Τετάρτη, Ιανουαρίου 31, 2007

παραλήρημα Τετάρτης :


Τρέχω και...δεν φτάνω..!!

Clowd come του δώθε ....!!

Ενα χεράκι βοηθείας please!

Ασχετο....ξέρει κανείς απο βέσπα..
....καλοί μου άνθρωποι!

Τετάρτη, Ιανουαρίου 24, 2007

Με αφορμή την αποχώρηση του GELIAL

Ξεκίνησα ετούτο το blog τυχαία.Σερφάριζα στο ιντερνετ μια βαρετή καλοκαιρινή μέρα.Στο γραφείο είχαν ξεκινήσει οι άδειες ,δεν είχαμε και πολύ δουλειά.Λούφαρα...
Επεσα λοιπόν πάνω σε ενα blog, του AVEREL.Μου άρεσε πολυ .Εκανα κλικ στα links και ξεκίνησα να διαβάζω το ενα ιστολόγιο μετά το άλλο.Κάποια κείμενα με ξετρέλαναν, κάποια με προβλημάτισαν και άλλα με θύμωσαν.Μπήκα στη διαδικασία του σχολιασμού.Πότε να συμφωνήσω, πότε να διαφωνήσω κι άλλοτε να εκδηλώσω τον θαυμασμό μου.Κάποιοι ομως επέβαλλαν να εισαι blogger για να μπορέσεις να αφήσεις σχόλιο.Ξεφύσαγα, πήγαινα παρακάτω.Ο άντρας μου γέλαγε.Του φαινόταν περίεργο, εγω που σιχαινόμουν τους υπολογιστές,μόνο οτι είναι αναγκαίο για την δουλειά γνωρίζω, εγω που γκρίνιαζα που καθόταν με τις ωρες μπροστα απο την οθονη,τώρα του έπαιρνα το lap top και πορωνόμουν.Μου πετάει την ιδέα....και γιατί δεν ανοίγεις ενα δικό σου? Τρομοκρατήθηκα!Πως να εξωτερικεύσω τόσες σκέψεις , τόσα συναισθήματα? Ποτέ δεν είμουν καλή σε αυτά.Ουτε στην πραγματική ζωή. Στις εκθέσεις δε, στο σχολείο, είμουν μετριότατη.Φαντασία ..μηδέν.

Τελικά το έκανα μόνο και μόνο για να μπορώ να σχολιάζω στα αγαπημένα μου ιστολόγια.Υστερα απο λίγες μέρες φεύγουμε διακοπές.Βρισκόμουν σε νιρβάνα.Μες την τρελή χαρά...Ενα μεσημέρι , το παιδί κοιμόταν ,ο καλός μου διάβαζε εφημερίδα, παίρνω το λαπ τοπ και φτιάχνω ενα ποστ.Ενιωσα άλλος άνθρωπος, όπως τότε που κράταγα ημερολόγιο ..εκει γύρω στα δώδεκα, όταν μπήκα στο Γυμνάσιο.Αρχικά δυσκολευομουν, όταν άρχισαν να έρχονται τα σχόλια ξετρελάθηκα.Τώρα εχω κολλήσει.Αν και ακόμη πολλές φορές ντρέπομαι, δεν ξέρω πως να γράψω, δεν ξέρω αν μπορείτε να με καταλάβετε (αν και δεν εχω παράπονο , βρίσκω ανταπόκριση και ευχαριστώ που συμμετέχετε...!) Εχω να βγάλω και άλλα απο μέσα μου..μονο που δεν ξέρω πως...Οταν τα καταφέρνω μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας.Μπορώ να πω τα παραπονά μου, τις στεναχώριες μου αλλα και τις χαρές μου.Αυτη η ανωνυμία με βοηθάει να εκφράζομαι.Βέβαια έχουμε γίνει πολλοί δεν αποκλείεται να έρθω μούρη με μούρη (blog to blog) με γνωστές φυσιογνωμίες, αλλα το ρισκάρω.

Που θέλω να καταλήξω? οτι ναι μεν το ιντερνετ ειναι δημοσιοποίηση αλλα είναι μερική δημοσιοποίηση.Αν το ιστολόγιο έβγαινε σε εφημερίδα, θαέενιωθα προδομένη.Θα ειχε αποκαλυφθεί το καταφύγιο μου.Θα ηταν λες και κάποιος είχε τραβήξει τις κουρτίνες της κρεβατοκάμαρας μου και με παρακολουθούσε.
Το διαδίκτυο αφορά , ακόμη,μια μερίδα ανθρώπων , οι εφημερίιδες αφορούν σε ενα μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμού και η τηλεόραση στο σύνολο.

