κατακτητές του χρόνου και του χώρου ?

Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα απο το να ξυπνάς το πρωί με μια γλυκειά μελωδία στ’αυτιά σου.Ο ήλιος να τρυπώνει απο τις γρύλλιες των παραθύρων και τα ζεστά χαμόγελα των αγαπημένων σου προσώπων να είναι οι πρώτες εικόνες που αντικρύζεις.

Πόσο συχνά όμως ο άνθρωπος βρίσκεται σε θέση να εκτιμήσει τα απλά , τα καθημερινά που συμβαίνουν γύρω του? Κρίνοντας απο τον ίδιο μας τον εαυτό μάλλον οχι αρκετά συχνά. Ο άνθρωπος το πιο επινοητικό πλάσμα ,ο κατακτητής τόσων και τόσων αγαθών, είναι ο πιο δυστυχισμένος , ο πιο βασανισμένος πάνω σε τούτη γη. Η πάλη για τη ζωή και τα αγαθά της είναι ο,τι πιο θεμιτό, με τη μόνη διαφορά οτι πρέπει να ξέρουμε που να σταματήσουμε. Σε πιο σημείο να θερίσουμε όσα σπείραμε και να συλλέξουμε τους καρπούς των κόπων μας.

Διάβασα κάπου ‘’ ο άνθρωπος είναι ο κατακτητής του χρόνου και του χώρου ‘’, συχνά - πυκνά αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια. Επιστημονικά,τεχνολογικά ναι δεν τίθεται θέμα έχουμε κερδίσει τέτοιου είδους στοιχήματα. Στην προσωπικη μας ζωη ομως τι γίνεται ?

Διαθέσεις

Υπάρχουν κάποιες μέρες που σε κυνηγάει το ανικανοποίητο.
Υπάρχουν κάποιες μέρες που τα θες όλα και άλλες που δεν θες τίποτα.


Χθες ήθελα να είναι καλοκαίρι.
Ηθελα διακοπές, κατα προτίμηση στη Λευκάδα.
Ηθελα να ανέβουμε στη μηχανή και να τρέξουμε στην κοντινότερη παραλία.
Ηθελα λίγο κράσι ,λίγο θάλασσα και τα αγόρι, οπως αναφέρει χαρακτηριστικά το γνωστό άσμα.
Ηθελα να χουχουλιάσω με τις ώρες στο κρεβάτι και να μην παω στο γραφείο.
Ηθελα να τρέξω στα μαγαζιά και να ψωνίσω ολο το σύμπαν.
Ηθελα να πιω καφέ με τις φίλες μου και να κουτσομπολέψουμε τον κόσμο.

Σήμερα δεν θέλω τίποτα.Δεν έχω όρεξη να πάρω τα πόδια μου, δεν κάνω κέφι να μιλήσω σε κανέναν.


Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

5 ΛΕΞΕΙΣ

Η παρανοια με έβαλε στο παιχνίδι των 5 λέξεων :


Η μορφή σου έντυσε με χρώματα τη ζωή μου
Ο νους σου φώτισε την υπαρξή μου
Η αγκαλιά σου τύλιξε με θέρμη το κορμί μου

Μ’ αρέσει να κοιτώ μέσα απο τα μάτια σου
Να γεύομαι απο τα χείλη σου
Να αναπνέω απο την αναπνοή σου

Να είσαι εδώ να μην λυγίζω
Σαν βράχος να στέκεσαι στο πλάι μου ,
την ασίγαστη οργή μου να πνίγω

Δεν χαρίζομαι αγάπη μου,
σε άλλον κανέναν, μόνο σε σένα...


Oι περισσότεροι εχουν κουραστεί αλλα θα δοκιμάσω με προσκλήσεις στους εξης :

yoreekas
triantara
sofogrec
nikolas
jason

και τις λέξεις ευαισθησία, παραλογισμός, διάλογος, ακατέργαστη, έντονος

Μια μαρτυρια φοιτητη...

Εχω παθει σοκ....συμβαινουν οντως τετοια πραγματα?

διαβαστε εδω αθηνα ....

7 ταινίες

Ο αταίριαστος με προσκάλεσε στο παιχνίδι των ταινιών.Οπως οι περισσότεροι δυσκολεύτηκα να επιλέξω επτά , καθώς μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και εχω πολλές αγαπημένες ταινιες. Ενδεικτικά ομως αναφέρω τις παρακάτω :

1. Τέλος εποχής 1994 σκηνοθεσια Α.Κοκκινος. Εξαιρετική ταινία, κοινωνικές προεκτάσεις πολυ καλό καστινγκ ,απο τις πρώτες ταινίες που είδα στον κινηματογράφο.

2. Braveheart 1995 , σκηνοθεσία M.Gibson. Ακριβή παραγωγή, ενας συνδιασμός περιπέτειας, και έρωτα. Φωτογραφία καταπληκτική, εικόνες απο τη Σκωτία που σε ταξιδεύουν...

