Δευτέρα, Ιουλίου 30, 2007

Σάββατο, Ιουλίου 28, 2007

κάθε άλλο, παρα καλοκαιρινό.....

Καθισμένη στη βεράντα του σπιτιού, χωρίς να μπορώ να κλείσω μάτι .

....Σερφάρω στο ιντέρνετ, διαβάζω για την καμένη γη και εκνευρίζομαι. Με πιάνει θλίψη, οργή.

Χάνονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα και νιώθω ανήμπορη στο να σκεφτώ ο,τιδήποτε. Απογοήτευση και ξανά οργή.

Καθημερινά ακούς πολιτικούς ''διαλόγους'' που επεξηγούν (?) τα ανεξήγητα. Ωσπου με πιάνει δυσπιστία για τα πάντα. Την δυσπιστία ακολουθεί η απάθεια. Ασχημο . Εχουν πετύχει το σκοπό τους. Να νιώθουμε ανίσχυροι, να απαξιώνεται η ζωή μας, ολα να φαίνονται προκαθορισμένα.
Αξιοι τα κατάφεραν!

...Διαβάζω δυο ποστ πριν και ντρέπομαι. Να το σβύσω ? Ντρέπομαι και γι΄αυτό. Να παίρνεις πίσω τις σκέψεις σου , τα συνασθηματά σου ? Οταν φεύγω απο εκεί , γλυκαίνω και στεναχωριέμαι, οταν ξαναβρισκόμαστε στον ιδιο χώρο με πλυμμυρίζουν, τα ιδια τρομακτικά, συναισθήματα.

...Ο μικρός άντρας του σπιτιού είναι σε κακό χάλι. Απο το πρωι μέσα στην γκρίνια και τώρα ? απο την στιγμή που κοιμήθηκε πετάγεται στον ύπνο του και κλαίει ? Πως θα βγεί η νύχτα ?

...Ο μεγάλος ? του κρατάω μούτρα. Διαφωνήσαμε και εχω καταστεναχωρηθεί. Ισως να κοιμάται . Προηγουμένως είπε οτι τον πόναγε το κεφάλι του. Δεν έχει γιατί, σημασια εχει οτι χαλιόμαστε. Οταν κοιμόμαστε ετσι, δεν το αντέχω...

Παρασκευή, Ιουλίου 27, 2007

daddy's boy

Οταν γυρνάνε την πλάτη για να τρέξουν χέρι- χέρι συνειδητοποιώ πόσο μοιάζουν και ξεχειλίζω απο καμάρι....η περήφανη μάνα!




(το εχω χάσει το ξέρω...αλλα ο δρόμος δεν εχει επιστροφή !! :-))) )

Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2007

Απέχθεια , Μίσος, Ντροπή.

Κάποτε δεν φανταζόμουν οτι θα υπήρχε άνθρωπος που θα απεχθανόμουν τόσο.

Πόσο τον σιχαίνομαι, να μπορούσα να τον φτύσω κατάμουτρα....να μπορούσα να του γυρίσω την πλάτη για πάντα!
Αυτός που έρχεται στις καλύτερες στιγμές μου για να μου δώσει ευχές υποκρισίας. Δεν γουστάρω να σε βλέπω τότε , δεν γουστάρω να σε βλέπω γενικά. Μου έρχεται αναγούλα!
Είσαι απο τους ανθρώπους που θα ήθελα να δείρω , είσαι απο τους ανθρώπους που θα ήθελα να τους σαπίσω και μετά σαδιστικά να ρίχνω αλάτι στις πληγές.