Με λίγα λόγια καταλαβαίνω την απόφαση του GELIAL και ίσως να έπραττα και εγω το ίδιο.Ο άνθρωπος ένιωσε εκτεθιμένος ....στο χώρο εργασίας του... στο φιλικό του περιβάλλον...Φαντάζομαι το στραπάτσο! Το καταλαβαίνω και το σέβομαι...κατι μέσα μου ομως δεν με αφήνει να το δεχτώ.Ηταν ιστολόγιο που άξιζε.Σαν κακομαθημένο παιδί θέλω να κτυπήσω τα πόδια μου και να μην το επιτρέψω να συμβεί.
Ελπίζω να αλλάξει γνώμη και να επιστρέψει , εστω και με διαφορετικό nickname.
Kάπου θα τον ξετρυπώσουμε!Δεν μπορεί ...!

Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007

Καλή εβδομάδα!

Μια ανάσα φρεσκάδας για καλημέρα ανοίγοντας την μπαλκονόπορτα με τον ήλιο να τρυπώνει ευχάριστα στο δωμάτιο.
Ενα γλυκό φιλι αποχαιρετισμού στην εξώπορτα για να ξεκινήσει η εβδομάδα.
Angel fm και μελωδίες γνώριμες χαιδεύουν τα αφτιά.Σιγομουρμούρισμα των στίχων και οι περαστικοί να κοιτούν ύποπτα.Τέτοια πρωινά ο χρόνος παίζει όμορφα παιχνίδια.Ταξιδεύει προς- πίσω το μυαλό.Δεν είναι Απρίλης, δεν ειναι Μάης..., είναι Γενάρης και έστω και αν το πληρώσουμε αργότερα το τίμημα, το παρόν μοιάζει ανοιξιάτικο..στον αέρα, στη διάθεση, στα χαμόγελα.Πάνω στη γέφυρα η θάλασσα δείχνει και είναι, ακυμάτιστη.Ο Πειραιάς ομορφότερος απο ποτέ.Τα καράβια στέκονται στο κατώφλι του.Και γιατί να πάμε γραφείο ? Αιγινα , Πορος ειναι διπλα..Απο εδω πανω το καταστρωμα ειναι ενα βημα.Ειναι ακατορθωτο ομως τέτοια μέρα πάλι δεν με ενοχλεί.Ούτε το περπάτημα.Βίτρινα shopping ....και φτάσαμε .Ο ελληνικός ειναι ο καλύτερος καφές για πρώτος στην ημέρα .
Το ραδιόφωνο παίζει τώρα ‘’Take my breath away’’.Τραγική ειρωνία γιατί μια στίβα παραστατικών με κοιτάζουν εκβιαστικά...Ο μήνας εχει εικοσιδύο και οχι εννέα ...πρέπει να στρωθώ στη δουλειά....Το ρεφρέν απ’την μια, η χαρτούρα απο τη άλλη... η μάχη άνιση.
Το blog- ακι προστάζει ενημέρωση.Κοίτα να δεις έχει γίνει λατρεία, εθισμός...


Καλη σας εβομάδα!

Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007

ρυθμοί ζωής

Οταν συναντώ ανθρώπους που είναι λάτρες της έντονης ζωής και των συγκινήσεων διχάζομαι.Αλλοτε τους θαυμάζω, άλλοτε δυσκολεύομαι να τους κατανοήσω.Εκείνοι συχνά αναφέρονται απαξιωτικά σε οτι εχει να κανει με τον τετριμμένο τρόπο ζωής.
Γεγονός είναι οτι αν τα μάτια δεν λάμπουν, αν το χαμόγελο δεν ζωγραφίζεται στο πρόσωπο, αν η καρδιά δεν κτυπα έντονα στα διάφορα συναισθήματα, τι αξία μπορει να έχει η ζωή.Αν κάνεις τις ίδιες διαδρομές, αν δεν δοκιμάζεις να αγγίξεις το όνειρο η ζωή μοιάζει επίπεδη, μίζερη.
Απ΄τη φύση μου ομως δεν θα άντεχα να βγαίνω καθημερινά εκτος προγράμματος.
Δεν θα άντεχα το συνεχές ρίσκο.
Υπάρχουν πολλοί που αδυνατούν να ζήσουν δίχως κινδύνους, δίχως απανωτές εκρήξεις αδρεναλίνης.Δεν εχει λόγο η υπαρξή τους.Ακούγεται τοσο συναρπαστικό να ζείς με αυτο τον τρόπο περνάει ομως απο το μυαλό μου μια σκέψη.Μήπως αυτοί οι άνθρωποι ζουν ανικανοποίητοι?Μήπως δυσκολεύονται να βρουν σκοπό,νόημα, να θέσουν στόχους ? Υπάρχει εθισμός σε εναν τέτοιο τρόπο ζωής ?

Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

DELETE

delete
delete
delete
delete
delete

delete
delete
delete
delete
delete

ωραια λεξη.....
γιατι να μην μπορουμε να το χρησιμοποιησουμε παντου...
να κυκλοφορουσαμε με τηλεχειριστηριο.....

αυτο δεν μ'αρεσει ..τσουπ.. παταω το κουμπι...το αλλαζω
εκεινο με ενοχλει..τσουπ..παταω το κουμπι...το κανω delete , delete λεμε!




Πόσο γλυκά με σκοτώνεις...

Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Μουσική: Norman Gimbel
Πρώτη εκτέλεση: Αλέκα Κανελλίδου


Πόσο γλυκά με σκοτώνεις με την αγάπη σου αυτή
άκόμα κι αν με πληγώνεις όλα για σένα
δεν έχω άλλο από σένα δεν έχω άλλο από σένα στη ζωή

Γεννήθηκα μαζί σου δεν έχω παρελθόν
μαζί σου όλα είν' ατέλειωτο παρόν
και ζω γι αυτή την ώρα εδώ μαζί σου τώρα

Πόσο γλυκά με σκοτώνεις με την αγάπη σου αυτή
άκόμα κι αν με πληγώνεις όλα για σένα
δεν έχω άλλο από σένα δεν έχω άλλο από σένα στη ζωή

Ζούσα χωρίς να ξέρω ποιά είναι η ζωή
είχα πιστέψει πως αγάπησα κι εγώ
όμως μαζί σου νιώθω πρώτη φορά τον πόθο

Πόσο γλυκά με σκοτώνεις με την αγάπη σου αυτή
άκόμα κι αν με πληγώνεις όλα για σένα
δεν έχω άλλο από σένα δεν έχω άλλο από σένα στη ζωή


αφιερωμενο στον αντρα της ζωης μου...!

Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

..η συνέχεια..

../.. συνεχεια απο το προηγουμενο


Αποκτώντας λοιπόν το παιδί άλλαξαν τα ενδιαφεροντα μου και ο τρόπος που έβλεπα και αντιμετώπιζα τους γύρω μου.Πράγματα που με ενοχλούσαν κάποτε , έπαψαν να εχουν σημασία και άλλα που δεν περνούσαν ποτέ απο το μυαλό μου έγιναν το άλφα και το ωμέγα.

Οι αναθεωρήσεις λοιπόν δίνουν και παίρνουν τον τελευταίο καιρό.Επαψα κυρίως να κρίνω καταστάσεις και ανθρώπους.
Ισως μια φίλη να είχε μιλήσει απότομα ή να είχε πει μια κακία.Αρπαζόμουν κατευθείαν.Αν δεν συμβαινει ομως κατα εξακολούθηση ,μήπως εχει δικαιολογία ?
Ενα άλλο ντρανταχτό παράδειγμα αφορά στην ανατροφή του παιδιού.Συνηθίζαμε με τον άντρα μου βλέποντας γονείς και πιτσιρίκια να σχολιάζουμε τα κακώς κείμενα.Ειναι πάρα πολύ εύκολο να κρίνεις όταν είσαι απ' ξω.Εμείς λέγαμε δεν θα κάναμε ποτέ αυτό ή εκείνο.Χμμ.....Πολυ εύκολο και βολικό οταν είσαι επισκέπτης....Οταν το παιδί ειναι δική σου ευθύνη όμως....εκεί σε θέλω..!
Επίσης κάποιοι έπαιρναν μια απόφαση με την οποία δεν συμφωνούσα.Είμουν κατευθείαν αρνητική, οχι απαραίτητα μπροστά τους ομως μέσα μου βιαζόμουν να βγάλω συμπεράσματα. Ξέρεις τα πάντα γι' αυτους τους ανθρώπους ? πως νιώθουν ? τι τους οδήγησε στη συγκεκριμένη απόφαση ? Μην κρίνεις απο τον εαυτό σου.