3. Seven 1995, σκηνοθεσία D.Fincher. Απο τα καλύτερα θρίλερ που έχω δει. Εντονο και απρόβλεπτο.

4. As good as it gets, 1997, σκηνοθεσία J.L.Brooks. Κοινωνική, κομεντί, δράμα, ρομαντισμό. Τα συνδιάζει ολα, με εναν J.Nikolson να δίνει ρέστα!

5. Shakespeare in Love 1998, σκηνοθεσία J.Madden. Ομορφα πρόσωπα και τον έρωτα να αποθεώνεται!

6. Εφάπαξ 2001, σκηνοθεσία Ν.Ζαπατίνας. Πολύ καλή ταινία που δεν της δόθηκε η προσοχή που της άξιζε . Κοινωνική, κομεντί,πικροχόλο χιούμορ. Ο Φιλλιπίδης οπως πάντα άψογος.

7. Πολίτικη Κουζίνα , σκηνοθεσία Τ.Μπουλμέτης. Ταινία που σάρωσε.Φωτογραφία, μουσική, συναίσθημα,σκιαγράφημα χαρακτήρων.Απλώς καταπληκτική...

Οι επόμενοι που προσκαλώ αν επιθυμούν να μας δώσουν μια γεύση των προτιμησεών τους:

απολλωνια
αννα
askardamikti
aneksartitos
μαρινα
ντεφι
trilian

ΒΙΑ

Σχέσεις άδειες κενές. Σχέσεις που συντηρούνται με δικαιολογίες. <<Με αγαπάει αλλα περνάει δύσκολη περίοδο>> ή <<Με αγαπάει αλλά δεν ξέρει να το δείχνει>>
Σχέσεις που τις χαρακτηρίζει η έλλειψη ισορροπίας. Σε τέτοιες πειπτώσεις η ζυγαριά γέρνει πάντα προς τη μια μεριά. Μια ζυγαριά που δεν μπαίνουν εξίσου και των δυο τα συναισθήματα, τα θέλω και οι προσωπικές ανάγκες.
Φωνές, απαγορεύσεις και υπαγορέυσεις που θα πας , ποιον θα συναντήσεις κλπ.
Συνήθως νομίζουμε οτι πρόκειται για ζήλεια, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη.Στην πραγματικότητα πρόκειται για ψυχολογική βία και ο φόβος είναι ριζωμένος για καλά στη ψυχή αυτών των ανθρώπων. Τις περισσότερες των περιπτώσεων τα θύματα ανήκουν στο γυναικείο φύλο. Στην πορεία η βία γίνεται σωματική με έκδηλα τα σημάδια της κακοποίησης. Οι γυναίκες διστάζουν να εγκαταλείψουν την αρρωστημένη κατάσταση που βιώνουν διότι έχουν τόση ανάγκη να αγαπηθούν που ξεπερνάνε τα επιτρεπτά όρια . Κυρίως όμως δυσκολεύονται να πιστέψουν στον εαυτό τους και να τον αγαπήσουν οι ίδιες…..


(Η κακοποίηση των γυναικών και κυρίως μεσα στην οικογενειακή εστία ειναι ενα τεράστιο πρόβλημα. Αφορμή για το ποστ στάθηκε μια συζήτηση στο ιστολόγιο του Δείμου του πολίτη που ελπίζω σύντομα να μας παρουσιάσει μια εργασία σχετικά με το θέμα)

βραδυνές σκέψεις

Ονειρεύομαι τη ζωή μου ,μηδενικά ερεθίσματα μεταμορφώνονται σε διάττοντες αστέρες.
Ζώ το ονειρό μου, καβαλάρης της σελήνης, ατενίζοντας τον νυχτερινό ουρανό.
Δεν θέλω να ξυπνήσω, θέλω να αγγίξω τα σύννεφα.
Θέλω να ζήσω μακριά απο τις φουρτουνιασμένες θάλασσες.
Εχω φωνή να ουρλιάξω, θέλω να το φωνάξω δυνατά.
Δεν θέλω να το χάσω....

Παρεξηγήσεις...

Διάβασα....

.....οι άντρες χρησιμοποιούν το λόγο για να μεταφέρουν πληροφορίες, ενώ οι γυναίκες για να εκφράζουν συναισθήματα. Aυτή η διαφορά είναι αρκετή ώστε η φράση "δεν έχω να πω τίποτα" ερμηνεύεται ως "δεν έχουμε πια να πούμε τίποτα". Παρόμοιες παρανοήσεις δημιουργούνται όταν οι άντρες απαντούν στις γυναικείες κλήσεις βοηθείας (π.χ., "δεν είμαι καλά") με συμβουλές του τύπου "πήγαινε στο γιατρό", αντί να δείξουν τη συμπαράστασή τους. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: αν με τόση ευκολία δημιουργούνται παρεξηγήσεις ανάμεσα σ' έναν άντρα και σε μια γυναίκα που γνωρίζονται καλά, φανταστείτε πόσο εύκολα δημιουργούνται ανάμεσα σε ανθρώπους που γνωρίζονται λίγο ή δε γνωρίζονται καθόλου....


και σκέφτηκα... oh yes! indeed!.....