Πόσο ντρεπομαι που τα λέω, που τα σκέφτομαι, που τα νιώθω...Εχω κλάψει για χατήρι σου αμέτρητες φορές αλλα δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ξανασυμβεί. Έκανα προσπάθειες η ηλίθια να προσπεράσω την κακία σου , και το μίσος σου που ειναι τόσο έκδηλο πλέον. Πόσο ηλίθια μπορεί να είμουν ? Απορώ πολλές φορές με την αντοχή μου . Τέρμα οι προσπάθειες , δεν θα ξανασηκώσω το τηλέφωνο να σου ευχηθώ για την οικογενειά σου ή για σένα. Ακόμη και αυτή η υποκρισία παρέα με την δικιά σου θα πάρει τέλος. Δεν θέλω να σου ξαναπώ καλημέρα αν δεν την ακούσω πρώτα απο τα δικά σου χείλη. Και καλα εμένα , τον αδερφό σου δεν τον σκέφτηκες ποτέ ? Μα τι κυλάει στο δικό σου αίμα, πόσο φαρμάκι ?
Εκεί στο στήθος αυτό που κτυπάει δεν είναι καρδιά ?

Πόσο ντρέπομαι Θεέ μου , θα με συγχωρεσεις γι' αυτη την κακία που έχει φωλιάσει μέσα μου για το προσωπό του ? Ειναι πρωτόγνωρο αυτό το συναίσθημα. Τώρα που γράφω σφίγγω τα χείλη , σταματώ να αναπνέω...δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν και δεν θέλω.

ΤΕΡΜΑ

Τετάρτη, Ιουλίου 25, 2007

ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά....




Ενα άγγιγμα, μια αγκαλιά, ενα χάδι. Τόσο σημαντική η αφη στην εκδήλωση της τρυφερότητας......
Ακόμη και σε στιγμές λιγότερο ερωτικές, όταν απλά ακουμπώ το κεφάλι μου στο στέρνο του για να χαζέψουμε μαζί τηλεόραση.
Οταν ακουμπάμε τις πατουσούλες ή μπλεκουμε τα δάχτυλα των ποδιών μας ξεφυλλίζοντας ο καθένας το περιοδικό του.
Οταν χαιδεύουμε το εσωτερικό της παλάμης πίνοντας τον καφέ μας.
Πόσο όμορφα νιώθω!
Όπως χθες το βράδυ που είχα ανάγκη να τον αγγίξω και να με αγγίξει, χωρίς κατι περισσότερο να επιθυμώ.
Αλλά και οταν με σφίγγει στην αγκαλιά του υπονοώντας τη συνέχεια...η θέρμη που απελευθερώνεται απο το κορμί του, με την ζεστασιά του να με τυλίγει και παραδομένη στο σαρωτικό του άγγιγμα να αφήνομαι......

Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007

SUNSET


έλα κοντά μου.......


κλείσε με, φυλάκισέ με...



να μην πάρω ανάσα...
...
..
.
(Aφιερωμένο....
Στο φάρο ....
βραχάκια ...
Λ.Τζωρτζ ...
παραλια Π. ...
Σ.Ε.Φ ...
βράχος Αιγ. ...
bittersweet ...
ποταμι Μ. ... )





Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007

Πήρα πάσα για το καινούριο παιχνίδι απο τον holdenακο ,οπου θα βρείτε και τις σχετικές οδηγίες , με τη φράση :


1. “να ελπίζεις – να ελπίζεις πάντα – πως ανάμεσα εις τους
ανθρώπους - που τους ρημάζει η τρομερή «ευκολία» -
θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους που τους διέπει καλωσύνη – πόθος ευγένειας – ηρεμία”
Ν. Εγγονόπουλος (απόσπασμα από το ποίημα “Σονέτο μάλλον απαισιόδοξο”)



Σαφέστατα απαίδευτα μυαλά που χάνουν την ουσία της ζωής υπάρχουν πολλά, αλλά υπάρχουν και άλλα τόσα που η ευγένεια της ψυχής τους είναι διάχυτη και δεν μπορείς παρά να τους τους λατρέψεις απο την πρώτη στιγμή!


2. η δική του έκφραση είναι:


"Ακόμα και όταν δε νιώθεις καλά αν απαντάς «μια χαρά είμαι» είναι ένα μεγάλο βήμα για να νιώσεις καλύτερα"


Γενικά συμφωνώ . Την μιζέρια καλό είναι να μην την ''κυκλοφορούμε'' γιατί συχνά είναι κολλητική. Άλλωστε οταν προσποιήσαι οτι είσαι καλά βοηθάει και στο να νιώθεις καλά , αντλείς δύναμη εκ των έσω...Γενικά...