Ολο αυτο το παραλλήρημα ξεκίνησε με αφορμή μια κουβέντα που είχα με μια γνωστή μου.
Μιλάμε μια φορά το χρόνο .Είναι παλιά συμμαθήτρια και που και που ανταλλάσουμε τα νεα μας.Κάποια στιγμή έγινε αναφορά στο παιδί και τον παιδικό σταθμό (υπάρχει ποστ που αναφέρομαι στη δυσκολία προσαρμογής που είχε το παιδί) Της λέω οτι είμαστε σαφώς καλύτερα αλλα ακόμη και μέτα απο τέσσερις μήνες το πρωί κλαψουρίζει και δεν θέλει να πάει σχολείο.Είμουν αρκετά στεναχωρημένη, δεν μ'αρεσει να μιλάω στην πραγμτικότητα γι αυτο το θέμα γιατι συχνά οι συζητήσεις φτάνουν σε αδιέξοδο.Για να ελαφρύνω λοιπόν την κουβέντα της λεω ''δεν πρέπει να τρελαθούμε κιόλας ...δεν είναι το μοναδικό παιδί που πάει σχολείο, πρέπει να πάψω να ανησυχώ'' και απαντάει με ύφος επικριτικό ''μα τι λες τώρα ? το δικό μας παιδί είναι πάντα μοναδικό ''Απέφυγα να απαντήσω ...τελειώσαμε την κουβέντα και κλείσαμε..

Δεν θύμωσα. Δεν θύμωσα καθόλου.Πληγώθηκα όμως...Αυτη η κουβέντα ηταν σαν μαχαιριά.Εκείνη δεν ήξερε τι έχω περάσει και τι περνάω ακόμη.Εκείνη δεν ήξερε οτι κόντευα να τρελαθώ απο την ανησυχία μου.Οτι πήγαινα στη δουλειά και τα νούμερα χόρευαν μπροστά μου.Οτι το έριξαν στο blogging για να ηρεμήσω.Οτι τσακώθηκα με τον άντρα μου.Οτι ερχόμουν καθημερινά σε αντιπαράθεση με την μητέρα μου.Οτι βομβαρδιζόμουν με συμβουλές και υποδείξεις όλων.Οτι με έτρωγαν οι τύψεις που ήξερα οτι το παιδί κλαίει κάθε μέρα.Τα βράδια δεν κοιμόταν .Τις πρώτες μέρες δεν έτρωγε.Και όμως είμουν αναγκάσμενη να το κάνω.Η καρδούλα μου ξέρει...

.....Υστερα πήρα βαθιές ανάσες....Χαμογέλασα....''Κάπως ετσι θα μίλαγα και εγω κάποτε'' μονολόγησα....και έγραψα το ποστ!

Τετάρτη, Ιανουαρίου 10, 2007

οι τελευταίοι μηνες..

Εχω υπάρξει, και υπάρχω ακόμη έτσι, στη ζωή μου απόλυτη και ξεροκέφαλη.Ουδέποτε ομως υπήρξα εγωίστρια.Τώρα τελευταία το προσπαθώ για καλό δικό μου αλλά αυτο αφορά σε άλλο ποστ.

Γενικά μιλώντας λοιπόν , πάντοτε σκεφτόμουν πρώτα τους άλλους και ύστερα έμενα, αλλα προανέφερα οτι δεν ειναι της παρούσης.
Ειδικά μιλώντας σήμερα, εννοω τις θέσεις και τις απόψεις μου.Εξηγούμαι , εννοώ οτι οταν πιστεύω κάτι, τέρμα το πιστεύω και το υποστηρίζω και κουβέντα δεν δέχομαι.Κουβέντα ομως δίχως επιχειρηματα.Κουβέντες με επιχειρήματα ειναι ευπρόσδεκτες και ετσι και μου αποδείξεις το λάθος μου, δεν ντρέπομαι να το δεχτώ και να ζητήσω χίλιες φορές συγνώμη.Επίσης μιλάω εν θερμώ.

Εχοντας πατήσει πλέον ,δυστυχώς ή ευτυχώς, στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου συνειδητοποίησα ,έστω και αργά,οτι δεν έχει τόση σημασία αν δέχομαι το λάθος ή όχι.Σημασία έχει οτι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι.Διότι το νόμισμα έχει δύο όψεις.Ναι μεν αλλά...

Εδώ λοιπόν σφάλλω.Το γνωρίζω και προσπαθώ να βελτιωθώ.Δεν είμαι σίγουρη οτι τα καταφέρνω με επιτυχία.Αλλωστε 30 χρόνια ειναι κάμποσα και εχω διαμορφώσει εναν χαρακτήρα.Δεν εγκαταλείπω τις προσπάθειες όμως.

Αυτός που με βοήθησε να τα συνειδητοποιήσω ολα αυτά, αυτός που με ταρακούνησε και με έκανε να δω τη ζωή διαφορετικά, είναι ο γιος μου.Είναι απίστευτο πως ενα παιδί αλλάζει τον κόσμο σου . Σου δείχνει εναν αλλο δρόμο. Βλέπεις ολο το σύμπαν αλλιώς.

Οι τελευταίοι 22 μήνες με έχουν κάνει καλύτερη.....

