειδικά μηχανήματα απο κάθε δρόμο της Αθήνας. Γιατί πρέπει να το κάνουμε θέμα ? Σάμπως χιονίζει κάθε μέρα για να έχουν οι δήμοι ή όποιοι άλλοι αρμόδιοι τον κατάλληλο εξοπλισμό ?

Είναι λογικό να μην πάμε στη δουλειά μας για 1-2 μέρες. Γιατί πρέπει να μας ''ψήνουν'' τα αφεντικά μας ? Τα παιδιά δεν πάνε σχολείο , τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι εχουν γίνει παγοδρόμιο. Γιατι να μην καθήσουμε σπίτι ? Γιατί αγαπητέ μου επιχειρηματία αν εσύ μένεις στην Εκάλη και έχεις την τζιπάρα σου 4Χ4 και τις αλυσίδες σου δεν σημαίνει οταν τα έχω και εγώ η υπαλληλός σου.

Είναι λογικό να υπάρχουν κάποιες καθυστερήσεις στο αεροδρόμιο.Δεν ξέρω βέβαια πόσες απο αυτές ειναι δικαιολογημένες,αλλα να φωνάζει ο άλλος γιατί δεν πετάει το αεροπλάνο ? Helloooo γιατί αν πετάξει μπορεί και να πέσει και τοτε ποιός σε κατεβάζει απο εκεί πάνω ?

πω!! πω!!! πολύ γκρίνια ρε παιδιά...ουφ!

Τα οχι και τόσο παλιά...

Σχετικά με την χθεσινή γιορτή που πέρασε...Διάβασα το ποστ του μπαμπάκη και έκανα μερικές σκέψεις...
Η αλήθεια ειναι οτι νοστάλγησα λίγο τα παλιά. Τα οχι και τόσο παλιά...Είναι καιρός τώρα που σκέφτομαι συνέχεια τέτοια θέματα (άραγε έχει και αυτο σχέση με τις ορμόνες..? )

Με τον άντρα μου αν και κοροιδεύαμε αυτη την ημέρα πάντα την γιορτάζαμε με τον α ή β τρόπο, έτσι σαν μια δικαιολογία για επιπλέον ερωτόλογα, περισσότερα δωράκια παραπάνω αγκαλιές και χαδια. Απο τότε που τα ''είχαμε'' εως και αργότερα μετά τον γάμο. Αφου αποκτήσαμε το γιο μας όμως, άλλαξαν διάφορα. Σταματήσαμε να φιλιόμαστε μες στη μέση του δρόμου, να καθόμαστε πλάι-πλάι οπου βρεθούμε, να βγαίνουμε μόνοι είτε για τον Βαλεντίνο , είτε για τις επετείους μας. Πολλές υποχρεώσεις, κούραση, ο μικρός εχει πάθει και μια εξάρτηση μαζί μας, δεν μένει εύκολα με την γιαγιά και τον παππού. Εκείνος προσπαθούσε στην αρχή. Οπου βρισκόμασταν και στεκόμασταν να δίνει ζουμερά φιλιά αλλά με έπιανε μια ντροπή γενική...ντροπή για το παιδί που μας έβλεπε, ντροπή για όλους, ένιωθα οτι μεγαλώσαμε βρε παιδί μου για τέτοια....Διαχυτικοί και τρυφεροί είμαστε δεν εχω τετοιο παράπονο αλλα αυτό το κατιτι το εξαιρετικό που είχαμε ..να αυτό...αυτό χάσαμε....Τώρα νιώθω νοσταλγία, είναι δίπλα μου αλλα μου λείπει.....Τώρα που ο μικρός μεγάλωσε λίγο και μπορεί να φάει μόνος του, που μπορεί να τρέξει δίχως να σκοντάψει, τώρα που δεν χρειάζεται να είμαστε κάθε δευτερόλεπτο πλάι του, τώρα θέλω να επιστρέψουμε στα παλια...πριν το καινούριο ζουζούνι μπει και αυτό αναμεσά μας. Με έχει πιάσει το παράπονο....