Ειδικά όμως, υπάρχουν στιγμές που δεν ''παλεύονται''! Μην κοροιδευόμαστε...


3. Πασάρω τη φράση

''Η αγάπη δεν θέτει πολλά ερωτήματα, γιατί, αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, αρχίζουμε και να φοβόμαστε. '' (Paulo Coelho)


4. Η δική μου


'' Η ζωή χαρακτηρίζεται απο εναν διαρκή αγώνα και μια σειρά απο προσωπικές επιλογές. Ευτυχία είναι να αποδεχόμαστε μεχρι τέλους αυτες τις επιλογές ''



Προσκαλώ με τη σειρά μου :



τον Βασίλη, την 3partiesaday, τον lock-heart, την sofi, τον ellinaspolitis.

Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007

ΣΥΡΟΣ



στο Κίνι ενα όμορφο γραφικό χωριό για μπάνιο , καφεδάκι, ταβερνάκι και απο τα καλύτερα μέρη για να απολαύσεις τη δύση του ηλίου .....







Ανω Σύρος....






στενάκια...




και σκαλάκια στην παλαιά πολη της Ανω Σύρου......




(οι φωτογραφίες είναι απο το ίντερνετ...οι δικές μου θα αργήσουν...)


Οι εντυπώσεις γενικότερα και η περιγραφή των ημερών μάλλον θα αργήσουν και αυτές.....

Μπήκα με ενθουσιασμό στο μπλογκ.....Πήρα το πληκτρολόγιο κοντά μου...αλλα...τίποτα...Δεν μπορώ να γράψω ....Νιώθω οτι έχω στερέψει....δεν μπορώ να αποτυπώσω οτιδήποτε ...

Ισως αύριο να φτιάξω ποστ ....δεν ξέρω ....
Καλώς σας βρήκα...




Παρασκευή, Ιουλίου 06, 2007

γιούπιιιιιιι

..

....

έφτασε η μεγάλη ώρα

ο πυρετός έπεσε

το κεφάλι και το κορμί σχεδόν αποκαταστάθηκαν

ο λαιμός ψιλοπονάει ακόμη

το στομάχι τα έχει δει όλα με την αντιβίωση......

αλλά....

δεν βαααααριέσε..

το βαπορι σφυρίζει.....άκου....!

λοιπόν μια βδομαδούλα μακριά απο όλα.......τέρμα η γκρίνια!

Σας φιλώ γλυκά αλλα σας δηλώνω οτι δεν θα σας σκέφτομαι.....:-))))))

Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007

Δεν μπορωωωωωωω!!!!!

Δυο και σήμερα μείνανε για την πολυπόθητη άδεια αλλά δεν μπορώωωωωωωωω!
Πυώδη αμυγδαλίτιδα , πυρετός, πόνοι σε όλο το κορμί, άσχημος πονοκέφαλος,χάλια μαύρα, χάλια. Είμαι χάλια απο την Δεύτερα το μεσημέρι. Μια εβδομάδα πριν τη άδεια, οι δουλειές να τρέχουν και εγώ να είμαι στο κρεβάτι. Έχω αγχωθεί !!!

Θέλω να γκρινιάζω όλη την ώρα , που και που μπήγω τα κλάματα, νιώθω φρικτά πονάω παντού......Ντρέπομαι που κάνω έτσι αλλά είχε χρόνια να με πιάσουν οι αμυγδαλές μου, απο παιδί..και πονάω βρε παιδί μου, πονάω πολυ.

Έχω και ανησυχία μην κολλήσω το παιδί ...να είμαστε στο νησί και να είναι άρρωστος ?? δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!

Τι να πω ? Ενα ραβδάκι μαγικό να περάσουν ολα , υπάρχει ?

Δευτέρα, Ιουλίου 02, 2007



Η ευτυχία τρυπώνει στο καταφύγιο σου οταν αφήνεις διαπλατα τα παραθυρόφυλλα της καρδιας σου....
.
.
.
ΥΓ. καλή μας εβδομάδα