./.. συνεχιζεται

Τρίτη, Ιανουαρίου 09, 2007

Χαμογελάστε ειναι μεταδοτικό!

Χθες πήγαμε σε δυο ξαδέρφια μου.Ηλικίας 7 και 5 ετών! Κανονικά είναι θείοι του δικού μου!
Απίστευτο γέλιο! Ο δικός μου δεν είναι ακόμη δύο ετών.Δεν έχει μάθει βέβαια να παίζει και να μοιράζεται .Θέλει μόνο να πιάνει τα παιχνίδια και να κάνει αστεία με τους άλλους.Παιχνίδι κανονικό δεν καταλαβαίνει τι είναι ακόμη.Το πιο ωραίο στο όλο θέαμα ειναι οτι οι μπόμπιρες, τα ξαδέρφια μου, νιώθανε υπερβολικά μεγάλοι μπροστά του και τον κάνανε χάζι.Ο Γ. ειδικά - ο 5χρονος - γέλαγε τόσο δυνατά , του έκανε τόση εντύπωση ο πιτσιρίκος, που μας παρέσυρε ολους σε γέλια.Τον προσέχανε , του δίνανε ολα τους τα παιχνίδια και γελάγανε τόσο ηχηρά , λες και τους γαργαλάγαμε.Βέβαια αυτα στην αρχή πριν ξεκινήσει να μπαίνει στη μέση η ζήλεια.Διότι τι να σου κάνουν και αυτά μικρούλια ειναι ακόμη και ο δικός μου δεν καταλάβαινε και απο ενα σημείο και μετά τους τα διέλυε όλα.

Αναφέρω το περιστατικό γιατί μου έκανε εντύπωση ο Γ. ο οποίος ξεκαρδιζόταν και μας δημιουργούσε πολυ ωραία διάθεση.Σκέφτηκα λοιπόν τις γνωστές ατάκες σχετικά με το οτι το γέλιο ειναι υγεία. Είναι απόλυτα ακριβής η έκφραση '' γέλασε και ολος ο κόσμος θα γελάσει μαζί σου '' γιατι το γέλιο ειναι μεταδοτικό.

Στη συνέχεια μου ηρθε στο μυαλό η εικόνα που συναντώ καθημερινά μέσα στα λεωφορεία .Ανθρωποι μουτζούφληδες έτοιμοι να αρπαχτούν για όλα.Πρόσωπα σφιγμένα χωρίς υποψία χαμόγελου.Ειδικά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας σε κοιτάνε και πιστεύεις οτι θα σε δαγκώσουν!!!Οι γενια των 20 ανηκει σε μια αλλη κατηγορία.Πολύ πιο χαλαροί έχουν και τα ακουστικά στα αυτιά, με τη μουσική της αρεσκειας στους και καταλαβαίνεις οτι βρίσκονται στον κόσμο τους.Σχεδόν αποβλακωμένοι... Τουλάχιστον ειναι ήρεμοι..

Τι έχουμε πάθει? Μόνο το παιδικό χαμόγελο έχει μείνει στις μέρες μας.

Χαμογελάστε γιατι χανόμαστε....χαμογελάστε ειναι μεταδοτικό.....χαμογελάστε...άλλωστε κάνει τους άλλους να ανησυχούν!

Σάββατο, Ιανουαρίου 06, 2007

Hμαρτον

Μου προκάλεσε σοκ.......διαβάστε και πείτε μου..!


Κάποιοι ερευνητές αποσκοπούν στην δημιουργία ενός υβριδικού όντος άνθρωπου και πίθηκου. Ένα τέτοιο όν θα ήταν το ιδανικό πειραματόζωο διότι υπάρχει μια σχετικά πολύ καλή συσχέτιση μεταξύ του ανθρώπου και του πίθηκου. Οι πίθηκοι διαθέτουν σε ποσοστό 98% το ανθρώπινο γονιδίωμα ενώ ένας ώριμος πίθηκος έχει ισοδύναμες διανοητικές ικανότητες και συναίσθηση με αυτή ενός 4χρονου παιδιού.

Η δημιουργία ενός τέτοιου όντος θα δημιουργούσε τεράστια σύγχυση αφού το καθεστώς της ηθικής και νομικής προστασίας αυτών των προσώπων θα βρίσκονταν στα χέρια μας.

Θα μπορούσε ένα τέτοιο πλάσμα να έχει ανθρώπινα δικαιώματα και προστασία; Για παράδειγμα, είναι πιθανόν ένα τέτοιο όν να ξεπεράσει τα όρια και να ζευγαρώσει με έναν άνθρωπο. Θα ήταν αποδεκτή από την κοινωνία μια τέτοια συνένωση μεταξύ διαφορετικών ειδών;

Τίποτα από όλα αυτά δεν ανήκει στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Επιστημών εξέδωσε κατευθυντήριες γραμμές για την χιμαιρική έρευνα στις 25 Απριλίου 2006, αποβλέποντας στην έναρξη νέων πειραμάτων στο πεδίο αυτό.