Μου λείπουν τα παλιά μωρό μου...τα οχι και τόσο παλιά.... (του το είπα σήμερα το πρωί και με αγκάλιασε τρυφερά, εγω θέλω κάθε μέρα μου είπε, δώσε εσύ το σύνθημα και είμαι έτοιμος! ) ναι αγάπη μου αλλά θυμάσαι που την Κυριακή ο μικρός μας κρατούσε μούτρα ? τρεις ώρες ήταν μέσα στην γκρίνια και οταν κατάφερε ο πατέρας του να του εκμαιεύσει τι έχει, τι γύρισε και είπε ? Θύμωσα μπαμπά που ξάπλωσες δίπλα στη μαμά...!!!!!! πείτε μου πέφτετε απο τα σύννεφα ? εμείς πέσαμε πάντως (πέντε λεπτά μείναμε λίγο ξαπλωμένοι και τον χαζεύαμε που έπαιζε δίπλα μας ...πέντε λεπτά!!! )

Σκέφτομαι αν και το δεύτερο είναι αγόρι...την πάτησα ανάμεσα σε τρεις άντρες θα παραπαίω...μετά, στην εφηβεία θα με ''γράψουν'' κανονικότατα και θα με ξαναθυμηθούν οταν θα παντρευτούν που θα παλιμπαιδίζουν σαν τους μαμάκηδες που κοροιδεύω, οι νύφες μου δεν θα με χωνεύουν...λέτε να τα λουστώ? (παραληρώ ή μου φαίνεται ?) ελπίζω να μην γίνω μόνο σαν τις πεθερές που βρίζω!!!!

Φωτογραφίες

Ξεφύλλισα παλιά άλμπουμ φωτογραφιών...πόσο έχουμε αλλάξει όλοι...μεγαλώσαμε βρε παιδί μου!
Καινούρια πρόσωπα εισβάλλαν στη ζωή μας , κάποιοι άλλοι έχουν μείνει σαν σταθερή αξία και λίγοι έχουν πάψει να ''ενοχλούν '' με την παρουσία τους...

Βλέποντας την εικόνα μου όπως αποτυπώνεται στις φωτογραφίες νιώθω ικανοποίηση. Ο χρόνος ειναι πολυ καλός απεναντί μου...ευεργετικός, μπορώ να πω. Ειναι αλήθεια αυτο που λέγεται τελικά, οτι οι γυναίκες λίγο πριν και λίγο μετά τα τριάντα ομορφαίνουμε πολύ. Το ίδιο και οι φίλες μου. Βρισκόμαστε στα καλυτερά μας. Οι άντρες μας όμως δείχνουν τόσο κουρασμένοι!! (εδω θα ακούσουμε κακεντρεχή σχόλια, κορίτσια ετοιμαστειτε! )

...και να που γυρνώντας τις σελίδες ξεπετάγονται και οι παιδικές φατσούλες ..τα μωρά μας διαδέχονται το ενα το αλλο.Τα τελευταία 3-4 χρόνια ''βρέχει'' μωρά!!!

Αλλάζουν οι ζωές μας, τρέχουν, ευτυχώς υπάρχουν και οι φωτογραφίες να μας το θυμίζουν....!

Βρέχει έξω , βρέχει και μέσα....

Βρίσκομαι σε δύσκολη φάση. Σωματικά και ψυχολογικά.

Σε αυτή την εγκυμοσύνη παρουσιάστηκαν διαφορα προβήματα. Δεν ειναι τραγικά αλλα το γεγονός οτι νιώθω συνέχεια άρρωστη δεν βοηθάει. Εχω σιχαθεί τις εξετάσεις (τρυπιέμαι ολη την ώρα,τα χερια μου εχουν γίνει σουρωτήρι), ξεπετιούνται διαρκώς νέα δεδομένα
που μου δημιουργούν απερίγραπτες ανασφάλειες.

Μετα το πέρας του πρώτου τριμήνου , πέρασαν οι αναγούλες και τα συναφή,ομως τώρα εχω καθημερινά πονάκια χαμηλά, έντονες ενοχλήσεις στη μέση , ατονία ,η κοιλιά μου μεγαλώνει ώρα με την ώρα και με ενοχλεί αφάνταστα. Λες και υπάρχει μέσα μου ενα χέρι που την σπρώχνει απότομα και βίαια. Ετσι ήταν και στην προηγούμενη εγκυμοσυνη αλλα ισως επειδή τώρα εχω και τα ''άλλα'' να μου φαίνονται όλα χειρότερα...δεν ξέρω...

ΥΓ. η γλυκειά μας αγριοκερασοζουζουνα με έχει προσκαλέσει μέρες τωρα σε μπλοκοπαίγνιο...δεν νομίζω οτι θα μπορέσω στην παρούσα φάση να ανταποκριθώ...δεν μου βγαίνει...ισως αργότερα...