Ποια θα ήταν τα αποτελέσματα της δημιουργίας εκατοντάδων ακόμα και χιλιάδων νέων μορφών ζωής, οι οποίες θα είναι εν μέρει ανθρώπινη φύσης; Θα ήταν πλάσματα τα οποία θα μπορούσαν να ζευγαρώσουν; να αναπαραχθούν και να κατοικήσουν στην γη μαζί με τον άνθρωπο;

Οι ειδικοί σε τέτοια θέματα έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι εφόσον η κοινωνία ξεπεράσει το αίσθημα της αποστροφής για αυτά τα πλάσματα, η προοπτική των καινούργιων, εν μέρει ανθρώπινων πλασμάτων μπορεί να προσφέρει πολλά στο ανθρώπινο είδος.

Με την βοήθεια της τεχνολογίας, οι επιστήμονες σήμερα μπορούν να καθοδηγήσουν την εξέλιξη των ειδών. Βρισκόμαστε λοιπόν στο χείλος μιας βιολογικής αναγέννησης, όπως πιστεύουν μερικοί ή απλά καλλιεργούμε τους σπόρους της ίδιας της καταστροφής μας;

Παρασκευή, Ιανουαρίου 05, 2007

2006 το ετος των ακραιων καιρικων φαινομενων

Διαβασα και το παρακατω.Ειδατε το νεο ετος με βρηκε πιο μελετηρη απο ποτε..!

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, το 2006 ήταν το έκτο στη σειρά πιο θερμό έτος ενώ παρατηρήθηκαν αρκετά ακραία καιρικά φαινόμενα.
Αυτή η έρευνα διενεργήθηκε από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO) και αποτελεί μια προκαταρκτική αναφορά για τα κλιματικά φαινόμενα που παρατηρήθηκαν το έτος του 2006. Δρ. Michael Coughlan, επικεφαλής του National Climate Centre της Αυστραλίας, ο οποίος βοήθησε στην αναφορά του WMO, αναφέρει: «Με τη πάροδο των ετών παρατηρούνται όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα».«Στο παρελθόν υπήρξαν παρόμοια φαινόμενα αλλά στις μέρες μας η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή».Το έτος του 2006 χαρακτηρίστηκε ως το έκτο πιο ζεστό έτος ενώ το 2005 βρίσκεται δεύτερο στη σειρά.«Η σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός», λέει ο Coughlan.Ο Coughlan προσθέτει ότι ο οργανισμός WMO σύγκρινε τις φετινές θερμοκρασίες με καταγραφές που χρονολογούνται γύρω στο 1860 και με πολύ πιο παλιά δεδομένα που αφορούν έτη πολλών χιλιετιών πριν.
Οι υψηλές θερμοκρασίες και τα χαμηλά ποσοστά βροχοπτώσεων που παρατηρήθηκαν το 2006 συνδέονται με το φαινόμενο του El Niño και προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα ξηρασία στην περιοχή της Ν. Αυστραλίας. Τα τελευταία 5 χρόνια, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις της Ν. Αυστραλίας αντιμετώπισαν ιδιαίτερα δύσκολες καιρικές συνθήκες όπως υψηλά ποσοστά ξηρασίας και υψηλές θερμοκρασίες.Οι Αυστραλιανές Άλπεις επίσης καλύφθηκαν για ελάχιστο χρονικό διάστημα από χιόνι, αυτό το φαινόμενο είχε να παρατηρηθεί από το 1982.«Σε σχέση με τα ποσοστά βροχοπτώσεων αυτό το έτος κατέχει σίγουρα την πρώτη θέση σε επίπεδο ξηρασίας», λέει ο Coughlan.Στην Ν. Α. Αυστραλία επίσης παρατηρήθηκαν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια του Μάιου και του Ιουνίου.Του φαινομένου της φετινής ξηρασίας προηγήθηκαν 5 – 10 χρόνια μείωσης των ποσοστών βροχοπτώσεων στην Νότια και Ανατολική Αυστραλία.Ο Coughlan αναφέρει ότι στην περίπτωση της Δυτικής Αυστραλίας, η σταδιακή μείωση των βροχοπτώσεων εκτείνεται 20 – 30 χρόνια πριν. Επίσης αναφέρει ότι σε αυτή την περιοχή έρευνας, η μελέτη που διενεργήθηκε από Indian Ocean Climate Initiatve έχει συνδέσει τη μείωση των ποσοστών των βροχοπτώσεων με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όμως στην περιοχή της Ν. Α. Αυστραλίας, όπου το φαινόμενο της μείωσης των βροχοπτώσεων είναι σχετικά πρόσφατο, δεν έχει γίνει ακόμα μια τέτοια συσχέτιση.Σύμφωνα με την αναφορά του οργανισμού WMO, η Αυστραλία δεν ήταν η μόνη περιοχή που επηρεάστηκε από την ξηρασία.Μακροχρόνια φαινόμενα ξηρασίας παρατηρήθηκαν επίσης στην Αμερική, στην Κίνα, στην Ν. Αφρική, όπου μολύνθηκαν τουλάχιστον 11 εκατομμύρια ανθρώπων λόγω της έλλειψης φαγητού.Τα πλημμυρικά φαινόμενα
Η μείωση των ποσοστών βροχοπτώσεων που οδήγησε σε φαινόμενα ξηρασίας σε μερικές περιοχές συνοδεύτηκε και από αύξηση των βροχοπτώσεων σε άλλες περιοχές του πλανήτη και κατ' επέκταση σε φαινόμενα υπερχείλισης. Η τροπική περιοχή Βόρεια της Αυστραλίας φέτος αντιμετώπισε την πιο βροχερή περίοδο που έχει καταγραφεί ποτέ σε εκείνη την περιοχή και ο τροπικός κυκλώνας Larry τον Μάιο ήταν ο δυνατότερος κυκλώνας που εμφανίστηκε ποτέ από το 1918.Τα φαινόμενα πλημμύρων ήταν επίσης ένα παγκόσμιο φαινόμενο.Ο μουσώνας της Ινδίας, για παράδειγμα, προκάλεσε τα μεγαλύτερα ποσοστά βροχοπτώσεων που έχουν παρατηρηθεί ποτέ σε διάστημα 24 ωρών.Εντωμεταξύ ο ποταμός Danube έφτασε στην υψηλότερη στάθμη που έχει φτάσει για τουλάχιστον 100 χρόνια τον Απρίλιο του 2006 και επηρέασε 10,000 άτομα στην Ανατολική Ευρώπη.Τον Μάιο, τα φαινόμενα υπερχείλισης σε κάποιες περιοχές της Αμερικής έλαβαν τεράστια έκταση και χαρακτηρίστηκαν ως τα πιο έντονα φαινόμενα των τελευταίων 70 ετών.Επίσης στην πόλη Vancouver του Καναδά το μήνα Νοέμβριο παρατηρήθηκαν τα μεγαλύτερα ποσοστά βροχοπτώσεων που έχουν καταγραφεί ποτέ.Η περιοχή της Σομαλίας αντιμετωπίζει τα πιο έντονα πλημμυρικά φαινόμενα στην πρόσφατη ιστορία της καθώς κάποιες περιοχές μηνιαίως δέχονται έως και 6 φορές μεγαλύτερα ποσοστά βροχοπτώσεων από τον μέσο όρο, επηρεάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που ζουν σε εκείνες τις περιοχές.Το περασμένο έτος επίσης παρατηρήθηκε μια αύξηση στην τρύπα του όζοντος στην Ανταρκτική και μια έντονη μείωση στα ποσοστά του πάγου που καλύπτουν την Αρκτική.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

ΧΑΛΑΡΩΣΗ

Βρήκα αλλο ενα άρθρο με ενδιαφέρον .Το παρουσιάζω αυτούσιο :

HEALTH.IN.GR

Νέα Υόρκη: Οι γυναίκες που αισθάνονται αγχωμένες μπορούν να βρουν τη λύση, πολύ πιο κοντά απ' όσο φαντάζονται, απλά κρατώντας το χέρι του συντρόφου τους. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου Psychological Science, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, με επικεφαλής τον Δρ Τζέιμς Κόεν διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες που είχαν έναν ευτυχισμένο γάμο και βρίσκονταν υπό πίεση παρουσίαζαν σημάδια άμεσης ανακούφισης όταν κρατούσαν το χέρι του συζύγου τους, όπως διαπιστώθηκε από τις απεικονίσεις του εγκεφάλου τους.
Η μελέτη «Lending a Hand: Social Regulation of the Neural Response to Threat» επικεντρώθηκε σε 16 ζευγάρια, με ισχυρή συναισθηματική σχέση, που κατοικούσαν στην περιοχή του Μάντισον, κατά τη διάρκεια της οποίας οι γυναίκες υποβάλλονταν σε ήπιο ηλεκτροσόκ ενώ κρατούσαν το χέρι του συζύγου, το χέρι ενός άγνωστου άνδρα ή δεν είχαν καμιά επαφή.
Με απεικόνιση λειτουργικού μαγνητικού συντονισμού οι επιστήμονες παρατήρησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των γυναικών και επιβεβαίωσαν τον ισχυρισμό ότι σε μια καλή αφοσιωμένη σχέση μεταξύ δύο ατόμων η επούλωση των συναισθηματικών δραμάτων συντελείται γρηγορότερα. Τα άτομα που έχουν ευτυχισμένο έγγαμο βίο τείνουν να αρρωσταίνουν λιγότερο συχνά και ζουν περισσότερα χρόνια.


Ειναι κάτι που μου συμβαίνει και σε μένα .Οποτε ακουμπάω στον καλό μου ηρεμώ, χαλαρώνω αφάνταστα.Το καλυτερό μου οταν είμαι τσιτωμένη είναι να κάτσουμε να δούμε αγκαλιά τηλεόραση.Η χαλάρωση είναι τόση που ποτέ δεν βλέπω το τέλος της ταινίας.Αποκοιμιέμαι στον ώμο του.

Εσείς πως χαλαρώνετε τις στιγμές που σας πνίγει το άγχος?

ΜΟΝΟΓΑΜΙΑ

Διάβασα ενα άρθρο σχετικά με τα είδη αγάπης.Κράτησα μόνο ενα απόσπασμα που αναφέρεται στη μονογαμία ή μάλλον στην ανυπαρξία αυτής ...


''Σε αντίθεση με την μητρική αγάπη, η μονογαμική στάση ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό φύλο είναι σπάνια στα θηλαστικά. Λιγότερο από 5% των ατόμων είναι μονογαμικά ενώ δεν υπάρχει προφανής αιτία για την εξήγηση αυτού του φαινομένου.
Φαίνεται ότι σε αυτά τα θηλαστικά που ισχύει η μονογαμία, η εξέλιξη μετέφερε την βιοχημεία της κατάστασης η οποία δημιουργεί το στενό δεσμό της μητέρας με το νεογέννητο ώστε να συνδέσει το θηλυκό με το αρσενικό άτομο σε μια σχέση.
Μια μελέτη συγκεκριμένων ειδών αποκαλύπτει ότι είναι δυνατή η μετατροπή των ατόμων από ασύδοτα σε πραγματικά πιστά άτομα με την διαφοροποίηση ενός μόνο γονιδίου που σχετίζεται με την ουσία βαζοπρεσσίνη.
Όποια και αν είναι η προέλευση και ο σκοπός του έρωτα, είναι γεγονός ότι οι μακροχρόνιες σχέσεις μας βοηθούν να είμαστε χαρούμενοι.''


και αναρωτιέμαι η γυναίκα....μόνο 5% των ατόμων ειναι μονογαμικοί ? Θα μας τρελάνουν οι επιστήμονες ή εγώ ζω απλώς στην κοσμάρα μου ?

Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007

2 0 0 7

ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΟΜΟΡΦΗ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ
ΕΙΡΗΝΙΚΗ
ΜΕ
ΥΓΕΙΑ
ΚΑΙ
ΑΓΑΠΗ !!!
Σκέφτηκα να κάνω απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς, άλλωστε το είδα σε πολλά ιστολόγια και μου άρεσε η ιδέα.Στη συνέχεια θα έφτιαχνα ενα άλλο πόστ με τους στόχους του καινούριου χρόνου.
Τώρα αν ομολογήσω οτι δεν έχω να γράψω τίποτα? Δεν μπόρω να κάνω καμιά λίστα!
Μα δεν γίνεται ανησυχω...με πιάνει μια ταραχή....τι συμβαίνει...ετσι flat πέρασε για μένα η χρονιά ? Στόχους δεν έχω, τι άνθρωπος είμαι επιτέλους?
Αφου πέρασε η πρώτη ανησυχία, ξεπεράστηκε η ταχυπαλμία...έφτασα στο συμπέρασμα.
Ενα συμπέρασμα χωρίς λίστες , άλλωστε αν τις 'εφτιαχνα θα ήταν πολύ μικρές 2-3 πραγματάκια θα σημείωνα.
Απολογισμός του 2006 : οι δυσκολότερες στιγμές που έχω ζήσει μέχρι τώρα αλλα και οι πιο ευτυχισμένες.Ετσι απλά....
Στόχοι του 2007 : Να κάνω οτι περνάει απο το χέρι μου ώστε να είμαστε καλά ψυχικά και σωματικά.Ετσι απλά...
Μόνο αυτα μπορώ να σκεφτώ, μόνο αυτά επιθυμώ!